Wandelen rondje Woerden - Kamerik

Groene veenvlaktes

Zaterdag 12 februari 2022
14,5 kilometer

polders ten noordwesten van Woerden

Groene Hart

Dat we vandaag in het Groene Hart lopen wordt al snel buiten Woerden duidelijk. Kilometers zonnig winters groen strekken zich om ons uit. Dit zijn nog eens zichtvelden. Geen wonder dat het Groene Hartpad hier ook langs komt. Dat pad is op dit moment voor ons nog geen doel. We beperken ons tot 15 km over een rondje van Woerden naar Kamerik en weer terug naar station Woerden. 

ieder doet zijn best om aandacht te trekken

Mooi raar park

Kort na het verlaten van station Woerden lopen we het Brediuspark binnen. Bij een park denk ik aan gazons met borders, statige bomen en struikenclusters. Hier niet. Het Woerdense Brediuspark is een vreemd mooie combinatie van boomgaarden in weilanden omgeven en doorsneden door veensloten met stroken die ik inschat als legakkers. Net zoals bij de Ankeveense Plassen. Later lees ik echter dat het afgravingen zijn geweest voor zand en klei, zand voor wegenaanleg en klei voor de pannenbakkerijen. Je kunt niet alles in een keer goed hebben. Toch moet het hier een behoorlijke zachte veengrond zijn als je naar de verschillende scheefgezakte wilgen langs de slootkanten kijkt. Maar wij keken nog meer naar de veelheid aan watervogels: aalscholvers, reigers, ganzen, koeten.

Grecht

Na het verlaten van het mooie Brediuspark lopen we langs de drukke 's Gravensloot. Dat is geen sloot maar een regelmatig bereden boerenweg met het karakter van een ontsluitingsroute. Je wandelt daar niet echt op je gemak. Achteraf, dat is altijd makkelijker, hadden we beter en mooier kunnen lopen over een deel van het Groene Hartpad over oorspronkelijke delen van het Brediuslandgoed. Ook dan waren we bij de Grecht gekomen. 

een mooi herenhuis tussen de vele prachtig opgeknapte en
verbouwde boerderijen langs de Gravensloot

Grecht, ik had er nog nooit eerder van gehoord. Ook hier krijgt mijn inschattingsvermogen een knauw. Het water ziet er door de bochten uit als een riviertje, maar blijkt al in de vijftiende eeuw door de boeren gegraven te zijn waarbij ze de loop van het veenstroompje de Oude Meije volgden. Wikipedia noemt het een wetering. Oké, maar dan wel een flinke vind ik.

Wij volgen de lage kades die het water beletten de polders weer te vullen. Bij het gemaal Mijzijde worden we dwars door de weilanden omgeleid. Over verschillende slootplanken kom je na een kilometer honderd meter voorbij het gemaal weer bij de Grecht. Dat schiet hemelsbreed niet erg op, maar het loopt prachtig. Teruggekeerd bij de Grecht mag je meteen weer de weilanden in om koers te zetten naar Kamerik. Onderweg daar naar toe passeer je een enorme recreatieboerderij waar ze prima een jeugdversie van Kamp Koningsbrugge kunnen opnemen.

omleiding vlak bij gemaal De Mijzijde

Kamerikse Wetering

Ik weet niet of de oude lintbebouwing naar de wetering is genoemd of de wetering naar Kamerik. Maakt ook niet veel uit, het loopt plezierig langs deze hoog beschoeide brede sloot waar Kamerik zich aan vast houdt. Of ben ik nu te kleinerend in mijn omschrijving. De zon schijnt hier volop, who cares. Wij zeker niet als we de mamils-volle eetzaal van Herberg Kamerik binnenstappen. Tijd voor koffie en appeltaart.

Verdoofd door de vele suikers in de heerlijke appeltaart lopen we na onze rust zelfverzekerd slechts 45 graden de niet goede kant op. Voordeel is wel dat we ook de Kamerikse Wetering ten noorden van de ophaalbrug kunnen bewonderen. Slechts 500 meter duurt het voordat de vertaling van de kaart niet meer klopt met de omgeving. Ook de afwijkende straatnamen versterken dit besef. Beukenlaan kunnen wij met de beste wil toch niet uitspreken als Spruitlaan. Toch maar even terug naar de brug en gewoon op 50 meter van Herberg Kamerik een herstart maken.

Kamerikse Wetering ten noorden van de ophaalbrug, ook mooi

Oude Rijn

Na wat gekronkel door de buitenwijk, met zelfs nog een meidoornlaan, brengt de Spruitweg ons in westelijke richting. Even volhouden langs deze drukke weg tot we net na de N212 het fietspad langs de Teckopsche Molenvliet geheel voor ons zelf hebben. Dat pad brengt ons in een rechte lijn naar de Oude Rijn. We passeren het buurtschap Houtdijken met enkele mooie grote boerderijen waarmee je met een gerichte indeling de woningnood lokaal kan verlichten. 

Het jaagpad De Nes langs de Oude Rijd leidt ons van deelgemeente Breeveld naar het buurtschap Geestdorp. Voor de beeldvorming moet je denken aan een lint van tien tot twintig huizen langs de smalle rivier per buurtschap. Sommige prachtig verbouwd, andere zijn nog steeds niet door de omgevingsvergunningsaanvraag heen.

Na Geestdorp neemt de Oude Rijn met een ruime bocht een aanloop naar de intocht van Woerden. Het groene uitzicht van de Nes veranderd allengs. Aanvankelijk nog achtertuinen met ruimte en volop fantasie. 

in Woerden wordt al vroeg gebroed dit jaar

De ruimte voor de Nes wordt steeds ieler en de achtertuinen veranderen in achterplatjes. Eindelijk herken ik ook verschillende gebouwen. We hebben hier al eerder gelopen toen we over het Floris V-pad van Kockengen naar Linschoten liepen. Dubbel bekeken beklijft beter. Dat bedenk ik nu, want in werkelijkheid liepen we na een korte bankpauze in een ruk door naar het station. Terug in de werkelijkheid van mondkapjes en medemensen. Terug na vier uur in de groene buitenlucht. Even uitgewaaid zonder beslagen mondkapjesbril. Prima wandeling.

Zie al mijn wandelingen in Nederland