Trekvogelpad; Vorden - Ruurlo

Vorden - Ruurlo

6 juni 2012

walking in the rain op de Bekmansdijk

Droog ontbijt

Wat vandaag goed klopte waren de weersverwachtingen. Vannacht was het volgens afspraak in de nanacht gaan motregenen en rond acht uur werd het een milde, niet aflatende neerslag. We hadden gisteren dus niet voor niets lang doorgelopen in de lekkere middag- en avondzon.

Om halfzeven ben ik maar opgestaan voor een warme douche. Bij het verlaten van de doucheruimte dacht ik naast het sanitaire blok een soort gemeenschapsruimte te zien. De deuren waren niet afgesloten wat dit idee ondersteunde. Zonder aarzeling ging ik terug naar de tent om mijn spullen op te halen en naar deze droge kamer te verslepen. Zo zou ik mooi aan een comfortabele tafel kunnen eten en mijn uitrusting weer droog en overzichtelijk mogen inpakken. Frank had ik inmiddels ook geïnformeerd.

Bij nadere inspectie was deze 'gemeenschapsruimte' wel erg volledig uitgerust, met onder andere een fornuis, bestek, servies, bedden en een mooie doucheruimte. Misschien was dit minder gemeenschappelijk bedoeld dan ik in eerste instantie had ingeschat. Maar mijn spullen lagen er nu al, buiten regende het en hier kon je op het gasfornuis de mueslipap warm maken. Zonder dat het ingefluisterd werd door een reclame vond ik toch wel dat we het verdiend hadden. Meevallers op je weg moet je niet ontwijken.

Dijken

Deze geriefelijke start eindigde om 08.30. Van toen af  liepen wij continue in de regen over lange rechte paden langs weiland en door bospercelen. De kilometerslange Bekmansdijk werd gevolgd door de nog langere Rommelderdijk met de talrijke bordjes 'Streng verboden toegang'. Dus niet gewoon verboden maar streng. De bordjes waren van goede kwaliteit en keken je ook nog streng aan. Als het droog was geweest zou je willen weten waarom dat hier zo streng moet zijn?

Na acht kilometer regen kwamen we bij de Hengelose weg waar wij tegen beter weten in rond tien uur twee honderd meter van de route afgingen om heel misschien een koffie te scoren bij restaurant de Heitkamp. Het bleek inderdaad vergeefse moeite. Het viel nog mee dat dit restaurant later op de dag vanaf 11.00 uur open zou gaan. Voor ons dus alleen de luxe van een overdekt terras dat in deze omstandigheden dan toch ook weer een rustgevende onderbreking betekende.

De laatste drie kilometer naar het station van Ruurlo waren ondanks de regen een stuk prettiger. In een afwisselend landschap van akkers, grote boerderijen en stukken bos langs de Baakse Beek slingert daar het pad naar het mooie Huis Ruurlo. Ook dit grote oude landhuis is een van de vele statige onderkomens van de landadel uit de 19e eeuw die karakteristiek zijn voor dit gebied. Zeker de moeite waard om wat langer naar te kijken.

Met het OV een dagvullend programma

Zoals al in het vorige bericht vermeldt deed het openbaar vervoer niet wat de aankondiging was. Het blijft überhaupt verbazend hoe je iedere keer weer naïef naar een station loopt met de onbekommerde verwachting dat er binnen afzienbare tijd een trein komt. Ik had net mijn OV-kaart al ingecheckt toen schuilende omstanders meldden dat er een storing was die nog minstens een uur ging duren. Nu is station Ruurlo aan de enkelspoorlijn niet zo'n overweldigend complex dat je daar makkelijk je tijd door brengt. Het trein- en buswachthokje is gelukkig wel wind- en waterdicht.

Even later meldde zowaar een stem vanuit een exotisch oord door de speaker dat er een sein- en wisselstoring was die tot 12.30 ging duren. Er zou een bus komen ter vervanging. Voor 12.30 heeft de stem het nog een aantal keren herhaald waarna nieuwelingen weer teleurgesteld terugkwamen van het middenperronnetje. De lokale reizigers werden met gestage tussenpozen door familieleden gered. Alleen de diehards en andere sufferds hielden vol omdat de ingezette busdienst natuurlijk eerst in de richting van Winterswijk ging. Echt zo'n plek waar veel medelanders naar toe willen. Van de vijftien wel twee. De stem was wel accuraat, want 1 minuut na 12.30 kwam hij met de aangepaste melding dat de storing niet voor 15.00 uur zou worden opgelost. 

Centraal station Ruurlo

Als je al vanaf 11.30 in zo'n bruisende omgeving staat worden eerder verworpen opties ineens kansrijke mogelijkheden. Wij kozen voor een busrit naar Doetinchem om daar hopelijk op een zelfde soort enkelspoor een trein te treffen naar Arnhem. Vandaar zouden andere spoorwegmaatschappijen toch wel in staat moeten zijn om ons via Ede en over de 'kippenlijn' naar Amersfoort te brengen. Met een beetje geluk waren we dan voor de avond thuis.

We verplaatsten ons naar de bushalte van de uitgezochte bus, 1 van de twee mogelijke lijnen, en zouden over zeven minuten vertrekken toen er vanuit het niets toch een dubbele bus aankwam rijden die namens treinmaatschappij Syntus iedereen opveegde en in tien minuten naar het volgende station, station Vorden bracht. Anderhalf uur later waren we thuis. Alles zat verder mee. De zon scheen de rest van de middag. Ja nu wel.

De dagberichten worden gebundeld in een totaalverslag:

TREKVOGELPAD 2012

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland