Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

donderdag 29 maart 2012

Waterliniepad; wandelen en quilten in Woudrichem

Tussenbericht, gemiste quiltlounge
28 maart 2012
Schering & Inslag
Wat jammer nou dat wij niet volgende week hier zijn gaan wandelen, want dan hadden wij kunnen verhalen over de

Gezellige QUILTLOUNGE bijeenkomsten

Vanaf 14 maart gaat de deur van Schering & Inslag één keer per 3 weken op woensdag speciaal open voor quilters die het leuk vinden om in ongedwongen sfeer met hun werkstuk bezig te zijn en daarbij andere quilters met hún …
Lees meer


Van quiltster Berna kreeg ik op mijn vorige QFIR (quilt first impression report) al de hint-reactie dat er in Woudrichem een quilttempel zou zijn. Ook al is de quilt-verkenning tijdens het wandelen een nevenactiviteit je wilt toch niet meemaken dat je een tevoren aangekondigde winkel over het hoofd ziet. Uit openbare bronnen lees ik de avond tevoren dat het hier gaat om Schering & Inslag.  Ze prijzen zichzelf aan als ... een bijzondere, toonaangevende quiltspeciaalzaak waar u niet alleen ALLES vindt op het gebied van quilten, maar bovendien kunt genieten van een uitstekend kopje koffie (Illy) of thee, het appelgebak waar we sinds jaar en dag een reputatie mee hebben opgebouwd en een heerlijke lunch.

Hoewel men ons niet snel zal aanzien voor mystery shoppers is er dus toch meer dan één reden om hier eens ons licht op te steken.
Gisteren rond half elf meldden wij ons daarom in de Hoogstraat. Maar op het oorspronkelijke adres troffen wij alleen nog een lege winkel met het opschrift 'Quiltspeciaalzaak'. Het zal niet waar zijn! Maar via een 'local' en enkele vuilnisbakken vonden we de nieuwe locatie een kleine stukje naar rechts. Wij zijn geen kenners maar het zag er mooi uit in een prachtig herbouwde vestingboerderij.
Nieuwe winkel van Schering en Inslag in Woudrichem


Om in de geest van het thuisfront te handelen heb ik de eigenaresse gevraagd of er deze week ook aanbiedingen waren. 'komt u maar mee en kijkt u rustig even rond'. Vriendelijke mensen die quilters. Ik wist toen nog niet dat ik thuis de vraag zou krijgen 'waarom heb je niet een paar lapjes meegenomen?'. Ja hallo, nou ben al doorgeschoten van 'always on the outlook' naar 'bargain-hunter' maar daar ligt toch wel de drempel.
Wij waren nog meer te spreken over de koffie met appelgebak en de aardige eigenaar des huizes die ons informeerde over de verbouwingsgeschiedenis van het pand. Het ziet er mooi uit qua opzet en natuurlijk qua aankleding met mooie quilts aan de wand. Maar ook als je naar buiten kijkt op de rivier.
Op de weg naar buiten hebben we als toegift nog een foto gemaakt van de quilttoebehoren. Die is echt voor de liefhebbers.
sommigen slaan door en zien overal handel 

De dagberichten staan in een totaalverslag verzameld: 

zaterdag 17 maart 2012

Waterliniepad; Leerdam-Gorinchem

Linge bij Acquoy

Rivieren, dijken, sluizen, forten

Waarschijnlijk is dit de historische volgorde geweest. Een volgorde die zich op het gelopen traject even buiten Leerdam inzet aan de Linge en zich herhaalt langs de Waal.
Nieuwe Zuiderlingedijk vlakbij Asperen
Wateronderdoorgang in de Nieuwe Zuiderlingedijk

De Waal met aan de overzijde de vesting Woudrichem
Een ander karakteristiek beeld op dit traject vormen de lange rijen populieren die  vele smalle verbindingswegen omzomen, afwisselend onderbroken door stroken riet en moerasbos. Er is weinig fantasie voor nodig je voor te stellen hoe stoppend deze stroken waren voor een naderende vijand. Zelfs te voet zal het een immense uitdaging zijn geweest mocht iemand op dat idee gekomen zijn.
   
Bakker Spek
De wandeling zelf werd ongepland langer oprekt. Als je je auto in Leerdam bijna een kilometer west van het station parkeert en je gaat onderweg nog rondlopen in Asperen dan wordt het snel meer dan de berekende 24 km. In totaal werden het bijna achtentwintig kilometers. Maar bij een temperatuur van rond de tien graden en allemaal gesloten koffieadressen waren er geen echte lange rustmomenten en schiet je dus snel op.
Behalve dan gelukkig nog bij bakker Spek waar je wel lekker koffie kunt drinken met een ruime keuze aan gebak. Bakker Spek en Zn., wie kent hem niet, niet te ver van de route af, aan de Voorstraat in Asperen op nr. 41.

Vanaf onze parkeerplaats pikten wij op deze woensdagochtend dus na een ruim drie km lange aanloop de route weer op waar wij deze de vorige keer hadden verlaten; bij het 'Werk op de Spoorweg'.
spoorbrug met rechts het Werk op de Spoorbrug
Langs de Linge
Niet lang daarna arriveer je in het dijkdorp Acquoy met zijn scheve toren. Het stuk langs de Linge is schitterend, zowel in het dorp als over de zandweg naar Fort Asperen. In de bloeitijd moet het er nog mooier uitzien.
Dominee nam zijn werk wel erg letterlijk.
Ik heb gegoogeld maar naast deze huwelijksband
heb ik niets kunnen vinden over een stedenband.

Fort Asperen en de nabijgelegen Lingesluizen worden momenteel grondig gerestaureerd. Een heel karwei zo te zien. De aanbesteding zal wel voor de huidige conjuncturele dip zijn gedaan. In ieder geval zal de hele historische locatie in de toekomst weer veel kijkgenot opleveren.

Had je de waterlinie eenmaal in handen dan mocht je er blijkbaar ook in spelevaren.
Foto gekopieerd van een informatiebord bij Fort Asperen.
Na ons verblijf in Asperen volgde het mooie natuurgebied Klein Hoogland waar je over loopplanken door de rietvelden en moerasbossen wordt geleid. (zie mijn vorige bericht QFIR). Je passeert daarbij een aantal plassen waar je kunt genieten van allerlei watervogels. Tegelijkertijd zie je de verdedigingslijn vanuit 'vijandzijde'. Op de paar plekken waar je nog wel droog door deze waterwoesternij kon naderen, werd je opgewacht door verdedigers rond hun groepsschuilplaatsen. Een onaantrekkelijke gedachte.
De Linge vlakbij Vogelwerf
Vlak voor het gehucht Vogelwerf loop je weer hoog op de Lingedijk en kun je zien wat er aan de andere kant gebeurt. Daar slingert de Linge door een even moerassige landschap, het ziet er van veraf mooi uit. 
Tussen Linge en Waal
Halverwege Vogelwerf zakt de linie weer naar het zuiden en passeer je achtereenvolgens het Lingebos en de A15 met daarnaast de bak van de Betuwelijn. Er stond onlangs in krant dat daar steeds meer over wordt vervoerd. Het gerucht dat de cijfers wat opgeleukt zijn kan best eens waar zijn want in het half uur dat wij de lijn in zicht hadden was het er bedenkelijk stil.
Langs de Waal
Aangekomen in het dorp Vuren met het gelijknamige fort ontvouwt zich het zicht op een echte rivier: De Waal. Het pad gaat mooi door de uiterwaarden waar je kunt genieten van het silhouet van slot Loevestein aan de overzijde. Een levend panorama met op de voorgrond enorme vier-baksduwboten die stroomafwaarts glijden of stoempend omhoog ploeteren.
De Waal met aan de horizon Slot Loevestein
Na fort Vuren, dat de toegang over de Waal afsloot en de inundatiesluizen beschermde, volgt een dijkwandeling.
Fort Vuren
Hoog boven de omgeving kijk je uit richting het vestingstadje Woudrichem waar het pad de volgende keer naar toe voert. Je kijkt ook in vele oude en nieuwe dijkhuizen, waarbij je je soms afvraagt of je op de woonkamer of de slaapkamer bent gericht, gewoon bouwtechnische nieuwsgierigheid natuurlijk.
Gorkum
Gorinchem, of Gorkum dat ik altijd pleeg te zeggen, is een aangename verrassing. Een mooie vesting waar je binnentreedt via de historische Dalempoort. Daarna wordt je over en langs de wallen geleid naar de westzijde van de binnenstad. Je passeert daarbij onder andere de Linge die dwars door de oude vesting loopt en bij Gorkum in de Waal uitmondt. Even daar voorbij kun je bij de veersteiger al vast kijken naar de vertrektijden voor de vervolgwandeling. 
Als je daarna, zoals wij, buiten de vesting blijft doorlopen dan wordt je wandeling onnodig langer. Voordat de buitengracht begint moet je namelijk omhoog terug naar boven op de vestingwal. Daar loop je weer hoog boven burgers, rechts, en buitenlui, links, verder richting het Merwedekanaal.
Lingehaven met Peterbrug
Vandaar is het nog een kort gekriskras over bruggen naar het station. Het was daarmee een lange maar afwisselende wandeling. We hebben deze keer de buitenzijde van Gorkum kunnen bewonderen. De volgende etappe zullen we de binnenstad onderzoeken misschien kan ik dan ook echt antwoord geven op de vraag die ik thuis kreeg. Ja, ik heb het sterke vermoeden dat er ook winkels zijn. 

wil je nu echt meer details over dit traject weten dan ben je met onderstaande link aan het goede adres: http://www.wandelpaden.com/leerdam.html

De dagberichten staan in een totaalverslag verzameld: 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

donderdag 15 maart 2012

Waterliniepad; wandelen en quilten tussen Leerdam en Gorinchem

Tussenbericht; Day walk QFIR

Naar aanleiding van de quilt-wenken in mijn vorig wandelbericht heb ik enkele reacties mogen ontvangen waarin ik werd aangemoedigd 'on the look out' te blijven. Het verkenningsdomein werd zelfs verbreed naar ooievaars.
Rietvelden langs de Nieuwe Zuiderlingedijk
Het is dan ook niet meer dan logisch dat ik eerst mijn QFIR maak voordat ik begin aan mijn verslag over de wandelindrukken van de etappe van Leerdam naar Gorinchem (QFIR= Quilt First Impression Report). Ik kan helaas kort zijn; tijdens de krappe 28 kilometer die we er woensdag 14 maart uitpersten was er geen quilt, geen quiltraam, geen quiltvingerhoed te bekennen. Vanuit de auto meenden wij op de heenweg nog wel een ooievaar gezien te hebben maar daar is geen garantie voor te geven. Ter compensatie een blik op niets vermoedende ganzen.
Ik heb nooit vermoed dat een vriendelijk, weliswaar bijna professioneel,  advies over quiltfaciliteiten kan leiden tot een all-time high hit record. Nu is de hand van een wandel-blogger snel gevuld, maar toch. Over dat verschil heb ik tijdens het wandelen in de rietvelden vanzelfsprekend diep nagedacht.
Verschillen quilten en wandelen
Er is natuurlijk allereerst verschil in de leefomgeving waarin beide bezigheden worden uitgeoefend. Verder is de populatie in de quilt community minder gemengd dan in de wandelwereld. Waarschijnlijk zit in die feminiene dominantie een deel van de verklaring. Het  leggen en onderhouden van contact, netwerken, is wellicht een sterker punt dat tijdens de quiltbijeenkomsten tot volle wasdom komt. 
Het kan ook komen omdat de quiltgemeenschap gewend is aan het uitwisselen van vriendelijkheden terwijl er, als voorbeeld, zich op mijn site normaal slechts enkele wandelfreaks aanmelden ter voorbereiding op een tocht. Het beeld is duidelijk nog niet totaal. Ik denk dat hier toch zeker wel een terrein braak ligt voor een antropologisch promotieonderzoek.

Een vraag in dat onderzoek zou kunnen zijn of deelname in een van beide werelden nog een symbiose, zoals bijvoorbeeld een huwelijk, mogelijk maakt? Er zijn voorbeelden die duiden op een positieve beantwoording van de vraag. Als eerste aanzet hieronder gevisualiseerd het verschil in hobby/werkomgeving en de premature aanwijzing dat er levensvormen zijn die zich in beide werelden kunnen bewegen.
   

 'Allways on the look out for the next QFIR'

De dagberichten staan in een totaalverslag verzameld: 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

maandag 12 maart 2012

Waterliniepad, Culemborg - Leerdam;

Nat zonder inundatie

12 maart 2012
wel waterdichte jas op het goede moment
Geen waterdichte jas op het verkeerde moment
Takkenweer in de grienden
Wat een takkenweer de laatste twee uur. Met een doorweekte jas liep ik de laatste kilometers tussen Culemborg en Leerdam, want mijn moderne, ademende, waterdichte en winddichte regenjack was zu hause. Wel heel toepasselijk op deze woensdag in maart in een omgeving van twijgen en takken in schermen en percelen. Volgens mij noemen ze dat grienden. Van de website van de firma van Schaik leer ik;

Een griend is een bos, meestal met een moerasachtige ondergrond, met als belangrijkste vegetatie pollen waaruit takken groeien. De meest voorkomende houtsoorten zijn wilg en els.
Een natuurlijke griend...
Een natuurlijke griend...
...en nog één
en nog een
De mannen die de takken oogsten uit de griend worden rijswerkers genoemd. Dit beroep behoort tot de oude ambachten. ...Op de foto's van de site zie ik dat de twijgen nog gebruikt worden voor beschoeiingen, geluidschermen, tuindecoraties, zinkstukken en soortgelijke zaken.

Iedere wandeling pikken wij weer wat op, is het geen inundatiebank dan zijn het wel grienden. Het komt zomaar aangewaaid. En vorige week woensdag waaide het nog niet eens zo hard.

Culemborg
Voor degenen die het Waterliniepad gaan lopen is een bezoek aan de binnenstad van Culemborg zeker de moeite waard. Het heeft een mooie markt met een prachtig stadhuis. Geleid door de aanlooproute in de gids kwamen wij er vanaf het station via de Varkensmarkt en de toegangstoren vanzelf terecht.
Varkensmarkt
Toegangstoren tot de markt gezien vanaf de Varkensmarkt
het stadhuis van Culemborg
Op de Markt, maar ook op de route naar de aansluiting met het Waterliniepad bij het veer, zijn verschillende mogelijkheden om koffie te drinken. Wij waren blij dat we om 10.20 al terecht konden bij 'Willemien-eetwaar'. Een verrassend mooi ingerichte winkel vol culinaire cadeaus en je kunt er dus ook nog koffie en thee drinken aangevuld met 'zelfgemaakte lekkernijen'.  (potentiële damesclub of quiltbee locatie, schat ik in, http://www.willemien-eetwaar.nl).
Op weg naar het veer kom je ook nog langs de voormalige wachtkamer van het veer met het belendende peilgebouwtje.

Waarom werken en forten vlakbij sluizen
Na de onderdoorgang van de spoorbrug kom je weer in de wereld van de waterlinie in het rivierengebied. Parallel aan de Lek loop je door de uiterwaarden en nieuwe natuur naar het gerestaureerde 'Werk aan het Spoel' waar ook een restauratiemogelijkheid is. Maar niet geopend op een woensdagochtend in maart.
De Lek bij de Baarsemwaard
Galloway koeien ter hoogte van het Werk aan het Spoel
Werk aan het Spoel
Sluizen vormen voor een inundatiesysteem onmisbare bouwwerken. Voor een verdediging die daarop is gebaseerd zijn het dus kritieke punten die ten koste van alles in eigen hand moeten blijven. Het is niet verwonderlijk dat veel van de forten van de Waterlinie bij sluizen zijn aangelegd. De sluis bij het Werk aan het Spoel bestaat niet meer maar als wij even later Fort Everdingen bereiken is die combinatie zeer duidelijk te zien met de hoge sluisbeer direct oost van het Fort.
Een sectorsteen noord-oost van de gracht rondom Fort Everdingen
met op de achtergrond de sluisbeer
Aanpassingen tussen de wereldoorlogen

Op onze gang over de Lekdijk richting het Werk aan het Spoel zien we dat ook de eeuwige strijd tussen mobiliteit en contra-mobiliteit niet aan de waterlinie is voorbij gegaan. Boven op de dijk staat nog een replica van een tankhindernis van vlak voor de tweede wereldoorlog. Er staat een foto bij hoe militairen ooit met vertrouwen de toekomst tegemoet zagen.
Bij het Werk aan het Spoel gaat de route weer echt verder in zuidelijke richting met zicht op de Diefdijk die parallel loopt op een kilometer in westelijke richting. De route gaat weliswaar niet pal over deze verdedigingslijn maar de huidige route zonder veel verkeer wandelt veel rustiger. Met een goed wandelpad kom je pal langs de vreemde kogelvanger, die als een modern kunstwerk in de open vlakte staat.
Kogelvanger waar eens een schietbaan lag. Op de achtergrond het 'Werk aan het Spoel'.
We passeren de inundatiebank waarover ik al eerder berichtte en bereiken de A2. Tot 2004 hingen bij het viaduct over de A2 de waterkeringen als guillotine-messen boven de snelweg. Nu herinneren alleen de gerestaureerde bunker en enkele groepsschuilplaatsen nog aan de Waterlinie. 
Deze betonnen bunkers, zogenaamde groepsschuilplaatsen, zie je rond veel oude werken en forten van de Waterlinie. Ze werden tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog gemaakt om de verdedigingswerken beter te beschermen tegen modernere wapensystemen.
Direct ten zuiden van de overgang A2 staat een prachtig doormidden gezaagde groepsschuilplaats. Het geeft een goed beeld van het dikke betonnen dak en de indeling van de bunker. De hoekige ingang laat zien dat er niet zomaar naar binnen geschoten kon worden. Het verblijf moet redelijk Spartaans zijn geweest, maar als je beschoten wordt door artillerie of vanuit de lucht let je daar wat minder op.
Vanaf de wiel De Waal begon het deze woensdag te regenen. Langs de Culemborgse Vliet ging ons tempo daarom omhoog en werd onze blik verkokerd naar de horizon. Na een snelle passage van het 'Werk op de Spoorweg' volgde een uur later de passage over dezelfde spoorweg terug naar huis. 
Langs de Culemborgse Vliet over de Acquoyseweg richting Leerdam

De dagberichten staan in een totaalverslag verzameld: 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland