GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen Hoepertingen - Tongeren

10 juni 2015

Hoepertingen - Tongeren
(dit is het eerste dag van de tweedaagse wandeling Hoepertingen - Tongeren - Bilzen)

koning Ambiorix

Belgische Betuwe

 

Onze vorige wandeling ging door het hart van de Nederlandse fruitstreek de Betuwe, langs de Linge naar Tiel. Een mooie tocht. Dan besluit je voor de verandering eens in België te wandelen en loop je nog steeds tussen kilometers peren. Vaag had ik wel over de streek Haspengouw gelezen dat het een vruchtbare lössstreek was met fruitteelt, maar dat de Belgen dat zo massaal aanpakken hebben we nu van dichtbij kunnen bekijken. Je kunt echter geen peren met appels vergelijken. Zo stromen er in Haspengouw geen echte rivieren waar je langs mag lopen, maar daarvoor in de plaats leveren die Belgen wel weer een Romeinse weg waar je lang over stampt. Stampen is wel het goede woord, want aan de kilometers beton, was weinig Romeins te bekennen. 

Romeinse Steenweg

Belgica

Toch zijn de Belgen met recht 'fier' op de Romeinse tijd. Hun naam is er door ontstaan. Haspengouw en omgeving was het hartland van de Noord-Romeinse provincie Gallia Belgica, dat naar het noorden doorliep tot aan 'onze' Rijn en in het zuiden tot de lijn Parijs - Straatsburg.

Waar Julius Cesar en de toenmalige bewoners van mening verschilden was wie er woonden en wie er de baas was. Julius sprak over Belgae. Maar de bewoners vonden zichzelf Eburonen, een Keltische stam. Ze hadden dan ook niet zoveel op met Julius en kwamen onder leiding van koning Ambiorix in opstand. Als je zijn standbeeld ziet op het marktplein in Tongeren, moet je direct denken aan dat bekende Gallische dorpje, dat dapper weerstand bood. Alleen de Eburonen hadden het boek niet goed gelezen. Ze werden door de Romeinen compleet uitgemoord. 

Onder het motto opgestaan, plaats vergaan vestigden zich daarna Germaanse stammen op dit kruispunt van Romeinse Heerwegen. Onder andere van de stam der Tungri. Die zijn blijven plakken en hebben hun dorp uitgebouwd tot het huidige Tongeren.

Volle bus naar Hoepertingen

Van Hoepertingen had ik nog nooit gehoord. Kaartstudie van de route en een bezoek aan de Belgische openbaarvervoerplanner van De Lijn bracht ons bij dit dorp waar de route en buslijn 23a elkaar snijden op de N79. Vandaar bleef er voor ons nog een mooie 20 kilometer te lopen naar Tongeren om daar te overnachten. De tweede dag zouden we nog een keer 20 km door lopen naar Bilzen waar we vorig jaar ook waren geweest bij onze laatste tweedaagse op de Vlaanderenroute. Voor het parkeren had ik via Google satelliet al een goede plek gevonden bij Station Bilzen.

De busrit naar Tongeren verliep naar verwachting. De rit van station Tongeren naar Hoepertingen daarentegen veranderde bij de derde halte in forensenverkeer. Geen mensen die om 12 uur al van hun werk naar huis gingen, maar scholieren, die door examenroosters eerder naar huis mochten. Verbazend dat zo'n enorme groep die bij de halte aanstalten maakt 'jouw' bus te bevolken er ook echt in past. Hier speelt iets in het voordeel van de Belgische jeugd. Ze zijn veel rustiger, beleefder misschien, gedisciplineerder wellicht, dan hun Nederlandse leeftijdsgenoten. 
Mijn vrees om de rest van de rit tussen een lawaai makende bende te overleven bleek geheel onterecht. Maar misschien loop ik wat de Nederlandse jeugd betreft ook wel achter. Tegenwoordig spreken die ook niet meer luid, maar zitten opgesloten in een virtuele wereld op hun mobiel of tablet. Slechts enkele reizigers in het Nederlandse openbaar vervoer, meestal een generatie ouder, al in de twintig, terroriseren nog hun omgeving met privé telefoongesprekken, waarbij analyse van de opgedrongen mededelingen veelal leert dat de toegesprokene gehoorgestoord en mentaal debiel moet zijn. Niets van dit alles in deze regiobus naar Hoepertingen. 

Beton

Gaande de rit naar Hoepertingen nam de regio zijn jeugd op en tegen de tijd dat we onze bushalte naderden konden wij ook weer goed naar buiten kijken. De start werd een half uur verlaat door een eerste koffie bij café De Blokhut. Een goed besluit want meer mogelijkheden zijn we tot aan Tongeren ook niet meer tegengekomen.

Beton, beton. Romeins beton met klinkers en Romeins beton met kinderkopjes, het geeft enige afwisseling. Links peren, rechts andere peren. Gelukkig zijn er nog voldoende doorkijkjes om van de glooiende akkers in de verte te genieten. 

Een eerste fotomoment was er bij de zogenaamde Kluiskapel op een plek waar ooit kluizenaars hebben gewoond. Nu een kleine kapel met een gazon waar zo te zien ook buitenmissen op een geïmproviseerd altaar kunnen worden gelezen.

Ten zuiden van Borgloon hielden we onze tweede rust op een heuvel met betonnen banken die op de achterzijde uitleg gaven over de Romeinse tijd met de goed georganiseerde wegen, landbouw en villa's. Onder de indruk van deze geschiedkundige informatie verlieten we deze plek direct in de verkeerde richting. Tegen de tijd dat we weer op de route zaten hadden we de zogenaamde Doorkijk-kerk gemist. Jammer. Daarom maar een foto van internet.

Romein liggend op zijn bank, kijkt uit over de velden

Doorkijk-kerk

Huizenvariatie
Eenmaal ten noorden van de N79 werd de route afwisselender. Over onverharde paadjes langs kleinere boomgaarden, langs enkele enorme kassencomplexen van plastic, kleine bospercelen en de dorpjes Haren en Piringen. Dorpen met veel variatie in de huizen; sommige mooi en luxueus, andere zelf geknutseld en verbouwd met voorzet muren en andere vreemde invallen.

kerk van Haren

Huis waarschijnlijk gebouwd met onvolledige Ikea-instructie

Tenslotte volgde nog een mooi stuk over een soort verhoogde dijk met een prima uitzicht. Later leerden we dat we gelopen hadden over een oud aquaduct, dat Tongeren ooit van water voorzag. Je kunt ook niet alles weten. Via het mooie natuurpark Beukenberg bereikten we de rand van het oude Tongeren.

jeugdherberg Begijnhof

Bedden genoeg

In en om Tongeren vindt je geen campings. Voor ons reden om de rugzak lichter te maken en te reserveren bij de lokale Jeugdherberg 'Begeinhof'. Het handenschudden met de gevonden dienstdoende barkeeper annex gastenopvanger leidde wel tot een ontspannen sfeer, maar niet tot enige vorm van herkenning. 

Met een aanvullende uitleg van onze aanwezigheid en het tonen van het reserveringsnummer ontstond er toenemend vertrouwen in onze komst en was er wel een kamer te vinden. Zelfs de gewenste comfortkamer met eigen sanitair was mogelijk. Na enige informatie bij een lokale bekende moest dit kamer 10 zijn.

Het valt ook niet mee om de juiste kamer te kiezen als er al 4 van de 72 bedden gebruikt worden. Wij lagen dan ook alleen in onze 12-beddenkamer. Prima douche, goed geslapen. De twee andere gasten zouden we de volgende dag bij het ontbijt ontmoeten. 

Onze Lieve Vrouwbasiliek

Stadhuis Tongeren aan de Grote Markt

Tongeren bij nacht

Na een eerste cola op het herbergterras volgde een verkenning van het centrum op zoek naar een restaurant. Stil was het op onze weg naar het centrum van het centrum. Op ons gevoel oriënteerden we door de stille straten. Zou het hier om half acht al afgelopen zijn? Is alles hier op woensdagavond gesloten? Via een omweg bereikten we de achterkant van een grote kerk, met aan de zijkant al een prachtig gehouweelde toegang. Even verder verschenen ook de eerste, nog lege terrassen. We werden warmer. Tenslotte bereikten we de voorzijde van deze basiliek gelegen aan de Grote Markt. Een prachtige kerk met een statige toren. Aan de flanken van deze markt lagen de gezochte terrassen, cafés en restaurants. Niet verpletterend druk, maar wel gezellig bezet, met vriendelijke bediening op het terras van onze keuze. 

Op weg naar de terrassen maakten we ook kennis met de indrukwekkende Ambiorix. Gek dat ze verloren hebben. Ze waren waarschijnlijk met te weinig. 

Wij hebben onze dag hier met een uitstekende maaltijd afgesloten en kwamen er in de duisternis slenterend langs de prachtig verlichte monumenten achter dat de route naar het Begeinhof een stuk korter kan als je gewoon op de toeristenbordjes kijkt.

(dit is het eerste deel van de tweedaagse wandeling Hoepertingen - Tongeren - Bilzen) 

Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad.
GR 128 Vlaanderenroute.