Pionierspad: wandelen van Knarhaven/Knardijk naar De Verbeelding Zeewolde

  IT IS A GOOD DAY!

Zeewolde: van de voormalige Knarhaven aan de Knardijk naar de Verbeelding in Zeewolde

Vrijdag 3 november 2023
19 kilometer

restanten van een picknick of speciaal voor mij neergelegd?

It IS a good day!

Een wandelhand is snel gevuld. Maar dit was toch weer iets speciaals. Je komt de hoek om van de Hoge Vaart naar de Horstertocht en ziet een kinderspeelgoedpoppetje liggen. Even verderop ligt het onderstel van dit zonnecel-aangedreven figuurtje. Misschien zijn dit soort poppetjes niet voor kinderkamers, maar voor volwassenen als auto-ornament! Je leert veel als je na een wandeling op internet iets nazoekt en tegen alle onzin aanloopt. Net als ik weg wil lopen zie ik een grote mok met een opschrift dat mijn dag nog beter maakt: TODAY WILL BE A GOOD DAY! Hij staat nu als trofee thuis in de keuken. Mooi, elke dag wordt nu een goede dag. Toch fantastisch dat mensen dit voor je neer leggen.

Fiets in veilige haven

Het was er ook echt een dag voor. Dit keer zoals Buienradar verwachtte: de enige droge dag tussen verscheidene regendagen, met zelfs zonnige momenten. Meteen maar gebruik van maken om lekker te wandelen van de Knardijk midden in de Flevopolder naar de auto bij het gebouw de Verbeelding in Zeewolde. Vandaar ben ik vanochtend eerst dertien kilometer gefietst om bij de Knarhaven te komen. 

Tot nu toe wist ik alleen van het bestaan van de Knardijk midden tussen Oostelijk en Zuidelijk Flevoland. Maar pal naast de dijk liggen ter hoogte van de Vogelweg de restanten van een voormalige werkhaven. Daar voerden vrachtschepen in de jaren vijftig van de vorige eeuw stenen en rijshout aan om de Knardijk aan te leggen. Nu zie je de contouren van de smalle havendijkjes nog voor je in het veld liggen als maritieme herinneringen. Ze worden geaccentueerd met een dubbele rij eiken. 

Zelf daal ik af naar de bodem van de haven om tussen wilgenstruiken mijn fiets uit het zicht te parkeren. Die staat daar voor de komende wandeluren wel veilig afgemeerd.

Flevoland buiten

De route gaat eerst door het Knarbos. Vandaag moet ik direct in de klimstand om over een afgesloten bruggetje over de Ooievaarstocht te komen. Ter verduidelijking: alle brede sloten, die elders weteringen worden genoemd, heten hier tochten. Vaak net als de straatnamen gekoppeld aan een vogelnaam.

de natuur breekt alles langzaam af

afdaling van de Knardijk naar een bruggetje over de Ooievaarstocht

apenkooien om op dit bruggetje te komen

Na het korte stukje door het Knarbos-West gaat het landschap langzaam open. Eerst tussen uitlopers van het bos en daarna nog langs een bomenscherm tot het Lepelaarspad met doorkijkjes naar de akkers tussen de struiken door.

Maar eenmaal op het Lepelaarspad opent zich het polderland. Dat is een verhullende omschrijving dat je de Knardijk nog ongeveer een uur wandelen op de achtergrond kunt zien, zo kaal. Oké, dat is iets overdreven want je moet daarvoor wel steeds meer tussen de boerderijen en windmolens door naar achteren kijken om de contouren van de dijk te blijven zien.

Wapen van Flevoland

Er is nog iets dat opvalt. Overal waar je kijkt zie je windmolens. Molens die je aangapen vanachter een dekking van bomen, middelhoge windmolens van eerdere generaties en nog hogere wentelwieken van recente ontwikkeling. Sommige staan min of meer in een rij, een soort aanvalsformatie, en andere zijn free fighters en staan tussen de troepen in. Wat je er ook van vindt het levert energie op en geeft beweging in het landschap.

tientallen zilverreigers zag ik onderweg

Ook al zie je hier straten met de meest fantastische vogelnamen in werkelijkheid springt er 1 vogel tussen uit: de Grote Zilverreiger. Deze witte reiger voelt zich op een of andere manier prima op zijn gemak tussen de windmolens. Leeuwen ben ik hier totaal niet tegengekomen. Dus dat antieke wapen voor zo'n jonge provincie moet worden aangepast. Ik vond de windmolen toch karakteristieker dan de zilverreiger. Zie mijn bijna gepatenteerd ontwerp hieronder:

Bebost en bebouwd Flevoland

Met het bereiken van de Hoge Vaart bij het bedrijventerrein Trekkersveld betreedt je het meer bedekte gebied in dit deel van de polder. Na negen kilometer een goede gelegenheid voor een lunchpauze in de matige luwte van de struiken aan de noordzijde van de Hoge Vaart.

Voort gaat het weer. Kilometer na kilometer. Eerst nog door de bosrand langs de Hoge Vaart en na de hoek met de mooie beker nieuwe bosranden parallel aan de Horstertocht.

Na twee kilometer fietspad duikt het pad als afleidingsmanoeuvre door de noordoostelijke hoek van het grote Horsterwold. Even inhouden voor een vreemde druipschimmel? onder een wortelkluit van een omgewaaide struik. Prachtig helder wit in deze groene modderomgeving.

Zeewolde dorp of stad?

Vanochtend op de fiets zag ik dat Zeewolde allang geen klein dorp meer is. Aan de oostkant zijn ruime nieuwe wijken ontstaan met geriefelijke appartementsgebouwen langs het Wolderwijd. Waar het Pionierspad de bebouwde kom binnendringt voelt het nog als een dorp. Over de Woldlaan loopt het in een groene mix van sportvelden, miniboerderijtjes en volkstuinen met voldoende afleiding naar de Sportlaan. Geheel in die stijl voert het pad ook langs de atletiekbaan waar ik een poging tot een pr op de 400 meter snel verdring.

Wel snel komt mijn richtbaken dichterbij, de karakteristieke toren van de Open Haven kerk. In dit deel van het dorp ben ik nog nooit geweest. Er zijn veel meer winkels, cafés en pleintjes dan ik gedacht had. Er is zelfs een gebouw met de naam Pionier en het Pionierspad gaat nog net niet over de Pioniersweg. Opvallend zijn de grove dennen als straatbomen. Ze geven een aparte, enigszins zuidelijke atmosfeer aan dit moderne polderdorpcentrum.

Het is niet druk op straat, de pleintjes zijn leeg en de cafés gesloten op deze vroege vrijdagmiddag. Verstandig, dan kan ik meteen doorstomen naar het Raadhuis bij de zogenaamde Aanloophaven. Maar er valt niks aan te lopen. Ook hier is het stil in een waterige zon. Nauwelijks beweging.

Aanloophaven

Bonshaven

In de naastgelegen Bonshaven staan mannen te kijken hoe hun jacht uit  het water wordt getakeld. Het seizoen is al dik achter de rug. Alles bereid zich voor op de winter. Langs het strand lopen nog enkele oma's achter kinderwagens. Capuchons over de gewatergolfde krullen. Dat is niet vreemd als ik aan de overkant bij Strand Horst de kitesurfers in de straffe wind hoge sprongen zie maken over hun watergolven.

de kitesurfers springen er op los bij Strand Horst

Ik zet mijn pet nog wat strakker en vervolg over het Woldstrand tot de markeringen ter hoogte van afvaarkade van de veerpont naar Horst mij wegleiden van het Nuldernauw en terugvoeren naar de noordwestelijke kant van Zeewolde. Ook daar weer geluk. Waar het vanochtend zo rustig was kan ik nu de auto tussen de file van alle afhaal-vaders, moeders, opa's en oma's uitwringen. Even niet gezien dat hier een basisschool staat. Snel naar de Knarhaven om de fiets uit zijn isolement te verlossen en dan naar huis voor een tweede rust.

Zie al mijn wandelingen in Nederland