Tour du Mont Blanc 2014; van Refuge Maison Vieille naar Courmayeur

Relaxdag

Woensdag 20 augustus, 

wandeldag 7

Van Refuge Maison Vieille naar Courmayeur

(± 2 uur incl rusten, ± 0 m klimmen,± 730m dalen, ± 5 km)

Courmayeur

Psychologie van de stadswandelaar
Dagen loop je kilometers aan een stuk zonder problemen in de bergen en dan kom je in een stad en er wordt tegen je aangelopen of je er niet bent of niet hoort te zijn. Vanwaar dit verschil? 

Er ligt tussen het dorp Dolonne en Courmayeur een drukke tweebaansweg met slechts aan 1 kant een trottoir. Vanwege de markt in Dolonne was het in die richting druk met voetgangers. Wij liepen min of meer tegen de richting in, maar wel op dat enige voetpad. Dan zou je verwachten dat in beide richting lopende mensen daar gebruik van moeten/mogen maken. Zo niet in Courmayeur. Daar lopen ze gewoon tegen je op of gaan er blijkbaar vanuit dat jij uitwijkt naar de rijweg, ook al lopen zij in twee- of drietallen naast elkaar. 

In het autoverkeer heeft stijgend verkeer doorgaans voorrang op dalend verkeer. Ik weet niet of er voor bergwandelaars ook dat soort regels zijn. In de bergen laat iedereen elkaar zonder problemen passeren. Je kijkt wie er een mogelijkheid heeft om te wachten of wie de zwaarste last draagt of wie net een moeilijk stuk passeert. Je wacht en laat iemand passeren of krijgt zelf die gelegenheid. Verder loop je veelal achter elkaar.

Maar verschillende mensen in Courmayeur gingen voor een rugzakwandelaar niet aan de kant. Zelfs als ik inhield om ze de gelegenheid te geven achter elkaar te gaan lopen. Die weigerachtigheid was temeer bevreemdend, omdat mijn rugzak en ego op sommige punten net iets breder waren dan ikzelf. Het leverde verschillende verbaasde gezichten op en in een enkel geval een licht geïrriteerde uitdrukking als ze mijn rugzak raakten of tegen mijn stokken stootten.  

De verklaring kan verschillende kanten opgaan. Sowieso is er een verschil of je te maken hebt met dames of met heren. Dames doen vanuit hun natuur alles naast elkaar, anders kunnen ze niet praten. Of het nu is in een zwembad, op een fietspad of op een trottoir. In Courmayeur betrof het ook verschillende koppels en echtparen, merendeels van oudere signatuur. Wellicht gingen ze zo op in hun gesprek dat ze die tegenligger niet opmerkten. Mogelijk wordt er vanuit de sekse of vanuit het leeftijdsgevoel een recht op voorrang verwacht? Ik weet het niet, maar vreemd blijft het. Meer onderzoek zal hier noodzakelijk zijn. Ik laat mij op dit punt graag adviseren. 
Kortom het was weer een korte, maar prima wandeldag waarop zo weinig gebeurde dat dit een van de zaken was, die mij opvielen.

ons bivak op de Col Chécrouit vlakbij Refuge Maison Vieille

Toiletzicht
Mooier uitzicht tijdens een stoelgang heb ik niet eerder meegemaakt. Ook al was er in het bos geen stoel, ik genoot deze morgen van de tegenoverliggende bergen met hun schitterende sneeuwdek in de opkomende zon. Ik ben direct daarna nog even naar dezelfde plek teruggegaan om dit beeld met mijn fototoestel vast te leggen. 

Toiletzicht op het massief; les Monts de Peuterey

Het ontbijt bleef beperkt tot mueslipap op een betonnen voet van een oude kabelbaan. 

Door wintersportgebied

Vanaf de Col Chécrouit waar Refuge Maison Vieille staat, ging het in een duidelijk wintersportgebied naar beneden. In het niet eens zo grote gebied telde ik al snel zes skiliften. Wij liepen over de route aan de buitenrand van het gebied, maar zagen ook groepen over andere sporen dwars door de skipistes/weides naar beneden gaan. 

Skigebied Plan Chécrouit 

Na de passage van het gehucht Neyron met de Gite Le Randonneur, bleven we lekker lopen in de ochtend zon op de flank van het skigebied en keken uit over de liften, de gesloten horeca-chalets, skistations en zelfs enkele luxere woningen met zwembad midden tussen de pistes. Aan het eind van het skiplateau begon de echte afdaling met een pad door het bos onder een kabelbaan waarover in de winter een soort bus wordt geleid. 

Halverwege een rust met tweede ontbijt, kwamen tot aller verrassing Hanz und Andrea weer langs. Wie immer gut gelaunt, und ohne Geld. Dat ohne Geld valt zo langzamerhand wel mee, want ze hebben overnacht in Le Randonneur en gaan nu echt naar Courmayeur. Viel Spass!

Dolonne

Van verre lijkt alles wat je aan bebouwing ziet te horen tot de stad Coumayeur. Maar voordat je Courmayeur bereikt passeer je eerst het dorp Dolonne. Een mooi onderhouden dorp in oude stijl, met overstekende daken boven smalle straatjes. Leuk om doorheen te lopen als afwisseling op de vele bergpaden van de afgelopen dagen. 

Buscamping
Tijdens de afdaling naar Courmayeur hebben we regelmatig naar beneden gekeken en gezocht naar een camping. Uit verhalen van internet wist ik al dat anderen bij gebrek aan een camping een hotel in gedoken waren, maar je wilt het toch ook zelf controleren. 

Nee, er is geen camping te zien. En dat is nu net wat we willen. We willen relaxen op een camping, waar we onze tenten goed konden laten drogen, onze kleren wassen, op het gemak alle spullen schoonmaken en een beetje in de zon liggen. Allemaal bezigheden, die moeizaam gaan op een hotelkamer. 

Frank kwam op het prima idee bij de toeristeninformatie te vragen naar eventuele campings buiten de stad en dan met de bus daar naar toe te gaan. Daarom zitten we rond het middaguur ineens kilometers buiten Courmayeur midden in de Val Ferret op Camping Grandes Jorasses.

Courmayeur
Nadat we op de camping uitgeklust waren, zijn we met bus weer teruggegaan naar Courmayeur, want enige cultuur tijdens een wandeltrektocht kan ook geen kwaad. We hebben ons daarbij beperkt tot het centrum van de stad, waarbij de eerste prioriteit lag op de vervanging van mijn waterzak. Gisteren was ik er bij toeval achter gekomen waarom het ook zonder regen al dagen vochtig was in mijn rugzak. Uit een minuscuul gaatje bij de opening lekte het gestadig. 

De twee hoofdstraten van Courmayeur in de omgeving van de kerk vallen op door de vele kledingzaken met de bekende mooie Italiaanse modeartikelen. Aan mooie kleding is men in Italië gehecht. Opmerkelijk bij deze eigenschap waren ook de verscheidene rijke, oudere dames met hun gezelschaps- en statushond, die met dure kleding hun uitstraling trachten te ondersteunen. Een enkele keer met succes.

mini-terras in Courmayeur

Berggidsen
Na twee keer de hoofdstraat en een enkele zijstraat oost van de kerk te doorkruisen, bereiken wij de winkel-pijngrens en strijken kort neer op een mini-terras van twee meter breed en 60 cm diep. Onze panini is echter voldoende lang om alle shoppers voor de derde keer te zien langs komen. De hoofdstraat west van de kerk doen we daarna in tien minuten. Terwijl Frank op een volgend, breder terras verder ontspant, breng ik nog een kort bezoek aan het museum van de 'Societa Delle Guides'. 

Een vereniging van gidsen, die al in 1850 werd opgericht. Ik verbaas me daar over de prestaties, van pioniers van het alpinisme in de 19e en 20e eeuw. Gekleed in colbert met stropdas werden gletsjers met meegesleepte ladders gepasseerd. Ook een vrouw uitgedost in een enkellange rok bevond zich in het gezelschap. Heel wat anders dan de tegenwoordige lichtgewicht kunststoffen. 
Of wat te denken van een bergexcursie per muildier. De gidsen waren natuurlijk de harde werkers en de klanten van betere komaf zaten triomfantelijk in driedeling kostuum op de beesten. 
Frank en ik zijn hier een soort wisselende mix van. Wij werken ons elke dag met veel inspanning door de bergen en denken triomfantelijk dat het al heel wat lijkt. Totdat we weer door iedereen en nog meer worden ingehaald en we alleen nog maar gewone harde werkers zijn. En toch trekken we iedere volgende dag, ook zonder muildier, opnieuw rijk en triomfantelijk verder. 

Gidsen uit de 19e eeuw (foto van internet)

De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 
aparte pagina Verslag Tour du Mont-Blanc (TMB) 2014

voor tips en ervaringen ga naar mijn Review