Wandelen Kreelsepad, klompenpad bij Ede, omgeving Ginkel en Mossel

Kreelsepad

27 januari, 17 maart, 29 mei 2021

14 km

Twee seizoenenimpressie

Herhaling waard

Na een vervelende blessure door een botsing met een hond kan er de laatste weken weer gewandeld worden. Eerst een paar kilometer tussen de buien door van deze natte maand mei en daarna steeds langer. Afgelopen week is de grens verlegd naar veertien kilometer. Niet alleen om de conditie weer op te trekken in aanloop naar de jaarlijkse bergtocht, maar ook om Judith en mijzelf weer uit te laten op de eerste zonnige dag in tijden. En dat geeft een totaal andere beleving dan de wandelingen in januari en maart over dit zelfde Kreelsepad.

januari op de Hessenweg

mei, doorsteek van de Hessenweg naar de Bosrand van de Ginkelse Heide

Wordt voor de derde keer niet vervelend? Op dit pad zeker niet. Het is weliswaar een klompenpad, maar je loopt meer in de afwisselende natuur dan door een agrarisch gebied. Dat het een klompenpad is komt waarschijnlijk omdat het langs de 'landbouwenclave De Ginkel' loopt en er rondom Mossel nog velden van de vroegere boerderij zijn te herkennen. Tegenwoordig kun je daar heerlijk rusten op het terras van de theeschenkerij. Het is meer een heidetocht waar je hier en daar bij toeval tegen een vrij grazende koe of tegen een sluipende, zwaar gecamoufleerde militair oploopt. Beide moet je hun gang laten gaan.

Het Belgenmonument is niet meer dan twee op elkaar gestapelde blokken steen

Belgenmonument

Vanaf de parkeerplaats een paar honderd meter west van restaurant Juffrouw Tok stap je direct op de route over de Hessenweg, dwars door het noordelijke deel van de Ginkelse Heide. Het grote heideveld dat je voor je ziet doet vermoeden dat het er hier altijd zo uitzag. Toch is deze weidse vlakte begin vorige eeuw bedekt geweest met barakken. Tijdelijke opvang voor Belgische vluchtelingen na de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog in 1914. Het monument is niet indrukwekkend maar vlakbij staat een informatiebord met een plattegrond van het kamp. Een voor Nederland enigszins vergeten oorlog, die hier sporen heeft achtergelaten.

de Edese schaapskooi in januari

Kreelseplas

Als je met een slinger de hei bent overgestoken loop je over een breed spoor langs de bosrand. In maart zijn Frank en ik nog even bij de monumentale Edese schaapskooi gaan kijken. Zonder hond is dat toegestaan. Volop lammertijd was het toen. De herder had het te druk met de aanwas om ons te woord te staan.

naar de Kreelseplas in januari

het is flink drassig rondom de Kreelseplas

naar de Kreelseplas in mei

De route klampt zich vast aan het agrarische gebied De Ginkel en duikt aan de noordzijde het bosgebied Het Kreelse Zand in. Op weg daar naar toe passeer je de Kreelseplas. In januari vermoedde ik nog dat deze mooie plas vernoemd was naar een of andere boer Krelis, maar op de website van het gemeentearchief van Ede lees ik dat het een voormalig landgoed met die naam is geweest. Er is rondom deze plas en de nabij gelegen Plas van Gent veel aan natuurherstel gedaan. Wij kunnen daar nu van genieten. De korte omleidingen die het pad  daar maakt zijn de moeite meer dan waard.

Plas van Gent in januari

Vogelhut bij de Plas van Gent in maart

op het plankenpad naar de Plas van Gent in mei

Ederheide

Aan de andere kant van het Kreelse Zand, zonder zand, kom je bij de Ederheide. Het pad omtrekt die heide aan de zuid- en oostkant langs de bosranden. Deze heide is veel minder open dan de Ginkelse. Het beeld verandert voortdurend door de vele bosgroepen die uitgesmeerd zijn over het licht glooiiende terrein. 

Ederheide in januari

Prachtig en zeker niet eentonig. Ook niet omdat in januari naast mij op vijftig meter afstand een sluipend camouflage pak in alle eenzaamheid bezig was met een verkenning. Mogelijk een pathfinder van de luchtmobiele brigade; een verkenner die voorafgaande aan de komst van de helikopters per parachute wordt gedropt om te kijken of het terrein geschikt is om te landen en of het vrij van vijand is. 

Ederheide in mei

op weg naar de Valenberg

Op de Ederheide kan je prima soldaten met een helikopter aan de grond zetten. Ik ga er vanuit dat wandelaars op het Kreelsepad als neutrale troepen worden ingeschat. De verkenner had in ieder geval aan mij geen boodschap. Nadat hij een schets had gemaakt van het terrein trok hij zich terug en loste hij op tussen de bomen. Dat duurt in de winter meer dan honderd meter weet ik nu.

uitzichtpunt op de Valenberg

Mosselse Veld

Stijgend en dalend langs de randen van de Ederheide bereik je tenslotte de Valenberg. Je merkt alleen dat je de laatste honderden meters iets zwaarder liep en leest op een bordje dat je op een berg staat; de Nederlandse bevestiging van een berg. Dat je echt hoger staat wordt geaccentueerd door een uitzichttoren van gauw vijf meter hoog. Maar dan kijk je ook echt ver over een glooiiend veld: het Mosselse Veld. 

Mosselse Veld in januari

In maart zag we in verte nog paarden en runderen. Die liggen in mei waarschijnlijk in de schaduw van bomen uit te rusten. Nu zien we even later een groep van vier grote wilde zwijnen, zeugen met een hele partij licht bruin gestreepte biggen er rennend achteraan. Slechts op vijftig meter afstand. Iedereen voelt zich hier aan zijn kant van het hoge hek veilig.

paarden op het Mosselse Veld in maart

Het Mosselse Veld in mei

Mossel

Na de omtrekking en doorkruising van het Mosselse Veld, ja dat enge gebied met die zwijnen, bereiken we theeschenkerij Mossel. Judith aansluiten in de lange mondkapjes-rij en ik vast een tafel bezetten op het gezellig gevulde terras.

Hoe anders dan in januari toen doorlopen hier de enige keus was. In maart was het weer een stuk beter en rustten Frank en ik op een picknickbank bij de stallen. Allang blij om daar te mogen zitten. Maar dat was op een woensdag zonder andere wandelaars en fietsers, dus een gesloten schenkerij. Op zaterdag in mei konden we in de zon uitproberen dat er meer dan alleen thee wordt geschonken. 

Na de pauze worden wij geconfronteerd met groot gehorende koeien, waar je echt wel ruim omheen wilt lopen. Een kleine kudde in het open bos vlakbij Mossel. Er zitten ook flinke stieren bij. Het schijnen Spaanse koeien te zijn lees ik op de website van Natuurmonumenten. Niet zo gek dus dat je er ruim omheen wilt lopen.

De Ginkel

De route vervolgt over het brede zandpad langs het fietspad. Zo zitten beide recreatievormen elkaar niet in de weg. We passeren de grote gepolijste keien bij 'Knooppunt 63'. Na het open veld voert het pad voornamelijk door het bos, afgewisseld met een kleine heide, twee grafheuvels en de plas Het Ginkelse Water.

De laatste anderhalve kilometer terug naar de auto steken we door de akkers van De Ginkel naar de achterzijde van restaurant Juffrouw Tok. Dat daar een Camping ligt wisten we niet. Nu is het woord camping hier verwarrend. Geen tent te zien. Uitgebreid laat de route je de verschillende soorten huisjes zien. Het zijn prachtige recreatieverblijven. Er werd ook in januari en maart verbleven. Een soort permanent gedoogverblijven?

Wij bemoeien ons er niet mee en beperken ons tot opbouwend commentaar op de uitmonstering van de huisjes en tuintjes. Een laatste bospad en we staan bij weer op de Ginkelse Heide bij het Natuurcentrum. Daar hadden we ook goed kunnen parkeren. Met een afsluitend stukje over de heide stappen we met een weidse blik in de  auto. Voldaan, na een prima, afwisselende wandeling door de natuur.

meikevers in volle actie op de Ederheid

De beschrijving en de  kaart van dit pad is te vinden op het Kreelsepad

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie:
mijn wandelingen in Nederland