Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 22 februari 2015

Grote Rivierenpad; wandelen van Schoonhoven via Nieuwpoort en Ameide naar Lexmond

Van Schoonhoven naar Lexmond 
18 februari 2015
Westermolen op de Gouderiaansekade

Van Kade naar Kade

Schitterend lopen op die kades. Na Nieuwpoort op de Langeraksekade en Goudriaansekade en tussen Ameide en Lexmond over de Zederikkade en de Molenkade. Kilometers lang temidden van een weids weidelandschap in een blauw winter zonlicht, dat zo'n speciale, mooie kille glans aan het landschap geeft. 
Op weg vanuit Langerak naar de Westermolen
Op de Gouderiaansekade
net geknotte wilgen op de Zederikkade
De grote ontginning
Eigenlijk kan ik volstaan met deze fotoserie voor de indruk en daarna iedereen uitnodigen om ons te volgen, ware het niet dat wij ons afvroegen waar die kades voor dienden.
Gouderiaansekade vlakbij de Westermolen
Lange sloten in de richting van Gouderiaan gezien vanaf de Gouderiaansekade
Met de onderstaande link kwam ik er achter dat wij op zeer oude gronden hebben gelopen.
'De ontginning van het Hollandse veengebied begon vaak vanaf de oevers van de rivieren en de vele veenstroompjes. Bij de ontginning ontdeed men het veen van het riet en de biezen die erop groeiden en van een verdwaald elzenboompje. Daarna groeven de 'landmakers' evenwijdig aan elkaar liggende sloten om het water af te voeren. Langs de achterzijde legden ze een dwarssloot of dwarsdijkje aan, waarmee werd voorkomen dat water uit het hoger gelegen en nog onontgonnen veengebied de akkers zou overspoelen. De achterkades zijn onder die naam op verschillende plaatsen nog terug te vinden, zoals de Gouderiaanse Kade en de Overslingelandse Kade. Op de kop van hun kavel bouwde men een boerderij. Rond 1270 was de ontginning van de Alblasserwaard en de Vijfherenlanden grotendeels voltooid.'
http://www.regiocanons.nl/zuid-holland/alblasserwaard-en-vijfheerenlanden/de-grote-ontginning-

Dit wandelkaartje heb ik geleend van de website van eetcafé de Dam in Nieuwpoort 
Vestingen
We liepen vandaag eerst door het oude centrum van Schoonhoven naar het veer over de Lek. Ook op die aanlooproute is er voldoende geschiedenis te bewonderen in de vorm van kerken, gevelstenen en de Veerpoort, een van de oorspronkelijke vier stadspoorten. Bij het veer over de Lek kwamen we weer op de route van het Grote Rivierenpad en werd het contact met een echte rivier hersteld. 
De Grote of Bartholomeuskerk van Schoonhoven
Het oude gemeentelijke korenpakhuis van Schoonhoven
Gevelsteen in het koren pakhuis
De Veerpoort van Schoonhoven
het veer over de Lek
Eenmaal aan de zuidoever van de Lek is het een ruime kilometer naar het oude, kleine vestingstadje Nieuwpoort. Ooit samen met Schoonhoven twee sterke punten langs de Lek om deze te beheersen. Mooi dat de routeplanners je via de wallen en de buiten- en binnenhaven door de vesting leiden. Tenslotte stuit je op het oude stadhuis op de dam. Nog interessanter is het eetcafé aan de dam. Dit oude etablissement is al vanaf 1697 als café in gebruik! Daar moet in al die tijd een flinke sloot bier doorheen zijn gegaan. Daarom gaan wij er niet aan voorbij. Binnen is het weliswaar niet zo oud, maar sfeervol genoeg aangekleed voor, niet een bier, maar een prima kop koffie. De laatste mogelijkheid tot aan Ameide, dertien kilometer verder.
Buitenhaven in Nieuwpoort
Stadhuis op de dam in Nieuwpoort
Eetcafé de Dam 
Eetcafé de Dam
Binnenhaven in Nieuwpoort
'I love my self' boom
De vesting verlaten we aan de zuidzijde en na een kort stuk door de modernere bebouwing van Langerak wordt het echt mooi op de Langeraksekade met aan de horizon de Westermolen, die zwart aftekende in het licht van de laaghangende zon. Tussen de weteringen loop je, met overal om je heen water- en weidevogels; blauwe reigers, zilverreigers, ooievaars in tweetallen, agressieve meerkoeten en een enkele buizerd. Onder onze voeten kraakten de grote zoetwatermosselschelpen die er bij de laatste slotenschoonmaak uit waren gebaggerd. 
Na de molen ging het in oostelijke richting over de Gouderiaansekade. Begeleid door meehoppende mezen en vinken stapten we over een lekker onverhard pad langs de enige bomenstrook in dit open land. En dat gaat maar door. Net als je het een beetje zat wordt, ben je bij de Boonevlietweg meteen weer blij dat het toch weer over zo'n zelfde soort kade verder gaat. Veel prettiger en mooier dan een asfaltweg. 
Voordat je het weet ben je weer twee kilometer verder en bereik je een soort 'I love my self' boom. Een indrukwekkende wilg (of populier) met een opvallende meters lange overhangende dikke tak. Maar het feit dat deze boom zo groot heeft kunnen uitgroeien wordt toegelicht met een aandacht trekkend informatiebordje bij de stam. Ooit in de zestiger jaren van de vorige eeuw heeft een jongen klimhoutjes in deze boom gespijkerd. Door de spijkers was deze boom niet meer te verkopen aan de klompenmakers en dat was daarmee de redding van deze boom. En wie heeft nu dit informatiebordje hier geplant; jawel, de kwajongen zelf. Het moet voor hem een aardige gedachte zijn dat je na zoveel jaar nog een keer naar 'jouw' boom kunt wandelen.

In 't Wapen van Ameide

Net voor de ook al eeuwenoude eendenkooi slaan we langs een bosrand linksaf richting Ameide. Voordat we dit stadje over enkele asfaltkilometers bereiken, wisselen we nog even van gedachten met een lokale bewoner van het buitengebied die door Jack aan zijn oude Cairn terriër wordt herinnerd. Zijn oude huisje staat op een onmogelijke strookje land, ingeklemd tussen de weg, een sloot en het fietspad. Het aardige van zo'n gesprek is dat je meteen hoort hoe hoog het water hier jaren geleden zijn huis binnenstroomde toen het waterschap te laten begon met malen bij zware regenbuien in mind you de zomer. "Het was nog voorspeld ook", laat hij wel even weten. Ja, waterpeilen zijn van levensbelang in een polder.
In Ameide strijken we neer bij restaurant 'In 't wapen van Ameide', dat binnen veel groter is dan je aan de buitenkant verwacht. De vriendelijke eigenaar bracht water voor Jack en van hem vernemen we welk mooi natuurgebied ons te wachten staat langs de Zederikkade. De grootste kolonie purperreigers in Nederland gaan we passeren. Eenmaal op zijn praatstoel nemen we ook even de balans door van zijn restaurant. Als quasi accountants zijn wij onder de indruk van zijn activiteiten om de zaak succesvol te vullen. Er komen veel wandelaars zoals wij, maar ook grote groepen tot wel 250 mensen kan hij bergen. Ouderengroepen komen hier met bussen en met bruiloften heeft hij ook geen probleem. (De link op zijn website naar paintball en lasergamen wordt mij nu helemaal duidelijk). "Wel even 1000 bussen in 2013, hé". Allerlei groepen, vanuit heel Nederland verkennen vanuit hier de mooie natuur en als ze niet teveel willen lopen heeft hij ook een live show met uilen.
We leren meteen dat de aanvallende oehoe's die de laatste tijd worden gemeld vermoedelijk alleen hun nest verdedigen. Die zijn daarmee niet agressief. "Trouwens, vervolgt hij, die mensen hadden het kunnen weten want ze vliegen tevoren altijd over je heen voordat ze aanvallen." Niet uitgesproken conclusie: niet zeuren, eigen schuld, dikke bult?
Stadhuis van Ameide
De Voorstraat in Ameide

Belangrijk in deze polderstadjes was natuurlijk de dam. Net als in Nieuwpoort staat ook in Ameide het stadhuis op deze belangrijke plek. Via dit mooie stadhuis lopen wij richting de Lek en zijn eerst verrast door de patriciërshuizen achter het stadhuis. Mooie gevels met op een ervan een schitterend wapenschild met een leeuw op een rood vlak: het wapenschild van het Hoogheemraadschap. Ook uit die grandeur blijkt weer dat de waterhuishouding in een polder een belangrijke zaak is. Die mensen wisten trouwens wel waar ze hun huis moesten bouwen: je hebt er een breed panorama over de rivier en bij een watersnood sta je snel op de dijk.
De Lek bij Ameide
Laatste kades
Over die dijk gaat het richting de nauwe doorgang bij Sluis, de sluis in de Zouwe. Het oude kanon staat hier niet voor niets. Als vijand had je vroeger een drassige uitdaging om hier langs te komen.
Even later dalen we de Lekdijk af richting het beloofde natuurgebied. De baas van het restaurant heeft niet overdreven. Het is echt een mooi gebied en als je wilt kun je door kijkgaten in waarnemingswanden de vele vogels bewonderen. 
op de Zederikkade richting de Vlietmolen
Wij vervolgen over de Zekerikkade om een paar honderd meter voor de Vlietmolen weer naar het oosten af te buigen en over onze laatste kade, de Molenkade, naar Lexmond te lopen. Omringd door grote zwermen ganzen passeren we smalle lange bospercelen op de oorspronkelijke weilanden. 
Waterig land waar we nog een tweetal reeën verrasten. Beschermd gewaand door de sloten bleven ze op afstand staan, ons wel voortdurend in de gaten houdend. Verstandige beesten, je weet het maar nooit met die wandelaars.
We rusten nog een kort moment op een verdwaalde bank, maar de zon zakt nu snel en de temperatuur ook. Het geeft zo niet de echte ontspanning om lang om je heen te kijken. Bovendien begint Jack zelfs na twintig kilometer nog te janken dat we weer verder moeten. Ondanks zijn korte pootjes kan hem geen wandeling te lang zijn. Idioot. 
Zederikkade
We verlaten de Molenkade en bereiken via een weilandpad weer de Lekdijk met de straat die Achthoven heet, de naam van deze polder. Het laatste stukje naar de bushalte in Lexmond hadden we weer dat wijde beeld over de rivier, waarmee deze etappe afsluit zoals dat hoort bij het Grote Rivierenpad. Het was een mooie dag deze woensdag 18 februari, daarvan kunnen we er meer hebben.

Alle berichten van onze wandelingen op dit mooie pad staan op mijn pagina Grote Rivierenpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

1 opmerking:

  1. Wat hebben we toch een mooi landje en wat is er nog veel te bekijken.
    Jullie hadden een mooie zonnige dag uitgezocht voor deze wandeling.

    BeantwoordenVerwijderen