Wandelen door het Knarbos in Flevoland

Zeeplucht

Heerlijk die geur. Onwillekeurig moest ik aan zeep denken. Eigenlijk omgekeerde wereld. Als je vroeger een zeeplucht rook wisten je tantes te vertellen welke planten er in verwerkt waren. Maar die tantes waren nog van voor de oorlog, dat stond garant voor ouderwetse kwaliteit. Nu loop ik in de natuur en denk aan zeep. Welke bloesem het is weet ik niet. Ik zie seringachtige bloemen aan bomen, die geen seringen zijn. Maar ook op plekken waar ik nauwelijks bloesem zie, ruik ik de lucht die niet bij zeep maar bij het voorjaar hoort. Schitterend op deze schuchtere zonnige dag na een lange periode van aanhoudende kou en veel regen.

Je overdenkt wat als je op 1 mei door een ontluikend bos loopt, waar je verder niemand tegenkomt. Zomaar een wandeling tussendoor omdat er in Drente op zondag geen bussen rijden door Wijster. Eerst was ik namelijk van plan geweest een stuk van het Westerborkpad te lopen van Hoogeveen naar Wijster. Naar Hoogeveen kom je wel, maar op zondag terugkomen met de bus uit Wijster levert op internet een lege pagina op. Daar rijdt blijkbaar niets. Gelukkig dat ik dat nog even controleerde. Ik maak er binnenkort maar een doordeweekse tweedaagse van om het stuk tussen Hoogeveen en Westerbork te overbruggen.

Knar

Het is maar een korte wandeling, 13 km. Meer om een beetje even iets anders te doen, buiten te zijn. In een cadeaubox, jaren gelden voor een verjaardag gekregen, vond ik deze route. Niet te ver weg, niet te lang. Prima voor even tussendoor. Ook in een gebied waar je anders niet zo snel komt, Flevoland.

Knarbos bij de Knardijk. Waar komt dat Knar vandaan? Even kijken in Wikipedia: 

De Knar was een ondiepte in de Zuiderzee, waar garnalen (garren) en haringen paaiden. Er werd destijds volop gevist werd met onder andere de garrenkwak, een vissersboot met weinig diepgang, waar twee personen op werkten. Deze ondiepte lag rond acht kilometer buiten Harderwijk in de richting noordwest.

Ze was twee kilometer lang en op haar breedst één kilometer. De scheepvaart voer ten noorden of ten zuiden langs de Knar. Later is hier deels de Knardijk overheen gelegd die Oostelijk en Zuidelijk Flevoland scheidt. Thans ligt op plek van de Knar het zogenaamde Knarbos, dat door de Knardijk verdeeld wordt in een oostelijk en een westelijk deel.

Kijk nu weten we waar we lopen; op de bodem van de zee, de Zuiderzee.

Kunstroute

Vreemd sta je te kijken als je na een halve kilometer een boom in een soort maliënkolder ziet staan. Het zal wel weer een kunstobject zijn denk ik. Net als met de zeeplucht is dat in de loop der jaren ook al een onderdeel van mijn natuurbeleving geworden. Het is aardig en tegelijkertijd meewarig. Maar alles is hier kunstmatig. Je loopt op de bodem van de zee, met je kop in de frisse lucht. En je geniet.

Object van Karin van der Molen: 'Het gehucht' uit 2009 'De schoorstenen blijven als laatste staan'

Pionierspad

Op zoek naar een nieuw langeafstandswandelpad was mijn oog onlangs gevallen op het Pionierspad; van Steenwijk door Flevoland naar Muiden. De beschrijvende gids kon echter niet geleverd worden. Naspeuring op Wandelnet.nl leerde dat het pad op veel plekken niet meer klopt omdat Staatsbosbeheer regelmatig paden blokkeert door kapwerkzaamheden. In het Knarbos zie ik aan de markeringen dat ik ook enkele stukken van het Pionierspad meeneem. Het is inderdaad een pad in verval of beter gezegd in verandering. Jammer, want je kunt zien dat er met bruggetjes links en rechts veel werk is verzet om het hier aantrekkelijk te maken om te wandelen. 

Voor deze zondag maakt het niet uit. Jack en ik genieten. Soms moet hij aan de lijn als we een gebied in trekken met loslopende koeien. Gelukkig zijn dat er niet te veel. Veel beter moet je opletten op de Knardijk. Daar wemelt het van de voortsnellende mamil's. De zondagwielrenners, middle aged men in lycra. Ach ieder zijn meug. En ik moet mild zijn in mijn oordeel, soms doe ik er zelf aan mee, een soort 'amil'.

Knardijk

Het stuk in het Knarbos oost is het aantrekkelijkst met een rondgang om een soort bosven. Hier en daar onderbroken door een blik naar de wereld buiten dit 'boseiland' midden in de grote akkervlakte er omheen. Bij die blikken naar buiten zien we ook de vele tulpenvelden. Een ontwikkeling van de laatste jaren, die het vlakke land opfleuren. 

Als we terug zijn bij de auto aan de rand van het bos zie je een andere karakteristiek van Flevoland, het energiebos, het woud aan windmolens. Niet direct mooi en toch trekt het de aandacht. Kortom een aardige wandeling, waar je energie van krijgt.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland