Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

vrijdag 14 december 2018

Zuiderzeepad: wandelen van Nunspeet via Doornspijk en Elburg naar Oosterwolde

Adventswandeling

Donderdag 13 december 2018
19 kilometer

via de Vischpoort naar de Vischpoortstraat
Aanloop
Advent is de periode in aanloop naar Kerstmis. Voor het christendom is het de tijd voor de komst, 'adventus', de geboorte van Jezus. Onze wandeling van Nunspeet via Doornspijk en Elburg naar Oosterwolde had iets weg van de advent. Niet alleen omdat hij middenin de adventsperiode viel, maar ook gezien de opbouw van de tocht. Een soort Jozef en Maria op weg naar Oosterwolde. 
Zoals dat hoort in deze periode was het koud. Mutsen en handschoenenweer. Als je tenminste je handschoenen niet vergeten bent of niet meer terug kan vinden in je rugzak. Dan maar diep in de jaszakken. Goochem.
De eerste zes kilometer gingen aangenaam door de bossen ten noordoosten van Nunspeet, langs de rand van de Veluwe. Daarna werd in de richting van Doornspijk het landschap opener, de begroeiing dunner en de wind kouder. Prachtig om langs en tussen deze bomenrijen voort te trekken. Zeker in park Klarenberg met de karakteristieke houten weilandomrasteringen, die door het tekort aan onderhoud het beeld sfeervol passend maken bij deze tijd van het jaar. Mooi om het kroos voor het eerst dit jaar licht ingevroren op de brede sloot te zien drijven.
Omgeving Park Klarenbeek bij Doornspijk
Halfweg
Na negen kilometer was het afwachten en hopen dat het horecateken op de kaart in Doornspijk daadwerkelijk op donderdag twaalf uur bestond en open was.
Café Restaurant Halfweg deed zijn naam eer aan, halverwege deze dag, halverwege de tocht en dat halverwege de advent. Een prima rustplek met warme koffie, appelgebak en een uitleg van de eigenaar over de verschillende tochten die hier langs komen; NS-wandelingen, klompenpaden en dus ook het Zuiderzeepad. Hij hield van wandelaars. Dat brengt een beetje reuring overdag.
hongerige geiten wachten ons op
Op naar Elburg
Onze reuring hield niet lang stand, want buiten het kleine Doornspijk wachtte het open poldergebied Het Goor. Nu geen enkele boom meer om de wind te stoppen. Kil, maar wel in een heldere winterzon, ging het verder over de Kerkdijk. Een open weidelandschap tot aan de oevers van het Veluwemeer. Eindelijk weer contact met restanten van de voormalige Zuiderzee. 
over de kerkdijk naar de boerderijengroep Oudekerk vlakbij het Veluwemeer
het meer is witbespikkeld met kleine zwanen
We passeerden de boederijengroep Oudekerk vlakbij de oevers van het meer. In deze vlakte trotseren de rieten daken hier weer en wind. Sommige daken zijn verweerd en begroeid met mos. Er groeien zelfs kleine paddenstoelen op. Snel een foto. 
Te koud om hier lang rond te hangen. Door naar Elburg. Daar moet binnen de vestingwallen en muren meer beschutting te vinden zijn. Bij nadering van de vesting leidt de route ons eerst over een deel van de wallen. 
nadering van de vesting
op de Noordwal met een touwslagerij aan de rechterkant
Huizengroep vlakbij de Vischpoort
Havenstraat, een vreemde plek voor een waslijn
Pas bij de haven mogen we door de Vischpoort, een soort vurentorenpoort, het stadje in. Ook in Elburg zijn de winkeliers bezig met de voorbereiding op de laatste weken voor Kerstmis. Overal worden voor de winkels stalletjes opgebouwd. Niet om in te bevallen, maar waarschijnlijk om in te verkopen en in te nemen. Het christelijke wordt hier met het aardse verbonden. Het ziet er gezellig uit. Om onduidelijke redenen heeft men als versiering overal lijnen met wit wasgoed opgehangen. De relatie met Kerst ontgaat ons. Wij zijn wellicht in niet zo goed in de leer. 
Het mooie van deze vesting is dat hij maar een paar honderd meter diep is. Je bent zo aan de andere kant. Wij liepen over de kinderkoppen van de drukke Vischpoortstraat, de centrale winkelstraat. Mooie oude gevels. Het blijft wel wennen om daar dan ineens een lichtbak te zien hangen van de Zeeman. Bij het oude klooster aan de andere kant sloegen we links af naar de Nicolaaskerk. We passeerden de voormalige synagoge, met het museum Sjoel Elburg. Via het Westerborkpad had ik daar al eerder kennis mee gemaakt en Elburg al uitgebreid bewonderd en beschreven.

Bij de kerk weer terug in de richting van de Beekstraat en via de oostelijke Mheenpoortstraat stonden we ineens weer buiten. Bij al dat heen en weer gewandel kom je ogen te kort om alle oude huizen, muurversieringen, kerststalletjes goed te bekijken en natuurlijk zo nodig van commentaar te voorzien.
de Beekstraat vlak voor het verlaten van de vesting via de  Mheenpoortstraat
Buurtbus
In een tweede rust hebben we vandaag geen zin, want de buurtbus bij de begraafplaats van Oosterwolde gaat maar een keer in het uur. Als we direct doorlopen halen we die zonder te haasten. Dan zijn we ruim voor het invallen van de duisternis veilig op het eindpunt. 
silhouet  van de Nicolaaskerk
Direct buiten Elburg ging het onverwacht dwars door de weilanden. Dat is weer mooi lekker vrij rondbanjeren. Over verschillende handige overstap-planken werden de sloten en drassige stukken genomen. Zwanen in virtuele gele hesjes werden veiligheidshalve ruim omtrokken om er daarna snel nog een foto van te nemen.
 
We passeren het grote Oostendorp langs de randen van de bebouwde kom en doorkruisen daarna het landelijke gebied richting Oosterwolde. De bushalte bij de begraafplaats wordt ons eindpunt. Maar dat einde schrikt ons niet af en werkt eerder als een magneet. Goed onderhouden boerderijen worden gepasseerd zonder ze te bestuderen. Theeschenkerij 'Boerengoed' laten we rechts liggen en slaan links af voor het laatste stuk op het Kerkpad. We ruiken als het ware de stal en stampen goed door, want je moet bij een landelijke bushalte altijd ruim op tijd zijn.
Bij de meeste haltes tussen weilanden staan bij drie graden boven nul geen passagiers en dan scheuren de vrijwillige chauffeurs versneld over hun traject zonder te stoppen. Zeker als je er niet echt als Jozef en Maria uitziet. Maar alles klopt op deze adventsdag. Een paar minuten later mogen we mee en pakken onze rust in de minibus op weg naar 't Harde. Volgend jaar komen we wel terug. Eerst maar even Kerstmis vieren in onze eigen stal.


De dagverslagen worden verzameld in de pagina
Zuiderzeepad: wandelen rond het natte hart van Nederland

maandag 5 november 2018

Zuiderzeepad: wandelen van Harderwijk via Hierden naar Nunspeet

Zuiderzeeblauw

Woensdag  28 oktober 2018
22 kilometer

Het Wolderwijd bij een van de strandjes van Harderwijk
Wolderwijd
Zuiderzeeblauw was de lucht op deze schitterende oktoberdag. Die blauwe lucht zou ons de hele dag omringen en daarmee de verbinding vormen met het water. Zuiderzeewater dat we na Harderwijk inwisselden voor rommelige weilanden, maar vooral prachtige bos-, heide- en zandstroken.
Vanaf station Harderwijk liepen we op gevoel dwars door de wijk Stadsweiden door stegen en straatjes naar de oevers van het Wolderwijd. Prachtig om daar op het blauw weerkaatsende water overal waar je kijkt witte stippen te zien drijven: de kleine zwaan. Volgens de wandelgids de IJsselmeerzwaan bij uitstek die vanuit zijn broedgebieden in Noord-Rusland in oktober en november massaal naar de randmeren en de Gouwzee komt om te overwinteren.
Het Blokhuis
Oud Harderwijk
Langs de kleine Harderwijkse strandjes naderen we het oude stadscentrum. We trekken bij het zogenaamde Blokhuis, vroeger een versterkt huis in de stadsmuur, de stad binnen. De route verlaat hier tijdelijk het water en leidt ons door de mooie straatjes langs oude gebouwen.
Linnaeustoren
Na de Grote kerk lopen we door een steeg, de Korte Kerkstraat en over de Academiestraat naar het voormalige universitaire deel van Harderwijk. Jazeker, in de zeventiende en achttiende eeuw kon je hier studeren en promoveren. Blijkbaar gingen de rijken naar Leiden en de minder draagkrachtige lieden naar Harderwijk:
Harderwijk is een stadje van negotie,
men koopt er bokking en bullen van promotie
De bekende Zweedse botanicus Carl Linnaeus promoveerde hier en naar hem is de toren bij de botanische tuin genoemd.
kerksteeg

Frank troonde mij kort mee naar het Marius van Dokkummuseum. Mooie humoristische schilderijen maakt die man. Als je er bent moet je zeker naar binnen gaan. Niet voor niets is dit museum geopend door André van Duin. “Hij creëert verhalen, vrolijke taferelen en neemt ons met een knipoog mee naar de realiteit die hij zo graag op de hak neemt.” schrijft Ruud Spruit in het boek met afbeeldingen van de schilderijen. Op de website van het museum krijg je een goede indruk en ik weet zeker dat je enkele schilderijen zult herkennen. 
startpagina Museum Marius van Dokkum
startpagina museumwebsite
Door het Hortuspark liepen we naar de Markt met het imposante gebouw van de Muziekschool. Er hing nu op 28 oktober al kerstversiering aan de gevel. Beetje over de top. Daar zullen al de roetveegpieten zich binnenkort groen, geel en zwart aan ergeren. Geen respect meer voor de loop der dingen. Dan maar verder naar de Vischmarkt. Een mooi plein met zowel grote patriciërshuizen als kleine arbeiderswoningen. 
Met de onderdoorgang van de Vischpoort verlieten we de binnenstad. De oude Zuiderzeekust en de huidige boulevard liggen al decennia niet meer echt aan het water. Je kijkt tegen het Dolfinarium en allerlei nieuwe bouwprojecten aan.
Tussen het dolfinarium en de boulevard is nu wel een aantrekkelijk gracht aangelegd die doorloopt in de richting van een nieuwe wijk met jachthaven en allerlei huizen met retrogevels. Het geheel wordt gedomineerd en, afhankelijk van je smaak, verprutst door hoogbouw in de vorm van een vuurtoren. Onze mening zwalkt tussen mooi en kitsch. Langs de oude visafslag met molen verlaten we even later het oude deel van Harderwijk.

Hierdens buitengebied
Woningnoodwijken van na de oorlog moeten doorgeworsteld worden om Harderwijk achter ons te laten. Het zal nog een paar eeuwen duren voor deze huizen op de monumentenlijst prijken. Om in Hierden te komen voert de route zo goed en zo kwaad als het gaat door semi-agrarisch gebied dat een rommelige indruk maakt door vele huizen en loodsen. Toch weet ook hier de natuur te boeien als we er kort stilstaan en genieten van een zwerm spreeuwen die om onduidelijke reden om de haverklap synchroon opvliegt en landt op een van de kleine weilandjes tussen de bebouwing.  
Ook Hierden wordt zonder cultuurshock gepasseerd. Onze blik richt zich inmiddels op de eerste pauze na tien kilometer bij kasteel De Essenburgh.
Heerlijk genieten we in de zon op het buitenterras en prijzen ons gelukkig dat we niet horen bij die serieus kijkende dames en heren met aantekeningenboekjes in hun hand. Ze hebben blijkbaar ook pauze, maar het luchten wordt gecombineerd met zwaar ogende gesprekken. Met moeite zie ik hier en daar een glimlach. Het straalt zo'n trainingsweek uit waarin gesproken wordt over modern leiderschap of over beter functioneren van het team of over een missie. Natuurlijk gelardeerd door rollenspellen en evaluaties. Brr.
Hei, zand, bos
Na het kasteel werd de omgeving groener en mooier. Eerst het afwisselende bos bij landgoed Hulshorst en vervolgens het zandpad ten zuiden van het dorp met de open velden. Maar vooral stijgt het wandelplezier na het passeren van de A28 op het oostelijk deel van het Hulshorsterzand. 


Het pittige lopen in het zand wordt geheel gecompenseerd door de speciale weidse atmosfeer. Wij stoomden recht af op de hoek van het stuifgebied om daar een dwarsdoorsteek door het bos te maken en goed uit te komen op een volgende heidestrook. Heerlijk in open natuur met een mooie herfstzon. Onbetaalbaar genieten.
De laatste vier kilometer bleven gaan langs mooie paden door bos en over heide. Zelfs na de terugkeer ten noorden van de A-28 liep het tot vlakbij station Nunspeet door het bos. Dat de laatste honderden meters door een kabouterbos gingen accepteerden wij ook. Zuiderzeeblauw, kerstversiering in oktober, bos, heide, kabouters, alles is tenslotte mogelijk op het Zuiderzeepad. 


De dagverslagen worden verzameld in de pagina

zondag 14 oktober 2018

Zuiderzeepad: wandelen van Nijkerk via Putten en Ermelo naar Harderwijk

Agrarische omweg

Woensdag  3 oktober 2018
24 kilometer

Zonder water
Zuiderzeepad is een prachtige naam voor een wandelroute, maar wel een met een uitdaging als er geen Zuiderzee meer is. Veel oude kernen van vissersplaatsen herinneren nog wel aan die tijd en op de Noord-Hollandse dijk zie je ook nog grote wateroppervlakten die enig beeld bieden bij die vergane tijd. Moeilijker moet het voor de routeplanners zijn geworden bij het bereiken van de randmeren ten zuiden van Flevoland. Het beeld van een zee bereikt hier niet eens het niveau van 'zeetje'. Nog problematischer is het tussen Nijkerk en Harderwijk waar de A-28 rustig lopen langs het water verstoort.

Oldenaller tussen Nijkerk en Putten
Als oplossing is gekozen voor een agrarische uitstap wat meer landinwaarts. Een gebied waar je anders niet zo snel terecht komt. Dat maakt het toch interessant. We liepen langs verschillende onverwachte landgoederen met grote landhuizen. Kenmerkend bij dit soort bezittingen zijn de statige beuken en eikenlanen met de soms driedubbele rijen hoog opgeschoten bomen. Oldenaller tussen Nijkerk en Putten en Vanenburg ter hoogte van Putten zijn hier mooie voorbeelden van.
Herfst en Halloween
Met afwisselende opklaringen en negentien graden was het prima lopen tussen al die weilanden en bosranden. Fleurig waren de bloemenakkerranden vlak buiten Nijkerk. Dat vrolijkt het landschap niet alleen voor de insecten op. 

De herfst maakte zich niet alleen kenbaar door de vele eikels en beukennoten op de paden. 
Hier en daar hingen verlate appels als kerstballen te glanzen en wachtten trossen peren op de pluk. Een veld pompoenen in allerlei kleuren en afmetingen keek met vrees uit naar Halloween. Het land staat aan de rand van de overgang. Nu nog aangenaam en rustig zonnig, over een paar weken zal het langzaam natter en guurder worden. 
Groene long
In Ermelo wurmde het pad zich door het uitgestrekte terrein van het zorgdorp van 's Heerenloo voor mensen met een verstandelijke beperking. In dit dorp gelukkig geen hoge hekken, maar wegen en fietspaden die gewoon aansluiten op de rest van de omgeving.
Het groen van 's Heerenloo wordt in Harderwijk drastisch teruggebracht. In de jongste wijken is er zelfs geen groen meer. Jonge mensen in jonge wijken hebben geen tijd meer voor groen. Alles is bestraat, betegeld of in het gunstigste geval met grijze keitjes afgedekt en elk leven eruit gestampt. Met z'n tweeën verdien je wel meer, maar wordt je toch armer.
Afbeeldingsresultaat voor fietsbrug harderwijk
foto van internet
Over een mooie fiets- en voetgangersbrug, hangend aan de tuidraden van twee grote masten, steekt het pad over de A-28 naar de oudere delen van Harderwijk. Daarmee bereik je weer de oever van het randmeer, het Wolderwijd. De brede rietkraag wordt hier en daar doorsneden met kleine strandjes, die er nu verlaten bij liggen.
het Wolderwijd gaat schuil achter riet
Het Zuiderzeepad klemt zich vast aan de buitenste huizenrij. Deze woonwijk is al verschillende decennia oud en wordt doorsneden door toen gangbare zogenaamde groene longen. Dat geeft letterlijk meer ruimte en lucht. Alleen is het een heel gepuzzel om de long te vinden die je naar het station leidt. Op onze vraag naar de weg trok een lokale grapjas al zijn registers open en kwam tot het geniale antwoord "door vooral door te lopen". In tweede instantie sputterde hij er toch nog een routebeschrijving uit op ons niveau. Via de geschetste hoge gebouwen en de kinderboerderij als herkenningspunt kwam het station in zicht. Zo bleef het tot het eind agrarisch op het Zuiderzeepad. 
Het buitengebied is tegenwoordig ook net een kinderboerderij


De dagverslagen worden verzameld in de pagina 
Zuiderzeepad: wandelen rond het natte hart van Nederland