Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

maandag 25 februari 2013

Maarten van Rossumpad; Wandelen van Zoelmond naar Lienden

Zoelmond - Lienden
24 februari 2013

Lente nader verklaard
Lenteschapen in de omgeving van Ingen,
 als je goed kijkt zie je de sneeuwvlokken horizontaal voorbij komen
Als je op de site van het KNMI het begrip lente opzoekt kom je onder andere de volgende tekst tegen;

Lente nader verklaard;
De meteorologische lente begint op 1 maart en duurt tot en met 31 mei. De astronomische lente begint in de komende decennia vrijwel ieder jaar op 20 maart. Bij het begin van de sterrenkundige lente staat de zon precies boven de evenaar. De astronomische seizoensindeling is gebaseerd op de positie van de aarde ten opzichte van de zon, de meteorologische heeft als uitgangspunt dat ieder seizoen drie complete kalendermaanden telt. Door het warmere weer van de laatste jaren begint het groeiseizoen, de lente in de natuur, tegenwoordig eerder.

Kijk, en na deze verklarende tekst ben jij nu ook de draad kwijt.

Denk je leuk vier dagen voor het begin van de lente te gaan wandelen met het idee dat het steeds warmer wordt, loop je de hele dag in een sneeuwbui die horizontaal voorbij komt en komen we er nu achter dat er verschillende soorten lentes zijn. De lokale horeca en de bevolking in de gemeente Buren wisten dat wel of waren gewoon wat slimmer. Tijdens de 23,5 km van Zoelmond naar Lienden zijn we op deze zondag in februari welgeteld twee andere wandelaars en ongeveer 10 hondenuitlaters tegengekomen. De rest zat binnen. Het was dus een lekker rustige dag. 
Lente op de Rijnbanddijk ten oosten van Rijswijk
De Lek met op de vage achtergrond Wijk bij Duurstede
De wandeling ging wel snel. Het was om te beginnen één grote run over asfalt, waarvan heel veel boven op de dijk langs de Lek en de Rijn. Normaal leuk om regelmatig te stoppen en ver om je heen te kijken. Maar als de wind en de sneeuw dwars door je muts en je hoofd heen blaast wil je wel doorlopen. Ook de rust werd staande achter een schuur afgeraffeld met een hete thee van eigen fabricaat.
weinig kijkers naar voorbijtrekkende
wandelaars in Ravenswaaij
Eén ding weten we nu wel zeker; deze trajecten door de Betuwe moet je tegen het einde van  lente doen. Daarbij gaat mijn voorkeur uit naar de meteorologische lente, alhoewel het astronomisch einde ook niet te versmaden schijnt.
Enthousiast liepen wij verder
Hebben we dan helemaal niets gezien? Nee, alleen een paar lotgenoten in de vorm van schapen met nog niet zo oude, zwarte? lammeren en een paar kievieten die zich ook hadden vergist. Verder hebben we ons in de buurt van Ingen verdiept in de wilgentenenoogst. Wilgentenen zijn van die stokken waar katjes aan groeien. Ik dacht dat die in uiterwaarden thuis hoorden, maar hier in de Betuwe wordt alles als een fruitboom geteeld, dus ook wilgen. Ze staan in lange rijen in het gelid. Ook nooit geweten dat wilgentenen en rijshout machinaal geoogst worden. Welkom in de natuur.
   
Ondanks de weinig verkwikkende pauze en het nemen van foto's waren we ruim binnen de vijf uur op het eindpunt. Daar troffen we gelukkig de eerste open horeca in de vorm van de warme bar van het Wapen van Lienden. Ruw verbraken wij daar de stilte maar de vriendelijke bediening zag ons met vreugde binnenkomen.
Tot slot nog een tip. De minibus naar Rhenen komt 1 keer per uur voorbij. Als je meewilt moet je minstens 10 minuten voor vertrek bij de halte gaan staan. De enthousiaste chauffeur kwam met zijn lege bus ruim op tijd en wilde voortvarend verder. Toen wij met goed bedoelde verbazing op deze glijdende vertrektijden wezen, controleerde hij met even oprechte verbazing het rijschema en zag wat de bedoeling was. Daarna zaten we natuurlijk gedrieën 10 minuten op niemand te wachten om vervolgens in tijdnood op station Rhenen te arriveren.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

Geen opmerkingen:

Een reactie posten