Veluwe Zwerfpad: van de Schaapskooi op de Ermelosche Heide naar restaurant De Zwarte Boer in Leuvenum

 Herfststukje

Zondag 17 november 2024
 ± 11 kilometer

Een vice versa

Waarom binnen blijven als er voor zondag pas vanaf een uur of twee regen wordt verwacht. Na de mooie herfst tot nu toe ook gauw deze halve dag er weer aan vastplakken. Binnen is binnen vindt ook Judith. De keuze valt op het Veluwe Zwerfpad. De draad pakken we op bij de Ermelosche Schaapskooi waar ik in mei was gestopt. (zie het verslag van Garderen, via Putten naar de schaapskooi). Vandaar naar het vijfenhalve kilometer verder gelegen Leuvenum waar we in restaurant De Zwarte Boer zullen rusten en 'laven'. En dan weer terug naar de auto via een andere route. Zo hoeven we geen fietsen mee te nemen in deze OV-luwe omgeving.

Buienrader

"Zo vindt ik er niks aan. Mijn maillot wordt ook al nat". Judith loopt vijf meter voor me en geeft een update van de situatie. We zijn al vijfhonderd meter op pad. Dat gaat lekker. Gisteren wist Buienradar mij nog te overtuigen dat het pas na tweeën zou gaan regenen. Maar eigen schuld, je moet een buienraaier ook niet letterlijk nemen. Vanuit de achterhoede verhoog ik de sfeer met het wijzen op een klein blauw gaatje tussen alle donkere wolken; "Moet je opletten, straks lopen we nog in de zon". Voor me blijft het stil. Waarschijnlijk niet door mijn overtuigingskracht.

Golvende hei

Op onze flank zien we de schaapskudde met op afstand schuilende herders onder een brede eik met bruine kruin. Wij zwenken af naar de hoger gelegen zuidelijke rand van de heide over een mooi smal paadje dat ook in trek is bij moutainbikers. Deze bikers jagen ons niet op en wachten tot ze ons veilig kunnen inhalen. Dat geeft ons de gelegenheid te genieten van het uitzicht over het zuidelijk deel van de Ermelosche Heide. Prachtig, zelfs met dit donkere wolkendek.

He, het is droog. Kijken hoe lang dat duurt. Optimisme bloeit op als een narcis in de herfst. 

een slagboom van Landgoed Leuvenum

Leuvenum

Na het oversteken van de N302, de Flevoweg, betreden wij het Landgoed Leuvenum. Eerst nog een prachtig stukje hei en daarna door het Leuvenumse bos met de laatste gele en rode bladeren aan de bomen. Op weg naad restaurant De Zwarte Boer slingert het asfaltweggetje tussen de bosweilanden. Hier geen sloten, maar groen-gele boomschermen als scheiding tussen de kampen. 

De stemming stijgt nog meer bij het betreden van de voorkamer van De Zwarte Boer. We worden ingedeeld bij de koffiedrinkers en mogen bij de schouw zitten. Met het vuur in je rug smaakt een cappuccino nog beter. Heerlijke rust met vriendelijke bediening. Doe nog maar een appeltaart. Ja, met slagroom.

Postweg

Op de terugweg nemen we na terugkeer op de Ermelosche Heide een iets andere route. Dit keer over het fietspad van de Postweg. Ooit hebben hier blijkbaar de Romeinen nog rondgelopen. Maar daar gaan we nu geen werk van maken. 

de Postweg

De lucht is nu overal blauw. Ik wist het wel. Judith maakt nog een foto van een herfststukje en lacht stralend om zich heen.

Het moet hier mooi zijn als de heide in bloei staat. Wij komen in augustus nog een keer terug. Kun je ook wat makkelijker zelf de buien raden.

Zie al mijn wandelingen in Nederland