Pionierspad: wandelen over een variante route van de Steenstraat in Lelystad-Noord naar Het Bovenwater in Lelystad-Zuid

  Andere wending

Zaterdag 6 januari 2024
28 kilometer

in Lelystad ben ik niet de enige die de weg kwijt is

Andere wending

Niet de geplande zestien, maar achtentwintig kilometers zijn het  geworden. Zeven in plaats van vier uur wandelen. Door niet mijn kaart maar de markeringen te volgen bij de overgang van het Bergbos naar het Oostervaartbos heb ik een heel nieuw Pionierspad gevolgd. In ieder geval duidelijk verschillend van de versie die ik van internet had gekopieerd. Hele andere delen van Lelystad zijn voorbij gekomen, vooral veel bos: het Bergbos, Oostervaartbos, Paardenbos, Gelderse Hout, Natuurpark Lelystad en de Hollandse Hout. Natuurpark Lelystad was de onverwacht positieve verrassing en bij de Hollandse Hout besefte ik veel te laat dat deze nieuwe route helemaal niet aansluit op de oude. Kilometers heb ik extra gelopen om de auto weer terug te vinden. Al met al een prima training, maar niet super voor mijn net herstelde verkoudheid.

De blauwe gestippelde route was de bedoeling
de rode route is het geworden

Academische start

De Steenstraat bij monopoly verwijst naar een winkelstraat in Arnhem. Zo niet in Lelystad. Na de busrit sta ik op deze zaterdagmorgen om halftien op een erg rustig bedrijventerrein aan de noordoostkant van Lelystad. Snel oriënteren en de route opzoeken om te beginnen aan de zestien kilometer via de westkant van de stad en zo terug te wandelen naar de auto die ik achterliet in de wijk Hollandse Hout aan de westzijde van Lelystad, de blauw gestippelde route op het kaartje.

Even later verlaat ik de bebouwde kom terwijl ik de Martin Gaus Academie passeer. Mijn inschatting van een opleiding voor schrandere honden is te kort door de bocht. Het gaat om een heuse wetenschappelijke opleiding voor hondentrainers. Wel stoer als hond dat je kunt zeggen dat jouw trainer academisch gevormd is.

Moerasbos

Terwijl ik dit overdenk duik ik het natte Bergbos in. Het is goed dat ik hoge schoenen draag want anders was er geen doorkomen aan geweest. Sommige stukken zijn na de overvloedige regenval veranderd in moerasbos waar ik voorzichtig verder waad. De route slingert er op los en laat me alle vijf meter hoge bergjes beklimmen om tenslotte aan de zuidzijde een brede wetering over te steken naar het Oostervaartbos.

vanaf dit bruggetje ging er een nieuwe route voor mij open

Nieuwe route

Alleen wijzen de markeringspijlen naar het oosten en niet zoals op mijn kaart naar het westen. Toch maar de pijlen volgen. Het zal wel een andere aanlooproute zijn. Met dit soort redeneringen maak ik mijn keuze kloppend. In ieder geval acceptabel. Alleen blijven de pijlen stug niet in westelijke richting gaan. Ze gaan wel na enkele honderden meters naar het zuiden. Dat is dan globaal goed. Na mijn keuze om de markeringen te volgen moet ik geen enkele missen anders heb ik een probleem.

Aan het eind van het Oostervaartbos sta ik bij de Binnenhavenweg en zie ik met Google maps op mijn mobiel dat dit een hele andere bewijzering van het Pionierspad is. Aan teruglopen doe ik niet, dus dit wordt een speurtocht van markering naar markering. Spiedend zet ik mijn tocht voort in het Paardenbos waar ik rond het crematorium trek en zelfs geleid wordt over de zichtlaan van de uitvaartzaal. Apart.

Aan het eind van het Paardenbos brengen de rood-witte tekens mij bij de Oostervaart en rijgen kilometers zich aaneen door de bosschages langs deze vaart. Opeens loop ik weer in het Oostervaartbos dat overgaat in het Gelderse Hout. Ik reken alles goed, want overal heten de borden mij welkom.

Trouw blijf ik de kleine langeafstandswandeltekens volgen. Het wordt tijd voor een lunch, maar langs de vaart is het te fris. Doorlopen maar. We kijken wel waar we uitkomen.

Oprisping

Alles gaat goed tot de kruising van twee vaarten; de Oostervaart en het Gelderse Diep. De pijlen leiden mij wel over het Gelderse Diep, maar willen niet dat ik de stad in ga. Maar waar dan wel naar toe? Het kost een kwartier verkennen en een kilometer extra lopen voordat aan de andere kant van de Oostervaart weer voorzichtig rood-witte bordjes op paaltjes te voorschijn komen. Gelukkig, het pad gaat weer verder. Maar waar naar toe? Ik zit nu al buiten Lelystad aan de andere kant van de snelweg A6. Dit gaat een hele lange tocht terug naar de auto worden.

kruising van de Oostervaart en het Gelderse Diep
vanaf een uitzichtpunt met winderige picknicktafel

Verrassing

Gewoon de bordjes blijven volgen, het moet goed komen. Nu loop ik langs grote heuvels waarin afval is opgeslagen. Het ziet er aan de buitenkant groen uit. Groen genoeg voor een korte lunchpauze aan een mooie picknicktafel in de luwte van dit nieuwe bos.

niet te lang zitten, snel eten en verder

Langzaam dring ik een gebied binnen met meertjes en plassen in allerlei vormen. Verrast ben ik bij de aanblik van een kudde vreemde herten die niet bang zijn. Ze weten zich veilig door het hek dat ons scheidt. 

het blijken later in het bezoekerscentrum Pater Davidsherten te zijn

Er verschijnen ook bordjes die wijzen naar een bezoekerscentrum. Althans dat is wat mij als eerste opvalt. Pas twee bordjes verder dringen de andere aanwijzingen tot mij door. Ik ben onderweg naar een plek met otters en als ik wil kan ik ook kijken bij de wisenten. Niet alledaagse dieren!

Zonder dat ik het in de gaten heb gehad ben ik vanuit onverdachte richting Natuurpark Lelystad binnen gewandeld. Ben benieuwd of ik wat van die otters zie en of dat bezoekerscentrum met restaurant ook open is. Bij de plas met de otters kijk ik in eerste instantie te ver om mij heen totdat ik schrik van de otter die me nieuwsgierig een meter verwijderd vanachter de plexiglazen wand aanstaart. Daarna duikt hij gauw het water in. Ook in de andere segmenten van de plas laten de otters zich regelmatig zien. Mooi.

De wisenten zijn te ver omlopen en de elanden zie ik de volgende keer wel. De markeringen, en anders wel de parkbordjes, brengen mij na de otters in een rechte lijn naar het bezoekerscentrum. Daar maak ik alsnog kennis met een wisent die vandaag alle tijd heeft.

In het bezoekerscentrum leer ik dat het park begin jaren zeventig is ontstaan op initiatief van de toenmalige Rijksdienst voor de IJsselmeerpolders in samenwerking met dierentuin Artis. De Rijksdienst wilde een waterrijk park realiseren ten gunste van vogels en grote hoefdieren voor de inwoners van Lelystad. Artis zocht een buitenverblijf voor zijn grote hoefdieren.

In het Natuurpark leven met uitsterven bedreigde Euraziatische diersoorten zoals wisenten (Europese bizons), Przewalskipaarden, Europese otters en Pater Davidsherten. Ook minder bedreigde diersoorten zoals wilde zwijnen, edelherten en elanden lopen er rond. In het park wordt met succes meegewerkt aan diverse fok- en herintroductieprogramma’s van natuurbeschermingsorganisaties in binnen- en buitenland. Kortom een prima manier om kilometers te wandelen en dieren in het wild te zien, maar nu eerst naar het restaurant.

bezoekerscentrum Natuurpark Lelystad

Verdringing

De kilometer om het park weer te verlaten gaat nog lekker over verharde bospaden en langs een, helaas gesloten, prehistorisch dorp. Er volgen nog enkele mooie open boslanen, maar daarna moet ik er aan geloven.

schimmen van prehistorische boerderijen

De volgende kilometer verdring ik. Langs de drukke vierbaans N302, de Larserweg, voert de route terug richting de bebouwde kom van Lelystad. Dat is ook wel nodig, want ooit zal ik toch terug moeten keren naar de auto in de buurt van Het Bovenwater.

Die terugkeer naar de auto wordt aan de noordkant van de Lage Vaart voorlopig nog uitgesteld als de markeringspijlen mij niet de stad in voeren maar de vaart laten volgen in de richting van het bosgebied de Hollandse Hout.

op het fietspad langs de Lage Vaart

daar ergens staat de auto

Eentonig worden die kilometers over het fietspad langs de vaart. Eindelijk bereik ik de Hollandse Hout waar ik na het passeren van de brug over de Lage Dwarsvaart opnieuw word verrast door een pijl die mij helemaal niet terugwijst naar Het Bovenwater. IJzerenheinig laat de pijl mij parallel aan Lage Vaart verder in westelijke richting door het bos voort marcheren. Want dat is het inmiddels geworden. 

brug over de Lage Dwarsvaart

Ik had natuurlijk die pijl moeten negeren en langs de Lage Dwarsvaart rechtstreeks naar de auto moeten wandelen. Maar trouw aan de markeringen laat ik mij leiden door het vooruitzicht over een mooiere route door het bos terug te flaneren naar het Bovenwater. Deze gedachte verliest al ras zijn aantrekkingskracht als de Knardijk steeds dichterbij komt. 

Dit worden kilometers extra om terug te komen bij de auto. Maar tussendoor-bospaden om af te slaan dienen zich niet aan en pas op een kilometer voor de Knardijk dient zich een geschikt pad aan. Eindelijk, met Google maps als steun, loop ik zigzaggend door het bos terug naar de bebouwde kom van Lelystad. 

Nog een paar mooie plassen bieden een waardig einde aan deze stadsbossentocht. De laatste kilometer langs de Buizerdweg gaan al bij een invallende schemering. Snel met de auto naar huis om nog wat boodschappen te doen. 

Judith zit in Australië, dus wil ik nog wat eten dan zal ik zelf moeten bewegen. Dat bewegen zit vandaag wel goed. Toch kom ik nog een keer terug om de route te lopen zoals gepland, want ondanks de uitspatting van vandaag wil ik weten welke stadsbossen Lelystad nog meer heeft.

Zie al mijn wandelingen in Nederland