Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2017; van het Menighetshus in Skaun naar Pelgrimsherberg Sundet Gård aan de Gaula rivier

Donderdag 17 augustus, wandeldag 15

van het Menighetshus in Skaun naar
pelgrimsherberg Sundet Gård aan de monding van de Gaula rivier
± 6 uur inclusief rusten, ± 18 km

John  Wanvik roeide mij over de Gaula rivier naar Sundet Gård op de achtergrond

De Veerman

Vroeg sta ik op. De nacht is lang genoeg geweest en nu is het nog rustig in de keuken van het menighetshus. Na het ontbijt breek ik met zo min mogelijk geluid mijn tent af en om kwart over acht verlaat ik de drietents pop-upcamping. In de echte wereld is het helemaal niet vroeg. Al sinds een half uur worden kinderen met auto's  afgezet bij de naastgelegen school. Terwijl ik langzaam over de asfaltweg omhoog klim komen kinderen op mountainbikes naar het dorp gesjeesd. Een moeder loopt in de mist voor mij uit tot ik haar zie vervagen.

de laatste drie tentjes bij het Menighetshus in Skaun

In mijn gids doet schrijfster Ria het voorstel om bij het verlaten van Skaun ook eens achterom te kijken voor het mooie uitzicht. Die goede raad heb ik meteen na het opstaan uit mijn hoofd gezet, omdat het zicht door de mist niet verder gaat dan tweehonderd meter. Eenmaal boven de wolken maak ik een foto van de laaghangende mist in het dal. Skaun is dan allang niet meer te zien. Boven het dorp gaat de asfaltweg over in een gravelweg en deze dringt langzaam het bos binnen.

Onverwacht slaat het pad een smal bospad in en daarna vervaagt de herinnering. Slechts enkele hutjes, een kruising gevolgd door een klim, een paar drassige stukken en een laatste gladde afdaling staan nog op mijn netvlies als ik tenslotte na negen kilometer het bos verlaat en de eerste glimp van de Gaulosen fjordarm zie. Deze fjordarm maakt deel uit van het Orkdalsfjord waaraan ook Trondheim ligt, maar dan aan een andere arm, nog anderhalve dag lopen verder. Nu wordt het einde tastbaar. Na Oslo weer contact met de zee.
Voor ik bij de oever van het fjord ben daalt het pad lang over asfalt met steeds meer huizen in het vizier. Als ik aan de baai een pauze houd komt Nicolai voorbij. Hij ziet mij niet en ik eet rustig verder.
Net zo lang blijf ik na de pauze de waterkant volgen tot ik tenslotte camping Øysand bereik, waar ik over de telefoon met veerman John Wanvik de afspraak maak dat hij mij om twee uur ophaalt. Nog een half uur te lopen. De Øysand camping is een uitgestrekte opstelplaats van caravans, veel vaste plaatsen, echt mooi is anders. Je moet waarschijnlijk van vissen houden om het hier leuk te vinden. Pauze hou ik pas aan de waterkant van de rivier Gaula op de speciale pelgrimsbanken. 
Er naar toe kom ik vreemd genoeg Nicolai in tegenovergestelde richting tegen. Hij heeft pas bij het overzetpunt John Wanvik gebeld en is er toen achtergekomen dat hij je alleen overzet als je ook bij hem en zijn vrouw in de pelgrimsherberg overnacht. Van de acht wandelaars, die gisterenavond in Skaun overnachtten, ben ik de enige die dit kiest. Lower budget loopt twee kilometer om via de brug en slaapt waarschijnlijk op camping Øysand of ergens in het bos. Ook een goede optie. Maar ze missen wel wat.

John Wanvik roeit eerst met de stroom mee om een zandplaat heen om daarna mijn kant op te komen.
Het linker rode huis is de pelgrimsherberg.

In afwachting van de overtocht maak ik koffie en geniet van de zon, die, hoe bestaat het, bijna de hele dag heeft geschenen bij een temperatuur van eenentwintig graden. Bijna buitenaards. Op het afgesproken tijdstip zie ik beweging aan de overkant. De veerman roeit eerst met de stroom mee om een zandplaat heen om daarna tegen de ebstroom op te roeien en iets bovenstrooms bij mij uit te komen. Het is afgaand tij en veerman John, die de vijftig ruim gepasseerd is, moet er flink aan trekken. Maar hij ziet er fit uit. 

Al vragend weet ik bij aankomst bij het pelgrimshuis dat hij zijn hoofdbestaan vindt in het mesten van ongeveer honderdtachtig varkens en het verbouwen van graan. Het ruime woonhuis, de stallen en het erf van de historische boerderij Sundet Gård zien er georganiseerd uit. John en zijn vrouw Karon hebben duidelijk ook andere interesses dan alleen hun boerderij. Met hun pelgrimsherberg houden ze een traditie van Sundet Gård in ere die enkele eeuwen teruggaat.

Museumhuis met ziel
Enige seconden had ik nodig om op te nemen waarin ik nu binnentrad. John had mij na de overtocht over het erf geleid en liet mij nu het oude voorraadhuis binnengaan, dat als pelgrimsherberg in gebruik is. Ik hield iets in op de drempel. Ben ik wel in een boerenhuis met al die kroonluchters?

benedenetage

eerste etage

Van buiten een goed gerestaureerd voorraadhuis, binnen drie zeer warm en sfeervol ingerichte verdiepingen vol met oude familiefoto's, antieke gereedschappen, pronkservies en vele ingelijste waarderingen van allerlei verenigingen en speciale bezoekers, waaronder diverse dankbrieven van leden van het Noorse koninklijke huis. Zo zie ik dat in 2010 prins Haakon en zijn vrouw Mette-Marit hier naar tevredenheid hebben gelogeerd.

bovenste etage met verschillende bedstedes

Kartoffelsuppe

Na de was aantekeningen maken voor het blog in de warme gemeenschappelijke ruimte. Om kwart voor zes verschijnt mevrouw Karon Wanvik. Mijn aantekenmateriaal worden gedecideerd aan de kant gelegd, want er gaat echt gedekt worden met een tafelkleed, mooi servies en keurig bestek. 

Even later zit ik heel voornaam in een schone broek, die met die kniestukken, aan een regionale aardappelsoep. Mevrouw Wanvik, we bereiken in die korte tijd natuurlijk niet het voornamenniveau, moet grote verwachtingen van mijn eetlust hebben gehad als ik kijk naar de schaal met aardappelen. Volgens haar houden vooral Duitse gasten van voldoende aardappelen. Ik wil nog een keer benadrukken dat ik uit Nederland kom, aber ich halte die Klappe. Heel attent hield ze mij nog een deel van de maaltijd gezelschap. 
Toch een goede keuze om voor deze pelgrimsherberg te gaan. Je betaalt wat meer, omdat je alleen over de rivier wordt gezet als je ook blijft overnachten. Alle maaltijden worden verzorgd tegen een schappelijke prijs. In 2017 voor 75 euro voor overtocht, overnachting, diner en ontbijt.

's Avonds is het hele huis van zwei Kartoffel Franz. Nadat ik mijn aantekeningen heb afgemaakt neem ik uitgebreid de tijd om alle foto's en andere documenten in het huis te bestuderen. Tegen negenen is alles bekeken. Ik ga naar bed. Als hoofdbewoner lig ik natuurlijk niet in een eenvoudige bedstee op zolder. Ik heb een eigen slaapkamer op de eerste etage. Veel voornamer. Hoewel, als ik mijn rugzak uitpak en een paar plastic zakken uitschud komt het tentgevoel enigszins terug. Denk dat ik hier wel goed zal slapen.

Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017
De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016              De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review