Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zaterdag 13 juli 2013

Maarten van Rossumpad; Vaassen - Heerde - Hattem - Zwolle

Vaassen - Heerde- Hattem
10 en 11 juli
Uitzicht over de wondermooie Renderklippen ten westen van Heerde

Crisisslapte

Eerst wilde ik 'Crisisstilte' als titel voor dit bericht nemen. Maar stil is het niet tussen Vaassen en Zwolle. Zo passeer je een paar keer de A-50 en ten westen van het Heerderstrand krijg je door dreunen van granaatinslagen een duidelijke bevestiging dat je parallel aan het doelengebied van het artillerieschietkamp loopt.
Wel kom je regelmatig bordjes 'Stiltegebied' tegen. We vroegen ons af wat nou de zin van zo'n bordje in een bos is. Wij waren al stil en werden er niet stiller door.
Nee, overdreven stil was het niet. Het was meer de onverwachte rust. Op 10 en 11 juli, als een groot deel van Nederland al schoolvakantie heeft, verwacht je vakantiegangers. Op een aantal bankjes bij de Renderklippen, de mooie heide ten westen van Heerde zagen we wel grijze hangouderen en regelmatig werden we voorbij gestoken door grijze e-bikers, maar die zie je het hele jaar al. 
Waar waren de ouders met kinderen op fietsen over de vele paden of op het strand? Oké, het was geen echt strandweer, maar overdreven koud was het ook niet. Waar was iedereen? Op de camping de Mussenkamp was er op de ruime velden voor de passanten nog meer dan voldoende ruimte. Het schitterende sanitair zal met deze beperkte bezetting niet echt slijten.
terras van De Witte Berken
Bij Hotel-restaurant De Witte Berken waren we meteen aan de beurt en bij Pannenkoekenrestaurant Het Mussennest in Wapenveld zaten een oma en opa heerlijk helemaal alleen te lunchen. Ook wandelaars hebben we nauwelijks gezien in deze toch aangename omgeving. Blijft iedereen thuis? Hakt de crisis er zo in of gaat de massa na het koude voorjaar toch naar de warmte in zuidelijke streken? Wij gaan het binnenkort maar eens controleren in Italië en op Corsica.
Hobby-boeren
De tocht begon bij Kasteel Cannenburg, waar we in mei waren gestopt. Na een korte blik op de nog steeds in gebruik zijnde Cannerburgermolen ging het verder over landweggetjes in een hobby-boerenomgeving, die allengs overging in een vakantieparkengordel.
Vakantieparken
Door de vele bosschages langs de paden heb je geen idee dat je midden tussen drukke vakantieparken loopt. Zo ook bij Restaurant De Witte Berken dat op een satellietbeeld gezien, midden tussen recreatieparken ligt, maar waar je nauwelijks iets van merkt. Of het moeten de vaak aantrekkelijke vakantiehuisjes zijn die je zo nu en dan vanaf de weg kunt zien en waarvan je denkt dat het kleine villa's zijn. Een genot om naar te kijken en over te fantaseren.
wandkleed in de Witte Berken
Avondwandeling
De ongeveer 18 km met rugzak op de eerste dag hebben we 's avonds nog met een kleine 5 km aangevuld om heerlijk te eten in Heerde in de Vier Jaargetijden. 
Daar was het voor het eerst deze dag gezellig bezet, kregen we een prima maaltijd en werden we vriendelijk bediend. Complimenten. Op weg daar naar toe passeerden we ook nog wat hobbyvee, dat gedresseerd is naar je toe te huppelen en om eten te bedelen. Het was maar goed dat we de foto's op de heenweg hadden genomen want toen we met overvolle magen terugsjokten, herkenden ze ons en namen ze niet meer de moeite.

11 juli


De volgende ochtend lieten die volle magen zich al vroeg gelden, met als gevolg dat om halfacht onze tenten waren ingepakt en we de rugzakken hadden versleept naar een omgebouwde hooiberg. Daar waren prima banken om te ontbijten.
Renderklippen en Pluizenmeer
Tegen negenen ging het weer verder over de Renderklippen waar de kudde net werd losgelaten. Met de glooiingen in het terrein en de schaapskooi lijkt het net de Lüneburger Heide.
Vlakbij ligt het zogenaamde Pluizenmeer waar de schapen vroeger werden gewassen. Nu is het een plaats voor een kunstwerk.
Drassige slenk vlakbij het Pluizenmeer
De Kret
Onder het gedreun van de artillerie passeren we het Heerderstrand waar een schoolklas waarschijnlijk zo blij is dat de laatste dagen voor de vakantie zijn aangebroken dat ze de frisse ochtendlucht trotseren en al zwemmen en spelen.
We steken de A-50 voor de laatste keer over en vorderen via verschillende kleine heides, waaronder de Tonnenberg, die met zijn 30 meter verrassend hoog boven zijn omgeving uitsteekt. Even later lopen we door een voormalig waterleidingskanaal De Kret, waar je volgens de gids in het verleden nog kon zwemmen, maar nu de grondwaterstand zo is gezakt dat je er de weg niet kwijt kunt raken.
De Kret
Hattem-Zwolle
Via een luxe villapark bereiken we Wapenveld en na de lunch maken we opnieuw kennis met het Apeldoorns Kanaal, om drie kilometer verder Hanzestad Hattem te bereiken. Eindelijk ook geschiedenis in de vorm van mooie gebouwen zoals het Daendelshuis, het Stadhuis en de stadspoort.
Het Deandelshuis in Hattem
Stadhuis van Hattem
Stadspoort van Hattem
Het gewicht van de rugzakken begint behoorlijk door te wegen en we zijn blij als we de Hanzebrug over de IJssel bereiken. Van daar is het nog een klein rukje naar het station van Zwolle. 24 km is voorlopig voldoende. Eerst maar wat in de trein voor ons uit staren.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

dinsdag 9 juli 2013

Maarten van Rossumpad; voedingskatern

Snelle of langzame koolhydraten?
 
 
Complexe koolhydraten
Bij ons thuis komen de laatste week de koolhydraten regelmatig voorbij. Dringen ze zich tijdens de maaltijd al niet in levende lijve op, dan nu ook al als gespreksonderwerp. Mij is duidelijk gemaakt dat de ene koolhydraat wat sneller is dan de andere. Eega Judith heeft deze kennis geput uit de vriendinnenquiltkring, waar positieve langzame koolhydraatervaringen de levenvreugde verhogen.
De langzamere koolhydraten, tot vorige week kende ik ze nog niet, worden wel steeds dominanter. Ze leiden inmiddels tot een scheiding in het menu. Zolang het daarbij blijft is het nog niet zo erg. Maar zijn er nog andere effecten? Wat betekent het bijvoorbeeld voor een sporter en een wandelaar?
 
Gedekte tafel door Nicolaes Gillis. Het kunstwerk is geschilderd in 1611. (Voorloper van de schijf van vijf)
 
Als voedingsniwit zoek je dan eerst maar eens op internet wat het verschil in snelheid bepaalt. Ik had vooraf al een voorgevoel dat de redenering 'wandelen is een langzame sport, dus daar horen langzame koolhydraten bij', waarschijnlijk niet afdekkend zou zijn. 

Hoewel de uitslag van mijn zoekactie dat wel bevestigt, leerde ik dat snel en langzaam afhangt van de snelheid waarmee de koolhydraten door het lichaam worden opgenomen en tot brandstof voor de spieren worden omgezet. Je komt op sites als 'Warriors for health', het Diabetes Fonds en op een forum van Dutchbodybuilding. Glycemische indexen vliegen je om de oren, blijken er ook simpele en complexe koolhydraten te zijn en even verder spreken de goeroes over enkelvoudige en meervoudige koolhydraten. Je kunt koolhydraten ook stapelen. Gelukkig was dat eindelijk iets wat ik al wist. Gaande weg lees je steeds meer wat je niet moet eten. Al lezend bekruipt mij het gevoel dat wandelen nog een puzzel wordt in de toekomst. Hoe gaan we dat oplossen op het Maarten van Rossumpad waar we morgen en overmorgen van Vaassen naar Zwolle wilden gaan lopen?
 
'Christus in het huis van Martha en Maria' door Pieter Aertsen (1553) met op de voorgrond een keur aan groente, vlees en fruit, Museum Boymans-van Beuningen, Rotterdam
 
Maar het geluk is met mij als ik surf naar de Belgische Wandel en Outdoor Website. Daar lees ik de volgende vraag;  
hallo, ik ben een fervent wandelaar samen met een vaste wandelmaat en doen geregeld dagtochten van 6 tot 8 uur; niet tegenstaande we er redelijk ervaren in zijn vind ik toch dat we een probleem hebben met onze voeding. Kan iemand me helpen met tips over wat we best meenemen en eten?
Er volgen allerlei tips over gemengde noten, isostars, proteïne bars, suikerwafels, droge worst, sultana's en andere lekkernijen, die vervolgens door andere afgestudeerde wandelaars weer worden afgekraakt, waarbij de snelle koolhydraten het opnieuw hebben gedaan. Ik klaar helemaal op en wordt weer gerustgesteld als ik het commentaar lees van Jan. 'als je alleen dagtochten doet, waarom zou je dan de moeite nemen om te sleuren met extra voeding? neem een goei ontbijt, pak u bokes mee en 's avonds eet je gewoon je warme maaltijd. ik zou geen noten, energierepen of dergelijke meepakken.' Jan hoort op dit forum om onduidelijke redenen bij de veteranen, maar voor mij draagt dat duidelijk bij aan zijn geloofwaardigheid.
 
 


dinsdag 2 juli 2013

Maarten van Rossumpad; Wandelen van Eerbeek via Beekbergen naar Apeldoorn

Eerbeek - Apeldoorn
26 juni 2013

Veul langs 't kanaol

Een prima nacht en een beetje rommelig ontbijt met een spagetti-look-a-like voor Frank en mueslipap voor mij, is de overgang van gisteren naar de start van vandaag. Het ontbijt wordt geserveerd aan een luxe tafel in een regelmatig terugkerende zon en onder toezicht van die arme Hulle Bulle.

Sprengen
Na de magnifieke wandeling van gisteren start deze dag met een lang stuk langs het Apeldoornskanaal met aan de overzijde een luidruchtige weg. Niet erg opwindend. We tellen de ophaalbruggen om onze vordering aan af te meten. Je moet jezelf wel een beetje stimuleren.
Pas na zesenhalve kilometer gaat het langs de Vrijerbergspreng de bossen weer in.  Die spreng is samen met andere sprengen bedoeld om het peil van het Apeldoornskanaal op hoogte te houden. Langs deze wateraanvoerende spreng is men bezig met de aanleg van een dikke waterpijp, die in tijden van wateroverschot in het Apeldoornskanaal, het water gaat terugpompen naar ? het begin van de spreng! Wij hebben iets gemist, maar het riekt naar dubbel werk.
Stationsmeubilair
Halte Immenbergweg
Na een mooie golfbaan volgt op kilometer 8, onder een viaduct van de A-50, een Spartaanse halte van de Veluwse Stoomtrein Maatschappij. We lopen door, drinken tijdens de rust bij camping de Bosrand geen koffie want de vrijwillige bijdrage voor de koffie werkt alleen met gepast geld in een automaat. En dat hebben we niet bij ons. Weer verder lopend langs de enorm wijde akkervlakte tussen Lieren en Beekbergen, vergapen wij ons aan de verschillende kapitale villa's die aan de randen van dit gebied langs de Hulhorstweg en Hulleweg zijn neergezet.
De vermoeidheid van de twee eerste dagen met een rugzak wordt in Beekbergen voelbaar. Daarom eerst maar een welkome rust met uitsmijter in hotel-restaurant De Smittenberg. 
In de bossen van het Spelderholt en het Engelanderholt werd klimmen en dalen we nog verschillende keren kort in een aangename omgeving met stukken hei en een rustplaats bij een ven. De wandeling sluit in stijl af met een mooi smal pad langs de Koppelsprengen, om te eindigen bij de geslaagd gerestaureerde Hamermolen.
Nog een klein stukje naar een verlaten bushalte aan de Hoenderlose weg waar tot onze opluchting ook nog een mini-bus langs komt. Een mooie start van het rugzakkenseizoen met 2 x 21 km, maar nu even lekker uitrusten in de bus en de trein.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland