Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

vrijdag 10 november 2017

Floris V-pad; wandelen van Dinteloord naar Steenbergen

Vet cool in de vette klei

van Dinteloord naar Steenbergen
Woensdag 8 november 2017
19 kilometer



Met de inschatting dat een klein gezin een goede maaltijd heeft van één spruitenstronk rekenden we uit dat er op de spruitjesakker voldoende stond om er de rest van ons leven elke dag van te eten. Waarschijnlijk stond er genoeg om zelfs de lezers van dit blog de rest van hun leven spruitjes te laten eten. Met dat onsmakelijke vooruitzicht liepen we snel door om ons te verwonderen hoe we in dit kale land toch nog geïntrigeerd raakten. Bijvoorbeeld door het ons onbekende agrarische werk op de vette klei van West-Brabant.


Leeg vet land
Voor onze begrippen is West-Brabant een leeg land. Toch zijn er blijkbaar mensen die deze leegte erg op prijs stellen. Hoe besluit je anders om midden in een akker een klein huis neer te zetten met rond om je heen de akkers en een zicht tot aan de dijk van de Drie Broederspolder? Dat is de polder die grenst aan de Drievriendenpolder vlakbij Benedensas, het schutsluizencomplex aan het einde van de Steenbergse Vliet. Het is maar dat je het weet.
Op allerlei manieren moet het wel rustig wonen hier. Zo lijkt ons de kans klein dat een projectontwikkelaar hier ineens iets voor je deur gaat plannen. Hoogstens komt er nog een windmolen bij. En met een beetje geluk kun je daar dan aan verdienen.
Kleiroute
Om bij de Benedensas te komen waren we in Dinteloord gestart met een snelle run langs de Annapolder waar we op de Oudlandse Dijk onze spruitjesberekening maakten. In de verte zagen we zwaailichten midden in de akkers. Grote beesten van ..., ja van wat, waren daar aan het werk. Even later kwam zo'n bakbeest voorbij. Blijkbaar halen ze, naast suikerbieten en spruitjes, hier ook aardappelen uit de klei. Nog even en wij kunnen een agrarisch zaaiplan opstellen.

Dat het zware klei is zagen we ook aan een voort ploegende tractor. Met vier ploegbladen werd de ene na de andere strook omgegooid. Aan de voren te zien zeker veertig centimeter diep. Een hele zwerm meeuwen er achteraan. Door de verse schittering van de klei was goed af te lezen waar de boer vandaag gestart was. Hij moest al vroeg zijn begonnen en bestand zijn tegen enige eentonigheid.

Benedensas
Langs de Steenbergse Vliet wordt enige verwilderde natuur gedoogd. Daar zagen we de eerste dieren; sommige van agrarische origine en andere die het gewaagd hadden de mens te trotseren.

De Benedensas uit 1824 is een enclave van oude watertechniek in deze agrarische omgeving. Met enig geluk is in de zomer ook het gelijknamige Restaurant, annex Huiskamercafé en Theetuin geopend. Ben je zo gek om in november op een heiige dag voorbij te komen dan vind je vermaak in de bunker uit de Tweede Wereldoorlog en de daar tegenaan gebouwde uitkijktrap, waar je uitkijkt over de natuur van de Dintelse Gorzen. Zo te zien natte bossen op het buitendijkse land tussen de polder en het Volkerak.


Bij de sluis lieten wij ons opnieuw verrassen. Hoe zetten wij onze wandeling voort? Er was geen gesloten sluisdeur om overheen te lopen naar de overkant. De vermoedelijke loopplank was aanwezig, maar lag aan die overkant. Wel was er een bedieningspaneel met display en een op ons niveau afgestemde, eenregelige instructie: 'Druk twee keer op de knop'. Er was gelukkig maar één knop.  Een bel rinkelde en daarna gebeurde er niets. Behalve op het scherm. Langzaam kroop het digitale streepje naar rechts. Het niet aanwezige scheepvaartverkeer kreeg ruim de tijd om zich uit de sluis te verwijderen. Tenslotte kroop de loopbrug naar ons toe. Een mooi systeem als je, zoals wij, tijd genoeg hebt. 
De Heen
Na dertien kilometer ben je in deze leegte blij met enige bebouwing, ook al is het maar een gehucht van drie straten dat gebouwd lijkt op een kruispunt van polderdijken. Als je in de centrale straat even goed kijkt zie je de andere kant van het dorp. Dat deden wij niet. Gelijk door naar Eetcafe 't Goeleven. Yes, het was open. Eindelijk even zitten met een kop koffie en een Brusselse wafel. Zo komen we al dichterbij België.
Op advies van de bediening gingen we de rest van de route langs de Steenbergse Vliet. De waterkant geeft tenslotte meer afwisseling dan een asfaltweg. Ook hier konden we onze agrarische kennis verder uitbouwen en ons vergapen aan de snelheid waarmee tegenwoordig een sloot wordt geschoond. De ene trekker ragde met een soort verpulveraar over de brede rietkraag en de andere haalde als een breedbekkikker met een zes meter brede maaibalk aan een open dregbak alle beplanting uit de sloot. Leeg is hier op alle gebieden letterlijk leeg. In tien minuten alle ongewenste restanten van rebelse natuur weg. 
Verder stonden we stil bij een trekker met voorop een bak met zaaigoed die met een slang verbonden was met een apparaat achter de trekker dat de grond omwoelde, zaaide en egde. Het blijven mooie en ingenieuze combinaties.
omwoelen, eggen, en zaaien tegelijk

in tien minuten alle ongewenste rebelse natuur weg.

Steenbergen
Steenbergen, eindpunt. Als je goed op de kaart kijkt haal je er nog een soort vesting uit. In het echt valt het niet meer zo op. Na het verlaten van de Vliet volgden we een aftakking, die op de kaart het predicaat haven krijgt. Eerst passeerden we een oude schans, voormalig fort Hendrik. Eigenlijk is het een nieuwe schans want er wordt weer veel grond verzet om deze schans te herbouwen. Daarna volgde een stuk oud haventerrein dat net als in andere wereldsteden door projectontwikkelaars is omgezet in moderne bebouwing. Een modieus reuzenrad hebben we niet kunnen ontdekken.

De omzwervingen door de metropool verliepen verder voorspoedig waarbij na de Nederlandse 'Frietstore', het wereldlijk karakter werd benadrukt door de vele internationale eetgelegenheden. Turks, Grieks, Chinees-Indisch, Italiaans, alles is mogelijk in Steenbergen. Bijna waren we nog even Pools gaan winkelen, maar de schwung ging eruit. Het werd te werelds. Niks meer lekker uit de klei getrokken. We gaan naar huis.
een korte samenvatting van deze wandeling

De dagverslagen worden verzameld in de pagina 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

Geen opmerkingen:

Een reactie posten