Maarten van Rossumpad; Vaassen - Heerde - Hattem - Zwolle

Vaassen - Heerde- Hattem

10 en 11 juli

Uitzicht over de wondermooie Renderklippen ten westen van Heerde

Crisisslapte

Eerst wilde ik 'Crisisstilte' als titel voor dit bericht nemen. Maar stil is het niet tussen Vaassen en Zwolle. Zo passeer je een paar keer de A-50 en ten westen van het Heerderstrand krijg je door dreunen van granaatinslagen een duidelijke bevestiging dat je parallel aan het doelengebied van het artillerieschietkamp loopt.

Wel kom je regelmatig bordjes 'Stiltegebied' tegen. We vroegen ons af wat nou de zin van zo'n bordje in een bos is. Wij waren al stil en werden er niet stiller door.

Nee, overdreven stil was het niet. Het was meer de onverwachte rust. Op 10 en 11 juli, als een groot deel van Nederland al schoolvakantie heeft, verwacht je vakantiegangers. Op een aantal bankjes bij de Renderklippen, de mooie heide ten westen van Heerde zagen we wel grijze hangouderen en regelmatig werden we voorbij gestoken door grijze e-bikers, maar die zie je het hele jaar al. 

Waar waren de ouders met kinderen op fietsen over de vele paden of op het strand? Oké, het was geen echt strandweer, maar overdreven koud was het ook niet. Waar was iedereen? Op de camping de Mussenkamp was er op de ruime velden voor de passanten nog meer dan voldoende ruimte. Het schitterende sanitair zal met deze beperkte bezetting niet echt slijten.

terras van De Witte Berken

Bij Hotel-restaurant De Witte Berken waren we meteen aan de beurt en bij Pannenkoekenrestaurant Het Mussennest in Wapenveld zaten een oma en opa heerlijk helemaal alleen te lunchen. Ook wandelaars hebben we nauwelijks gezien in deze toch aangename omgeving. Blijft iedereen thuis? Hakt de crisis er zo in of gaat de massa na het koude voorjaar toch naar de warmte in zuidelijke streken? Wij gaan het binnenkort maar eens controleren in Italië en op Corsica.

Hobby-boeren

De tocht begon bij Kasteel Cannenburg, waar we in mei waren gestopt. Na een korte blik op de nog steeds in gebruik zijnde Cannerburgermolen ging het verder over landweggetjes in een hobby-boerenomgeving, die allengs overging in een vakantieparkengordel.

Vakantieparken

Door de vele bosschages langs de paden heb je geen idee dat je midden tussen drukke vakantieparken loopt. Zo ook bij Restaurant De Witte Berken dat op een satellietbeeld gezien, midden tussen recreatieparken ligt, maar waar je nauwelijks iets van merkt. Of het moeten de vaak aantrekkelijke vakantiehuisjes zijn die je zo nu en dan vanaf de weg kunt zien en waarvan je denkt dat het kleine villa's zijn. Een genot om naar te kijken en over te fantaseren.

wandkleed in de Witte Berken

Avondwandeling

De ongeveer 18 km met rugzak op de eerste dag hebben we 's avonds nog met een kleine 5 km aangevuld om heerlijk te eten in Heerde in de Vier Jaargetijden. 

Daar was het voor het eerst deze dag gezellig bezet, kregen we een prima maaltijd en werden we vriendelijk bediend. Complimenten. Op weg daar naar toe passeerden we ook nog wat hobbyvee, dat gedresseerd is naar je toe te huppelen en om eten te bedelen. Het was maar goed dat we de foto's op de heenweg hadden genomen want toen we met overvolle magen terugsjokten, herkenden ze ons en namen ze niet meer de moeite.

11 juli

De volgende ochtend lieten die volle magen zich al vroeg gelden, met als gevolg dat om halfacht onze tenten waren ingepakt en we de rugzakken hadden versleept naar een omgebouwde hooiberg. Daar waren prima banken om te ontbijten.

Renderklippen en Pluizenmeer

Tegen negenen ging het weer verder over de Renderklippen waar de kudde net werd losgelaten. Met de glooiingen in het terrein en de schaapskooi lijkt het net de Lüneburger Heide.

Vlakbij ligt het zogenaamde Pluizenmeer waar de schapen vroeger werden gewassen. Nu is het een plaats voor een kunstwerk.

Drassige slenk vlakbij het Pluizenmeer

De Kret

Onder het gedreun van de artillerie passeren we het Heerderstrand waar een schoolklas waarschijnlijk zo blij is dat de laatste dagen voor de vakantie zijn aangebroken dat ze de frisse ochtendlucht trotseren en al zwemmen en spelen.

We steken de A-50 voor de laatste keer over en vorderen via verschillende kleine heides, waaronder de Tonnenberg, die met zijn 30 meter verrassend hoog boven zijn omgeving uitsteekt. Even later lopen we door een voormalig waterleidingskanaal De Kret, waar je volgens de gids in het verleden nog kon zwemmen, maar nu de grondwaterstand zo is gezakt dat je er de weg niet kwijt kunt raken.

De Kret

Hattem-Zwolle

Via een luxe villapark bereiken we Wapenveld en na de lunch maken we opnieuw kennis met het Apeldoorns Kanaal, om drie kilometer verder Hanzestad Hattem te bereiken. Eindelijk ook geschiedenis in de vorm van mooie gebouwen zoals het Daendelshuis, het Stadhuis en de stadspoort.

Het Deandelshuis in Hattem

Stadhuis van Hattem

Stadspoort van Hattem

Het gewicht van de rugzakken begint behoorlijk door te wegen en we zijn blij als we de Hanzebrug over de IJssel bereiken. Van daar is het nog een klein rukje naar het station van Zwolle. 24 km is voorlopig voldoende. Eerst maar wat in de trein voor ons uit staren.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Maarten van Rossumpad 2012-2013 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland