Wandelen Dorenweertsepad, klompenpad op de stuwwallen ten westen van Arnhem

Dorenweertsepad

9 februari 2021

10-13? km

Ouderwetse winterwandeling

Verheffing

"Kijk daar heb je een waterreservoir van de fabriek die hier vroeger in Heveadorp stond". Ik wijs naar beneden terwijl we afdalen door het bos naar de rand van het dorp. Mijn wijsneuzenkennis heb ik  vorig jaar november opgedaan toen ik het Dorenweertsepad op een mooie herfstdag voor de eerste keer verkende. Dat het niet het waterreservoir is van de voormalige Hevea-fabriek van rubberen laarzen, maar van een eerdere modelboerderij uit 1915 kan ik nog net inslikken als we het informatiebord bereiken.

waterreservoir in de Seelbeek bij Heveadorp

"Het is een cisterne" merkt Frank bemonsterend op kalme toon op. Daar heb ik even geen antwoord op. "Een cisterne? Ja, Ja." 
"Ja, een waterreservoir". Zijn toon is overtuigend. Maar dat is niet altijd een garantie. Maar zo als de waard is vertrouw je zijn kennis(sen). Dus even dimmen en thuis opzoeken. Conclusie: klompenpaden zijn best leerzaam. Cisterne: 1) Citerne 2) Onderaards waterbekken 3) Ondergronds waterbekken 4) Regenbak 5) Regenbak bij de Romeinen 6) Regenput 7) Regenreservoir 8) Regenton 9) Waterkelder 10) Waterput 11) Waterreservoir

Ja, nu ik het zo in de digitale encyclopedie lees herinner ik het me weer. Een cisterne, ja wie weet dat nou niet, gewoon een waterbak. Deze verheffing van het volk voltrok zich al na een half uur wandelen. Volgende keer snel doorlopen.

Naar de eerste sneeuwvelden

Om op het Dorenweertseklompenpad te komen zijn we over schoon gepekelde wegen naar de noordelijke rand van Heveadorp gereden. Daar laten we de auto achter op een parkeerplaats aan het begin van de bosweg naar Landgoed Duno. Driehonderd meter verder, tegenover Italiaans restaurant Adriano, pikken wij het pad op.

Meteen een kennismaking met de eerste stijgende meters langs een volledig besneeuwde akker. Het jeugdsentiment beperkt zich tot een matig geworpen sneeuwbal voordat het hijgend verder gaat naar de bovenkant van de witte vlakte. Een prachtige entourage dit wintersporttafreel, snel enkele sfeerfoto's. De laatste echt mooie wandelfoto's in de sneeuw dateren namelijk al weer van een tocht van Jutphaas naar Culemborg in 2012, schitterend. Of die tussen Ophemert en Zoelmond in 2013. Frank herinnert zich nog die gure op het Trekvogelpad langs het Amsterdam-Rijnkanaal met snijdende wind tegen. Je krijgt het er alsnog koud van. Snel door.

Looking over troubled water

De route vervolgt aan de andere kant van de akker met een terugkeer naar de rand van Heveadorp. Door een open bos wandelen we in de richting van de uitkijktoren van de Westerbouwing.  Die toren is daar niet voor niets ooit gebouwd. Ook vanaf het lager gelegen uitzichtpunt kijk je vanaf de stuwwal tot ver over de Nederrijn in zuidelijke richting. Tegen de horizon zie je zelfs de stuwallen van het Rijk van Nijmegen aan de andere kant van de Waal. De hele Betuwe gevangen tussen de rivieren strekt zich voor ons uit.

Maar vandaag is met meest indrukwekkend de grote watermassa direct beneden ons. Door de enorme hoeveelheden smelt- en regenwater uit Duitsland is de waterstand meters hoger dan normaal. De uiterwaarden zijn compleet gevuld. Het eigenlijke rivierbed moet je echt zoeken. Nederland, alles stroomt voor onze ogen naar nog lager. Verderop staan de Drielse stuwen helemaal omhoog en hoeven de schepen niet door de sluis.

zicht over de overstroomde Nederrijn richting Nijmegen

over de Nederrijn naar het oosten richting Oosterbeek/Arnhem

zicht richting Driel

Landgoed Duno

Nadat we Heveadorp hebben doorsneden stijgen we verder richting de imposante oprijlaan van Landgoed Duno. Met het zien van de toegangshekken herkent ook Frank deze allee als een plek waar we in 2013 over het Maarten van Rossumpad voorbij trokken. Tijdens een korte omleiding over het oude verdedigingswerk Hunneschans maakt een gaai de meeste indruk. Hij maakt geen aanstalten om op te vliegen en blijft op een tak verwoed inhakken op zijn buit. Met deze sneeuwlaag moet je elke eikel koesteren en worden wandelaars genegeerd tot ze aanmatigend dichtbij komen. Pas dan kras je op met natuurlijk die eikel in je bek. Wandelaars, wat een eikels.

We lopen de mooie oprijlaan weer op en bereiken het oude Landgoed waar tot de Tweede Wereldoorlog het landhuis stond. Tijd voor een rust anders hebben we die hete thee voor niets meegenomen. Rustig om je heen kijken, rustig kauwen op een verfomvraaide boterham met kaas en zonder dat je merkt rustig flink afkoelen. Brr, opstaan, verder. Nog even een poging tot een selfie.

wat zal die Vlaamse gaai gedacht hebben?

IJswaterkasteel

Direct na Duno slaan we de steile afdaling voor mountainbikes over en kiezen voor de geleidelijk slagen van het wandelpad om zonder brokken beneden te komen.  

We steken de Fonteinallee, die parallel aan de stuwwal loopt, over en glibberen over de parkeerplaats bij de Drielse Sluis naar de zomerdijk. Over die lage dijk wil de route ons midden tussen de volgelopen uiterwaarden naar Kasteel Doorwerth leiden. Dit is een zogenaamde waterburcht. Dit keer wel heer letterlijk.

Met de ingecalculeerde teleurstelling dat we halverwege worden geblokkeerd door het water beginnen we aan de dijk. We hebben pech en geluk tegelijk. 

Een ouder echtpaar komt ons nog voor het einde van de sluis tegemoet en meldt dat je vlak voor het kasteel niet over een ondergelopen pad kunt. Jammer, maar dat scheelt weer een kilometer heen en een kilometer terug.

Omdraaien en terug naar de hellingen van de stuwwal. Daar gaat het op en af verder in westelijke richting over prachtig besneeuwde paden.

Nu zien we het kasteel ook eens vanaf een andere kant. Ook hier staat het water tot aan de weg beneden ons, de Fonteinallee. De steenfabriek ten westen van het kasteel ligt als op een eiland aan alle kanten omgeven door water. De toegangsweg lijkt op een zwevend tapijt.

Kasteel Doorwerth omgeven door een ijsvlakte

in de verte ligt de oude steenfabriek

Van Boersberg naar eindpunt

Omhuld door bepoederde bramenstruiken gaat het weer een kort stuk in westelijke richting. Nog een laatste blik gelijkvloers met het water en dan gaat het echt omhoog. 

Met een lange aanloop beklimmen we de Boersberg. Geen alpentop, maar hoog genoeg om er een heuse uitkijktoren neer te zetten. Beuningen en Dodewaard tekenen zich fragiel met hoge schoorstenen tegen de horizon af. Maar het panorama is inmiddels bekend en er worden nog slechts enkele foto's genomen. Mentale slijtage.

de Nederrijn, een immense watervlakte 

Eenmaal afgedaald van de uitkijktoren doorkruizen we een open bos en vervolgen mooi door diepe sneeuw langs enkele akkers. Het moet natuurlijk wel een klompenpad blijven. Daarmee hebben we de meest westelijke punt van de wandeling bereikt. Het roer gaat om.

Bij manege De Snippenvlucht trotseren we de waarschuwing voor overstekende paarden en dringen weer dieper de hellingbossen binnen. De Holleweg nemen we in één doorgaande beweging. Vlak voor een diepe slenk dwingen klompenpadpijltjes ons naar de noordzijde van de bossen. 

De bewoonde wereld dringt zich in de vorm van grote flats op, de zuidrand van Doorwerth. Je moet van flatgebouwen houden. Deze staan, zo vlak bij de bossen, in ieder geval in een mooie omgeving. Over de aangevroren sneeuw van een fietspad gaat het niet eens zo vervelend. Het voordeel is dat je niet steeds achterom hoeft te kijken. Fietsers houden zich nu gedeisd. 

Waar de Oude Oosterbeekseweg overgaat in een dubbele rijbaan stijgt het loopcomfort en het aanzien van de huizen. We nemen de linker rijbaan. Daarmee zien we tijdig dat we voortdurend tegenverkeer ontmoeten dat ons dwingt naar de sneeuw in de middenberm. De rechter baan blijft vrij van verkeer. We accepteren dit lot en blijven stoïcijns de linker weghelft opzoeken. 

Onderwijl delen wij waarderingen uit aan de diverse villa's langszij. 'Niet verkeerd', 'Wel groot', 'Veel onderhoud', 'Prachtig'. He, daar staat de auto al. Ook niet verkeerd. Alweer voorbij deze mooie tocht in de sneeuw. Misschien nog een keer in het voorjaar, want ook dit klompenpad is zeker voor herhaling vatbaar.

De beschrijving en de  kaart van dit pad is te vinden op het Dorenweertsepad

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie:
mijn wandelingen in Nederland