Maarten van Rossumpad; Wandelen van Ommen naar Balkbrug

Ommen - Balkbrug

16 december 2013

Ambivalente wandeling

slingeren door een jeneverbesstruikenbos in je eentje

Zes maanden geleden stonden we voor het laatst in Ommen. Toen waren we niet verder gekomen dan de ijsbaan en het station. Afgelopen maandag, 16 december, stonden we er weer. Onderweg in de trein hadden we geprobeerd beelden van de route van toen, vanaf het Overijsselkanaal naar Ommen, uit de geestelijke kelder te halen. Dat viel niet mee na een zomervakantie en na alle indrukken tijdens de trektocht over de GR20 op Corsica.

Ommen

Even omschakelen qua landschap. Maar vanuit de trein herkenden we vlak voor Ommen de Regge en zagen dat het werk aan de nieuwe natuur nu is afgerond. Een witte reiger maakte het beeld compleet. 

Buiten het station lukte het snel ons te oriënteren en even later liepen we weer langs de ijsbaan. Dit keer met het hogere winterwaterpeil en een temperatuur die al beter bij een ijsbaan past. Hoewel het maandag met een winterzon eigenlijk een mooie, 'aangename' winterdag was. 

De eerste indrukken van deze dag zijn prima. Na de ijsbaan volgt het Landgoed Het Laer dat uitkijkt over het uitgestrekte hertenkamp.

Ten behoeve van dit bericht betreed ik het landgoed  om een foto te maken van een prachtig gedecoreerd prieel in neoclassicistisch stijl, denk ik. 

Als  ik mij snel weer buiten het hek begeef zie ik dat ik het toch goed gelezen heb dat je niet naar binnen mag. Maar voor jou heb ik nu een foto van dichtbij. Volgens de websites kun je het Het Laer onder andere afhuren voor een huwelijk. In de tegenwoordige reclameprietpraat heet dat blijkbaar een trouwbelevenis. Je kunt er ook vergaderen. Het kost wat, maar beide activiteiten geschieden dan wel op stand.

Op weg naar de brug over de Vecht passeren wij een aantal villa's waarvoor je zo naar Ommen zou verhuizen. Zelfs de rijtjeshuizen zijn hier van riante kwaliteit.

  

Voordat we echt aan de etappe naar Balkbrug beginnen maken we eerst nog een rondje door de aardige kern van het oude Ommen. Dat is zeker de moeite waard. Zo leren we ook dat in 1248 Bisschop Otto samen met de Rabobank Ommen haar stadsrechten verleende.

 

Bisschop Otto

Het is nog te vroeg voor koffie dus aansluitend lopen we wat onplezierig langs de rand van Ommen parallel aan de drukke Coevorderweg (N340).

Akkers ten zuiden van Arrien

Buitengebied

Het echte genieten begint meer bij het mooie buurtschap Arriën, met de verscheidene gerestaureerde hoeves. Vroeger was Arriën een zogenaamd esdorp. Het lag op de hogere es, waar ook de akkers waren. 

Dichterbij de vecht bevonden en bevinden zich nog steeds de lagere graslanden voor het vee. Daar gaat het van Rossumpad ook doorheen. Op het terrein direct langs de Vecht lopen tegenwoordig allerlei wilde grazers die een enorm gebied met bomen, riet en zelfs stukken hei tot hun beschikking hebben. Het is prachtig wandelen in dit afwisselende panorama.

Weer iets verder slingert het pad door een soort bos van jeneverbesstruiken. Struiken die je weinig in zulke aantallen in Nederland tegenkomt. Wij nemen er even de tijd voor een warme thee. Niet bij een theehuis, maar uit een thermosfles, want er is tussen Ommen en Balkbrug geen horeca. We roepen nog wat naar passerende dames die ons blijkbaar hebben gezien bij het station. Ze vinden dat wij wel heel ver gaan. Helemaal naar Balkbrug. Jaha, dat zijn nog eens afstanden.

op de rand van bos en leegte

Ruilverkavelingsland

Toch hebben deze dames een punt. Als we de volgende twee kilometer bos achter ons hebben en de golfbaan passeren, doemt het ambivalente karakter van deze etappe op. Daarna is er niets dan uitzicht. Kilometers lang, vlak ruilverkavelingsland, waar je bijna niet kunt verdwalen omdat je steeds rechte slagen van enkele kilometers maakt door dit lege land. Hier en daar een boerderij. De afwisseling bestaat uit de beklimming van twee viaducten, over de N36 en N48. Wellicht ziet het er in de zomer mooier uit met meer vee en hoger mais.

kerkhof bij de Ommerschans

Verdedigings- en beveiligingswerken

Interessanter wordt het weer bij de Ommerschans waar je bij de begraafplaats kunt lezen over de geschiedenis van dit voormalige verdedigingswerk tegen de Spanjaarden op hun weg naar de noordelijke provincies.
Ook blikverbredend is de route door en langs het zgn. forensisch psychiatrische centrum Veldzicht. Je ziet snel dat je beter geen tbs-patiënt kunt worden. Want al woon je mooi in de natuur, de vele beveiligingshekwerken geven daar een wrange smaak aan.

Eenmaal in het bebouwde gedeelte van Balkbrug worden we verrast door de vierbaans aanpak van de dorpsstraat, die vreemd genoeg buiten het dorp weer overgaat in een tweebaansweg. Gelukkig kunnen we er ons maar twee minuten over druk maken, want dan staat de bus naar station Zwolle voor onze neus en begint de terugreis. Bij de start van de volgende etappe zullen we het conglomeraat Balkbrug wel aan een tweede onderzoek onderwerpen.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina
Maarten van Rossumpad 2012-2013

(zie de rechter kolom)

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland