Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zaterdag 27 april 2013

Maarten van Rossumpad; Renkum - Oosterbeek

Stuwwallen en beken

'Jank, jank, jank, piep, piep'. In gedachte wil ik 'gaoot af, Tarzaan' roepen maar beneden staat een passerende fietser al troostend tegen Jack te praten. Jack vindt stampvoetend en jankend dat hij ook boven hoort. 
Maar die witte muis, hij is net geschoren, moet even rustig beneden blijven en gewoon op onze terugkeer wachten. Wij staan bovenop een uitkijktoren op de stuwwal ter hoogte van Doorwerth te genieten van het schitterende uitzicht richting Kasteel Doorwerth en de stuw bij Driel. Prachtig die bossen met op de achtergrond de Rijn.
Panorama over de Rijn met in het midden de toren van Kasteel Doorwerth en links de stuw bij Driel

Koninklijk verpleeghuis
Na drie koude wandelingen eerder dit jaar, was het nu echt lente. Truien konden al snel uit nadat wij vanochtend het tijdelijk toegewezen vervoer, de Ford Ka van Judith met van die denkbeeldige snelheidsstrepen, aan de oostkant van de Wageningse Berg hadden geparkeerd. Kort daarna liepen we in het bos langs een groot landgoed dat vanuit de verte leek op Paleis Soestdijk.
Er is ook daadwerkelijk een link met het koninklijk huis. Het blijkt het Oranje Nassau's Oord te zijn, tegenwoordig een verpleeghuis maar vroeger een paleis. in Wikipedia lees ik;



In 1881 kocht Koning Willem III dit huis van Graaf van Rechteren van Appeltern. 
Willem III hoopte dat de omgeving zijn vrouw Emma van Waldeck-Pyrmont zou doen denken aan haar geboortestreek in Hessen en haar heimwee zou verzachten. In 1883 was het paleis, dat de naam Oranje Nassau's Oord kreeg, na verbouwingen gereed voor bewoning. Emma heeft er uiteindelijk slechts enkele zomers doorgebracht.
Volgens ontwerpen van tuinarchitect Louis Paul Zocher werd het traditionele eikenhakhout op het landgoed vervangen door grove den. De imposante beukenlanen (de Koningslaan en de Koninginnelaan) werden toen aangelegd.
Koninginnelaan
Beken
Zonder het te weten hebben wij hier dus koninklijk rondgelopen over de Koninginnelaan. Mooi was het in ieder geval wel. Nog mooier wordt het als je enkele kilometers verder langs en door het Renkumse Beekdal wordt geleid. Prachtig hoe je parallel aan de Oliemolenbeek en de Molenbeek door dit dal diep de stuwwal binnendringt. Want daar ging deze tocht over; stuwwallen uit de ijstijd die door de Rijn zijn afgesleten en de vele beken die het water weer afvoeren, echt wel meer dan tien; onder andere naast de eerder genoemde Oliemolenbeek en de Molenbeek, de Bosbeek, de Heelsumse Beek, diverse sprengen in de omgeving van Doorwerth, de Seelbeek bij Heveadorp, en op het eind de Oorsprongbeek, de Gielenbeek en de Zuiderbeek in, ja hoe kan het ook anders, het dorp Oosterbeek.
Renkumse Beekdal met op de voorgrond de Oliemolenbeek
De Molenbeek vlakbij de Bennekomseweg
Badgast in de Molenbeek
Bosbeek
Vennetje in de bovenloop van de Bosbeek vlakbij het NIVON-huis
Na zoveel beken heb je wel een rust nodig om de natuur te verwerken en betuigt Jack zijn aanhankelijkheid aan de omnivoor met de grootste voorraad.
  
Heelsum
Rusten is een doel op zich en daarom stoppen we weer een uur later bij een hotel in Heelsum.
In Heelsum worden we herinnerd aan de oorlogsactiviteiten die hier in 1944 plaatsvonden. In september van dat jaar landde in deze omgeving de 1st Airborne Division tijdens Operatie Market Garden.
 
Kerkje van Heelsum
Daarna gaat het via het aantrekkelijke dalletje van de Heelsumse beek en de Heelsumse kerk naar de andere kant van de N225 en een kilometer verder onder de A50 door, om te belanden op de tweede karakteristiek van deze wandeling, de stuwwallen langs de Rijn. 

Stuwwallen
Op en neer gaat het pad. Het is al een beetje een training voor onze tocht op Corsica. Alleen is hier de lengte van de helling wel lekker kort en valt de warmte hier niet bovenop je. 

Na een korte verkenning op het binnenhof van het prachtig herbouwde Kasteel Doorwerth gaan we door. Het aanwezige restaurant is wel uitnodigend maar een derde rust zou deze 'training' voor Corsica wel ondermijnend soepel maken.
Terug gaat het naar de stuwwal. Parallel aan de Fonteinallee klimmen en dalen we totdat we een soort park bereiken. Ineens sta je boven op de stuwwal op een landgoed in Engelse stijl waar je voortdurend zoekt naar het landhuis dat je maar niet kunt vinden. Als een landheer zonder bezit kijkt je uit over de uiterwaarde met in de verte de brug bij Arnhem.
Met een vraagteken loopt je nog niet geheel overtuigd over een prachtige oprijlaan omzoomd door gigantische taxushagen naar de uitgang. Ontevreden lees je op de monumentale toegangshek dat je blijkbaar op landgoed Duno liep?
Op een nabij uitlegbord wordt de geschiedenis van het 'spooklandgoed' uitgelegd en blijkt dat het huis in de oorlog in 1944 het loodje heeft gelegd.
In Heveadorp stappen we over de Seelbeek en beklimmen de stuwwal opnieuw. Alles schiet goed op totdat we even later ter hoogte van het veer naar Driel bij het restaurant 'Kabels' op het landgoed de Westerbouwing lopen te zoeken naar het vervolg van het pad.
Beneden ligt het voetveer naar Driel
Oosterbeek
Met wat heen en weer geloop bereiken we de westrand van Oosterbeek waar we langs de zuidrand over een leuk voetpad het Kerkpad bereiken.

In Oosterbeek zijn we tenslotte gestopt bij de Zuiderbeek. Dat klinkt allemaal wat verwarrend en dat weten ze in Oosterbeek. Maar daar hebben ze wat op gevonden. Bij de bushalte pal aan de beek staat de naam breeduit in hekwerk boven de duiker vermeld. 
De bushalte heet vreemd genoeg weer niet halte Zuiderbeek, want dat zou te gemakkelijk zijn. Hij heet halte Oude Kerk, omdat die weer 100 m terug ligt. Makkelijker kunnen we het niet maken.
Wat een azijngezeur om een eind aan dit bericht te breien. Het was een prachtige wandeling door een afwisselend landschap, met prima horecaverlokkingen. Een echte aanrader dus.


Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland