Trektocht Cape Wrath Trail 2025: Heenreis en eerste wandelkilometers

Maandag 12 mei 2025

van Schiphol naar de bossen ten noorden van Morvich in Kyle
opgestaan 04.30, vertrek op Schiphol 07.40, aankomst Morvich ± 15.25
± 7 km wandelen,  ± 220 m klimmen en ± 20 m dalen
temperatuur: van 8 graden s' morgens in Nederland
 tot 21 's middags in Schotland, half bewolkt

Heenreis en eerste gehijg

Goede verandering van plan

Niet met de trein naar Schiphol, maar gebracht door Judith. Een goede keuze. Met de trein zou de resterende tijd voor bagageafgifte en de hele security check minder dan een uur zijn. En dat uur heb ik in werkelijkheid nodig gehad op deze drukke maandagochtend. Zeker als je na alle controles naar Gate D57 in plaats van D27 loopt. Het is er zo argwanend stil dat ik op onderzoek uitga. Wel heb ik dit keer op Schiphol Engelse ponden gekocht. Of dat voordelig is weet ik niet, maar het scheelt weer een actie op Glasgow Airport.

het is hier wel stil

Polarsteps-verkenning

De Polarsteps app is mij aangeraden door een vriend en ook Judith lijkt het wel wat om mij door foto's en korte opmerkingen beter te kunnen volgen. In mijn enthousiasme heb ik heb ik zelfs een volguitnodiging gestuurd naar mijn wekelijkse hardloopgroep. Dat was allemaal nog thuis met vluchtige aanwijzingen van Judith en dochter Maxime. Op Schiphol knoei ik de eerste foto's erop en weet onder de locatie 'Haarlemmermeer' ook zelfs een meelijwekkende opmerking te noteren over het verkeerd lopen op Schiphol.

Ruim een uur later bij Glasgow Airport is het buiten fris en winderig. Snel voor een kop koffie terug naar een terras binnen in de hal. Tijd genoeg. Tijdens het tweeënhalf uur wachten op de bus heb ik voldoende tijd om de wandelstokken uit mijn rugzak te frutselen en mijn app Polarsteps verder te verkennen. Dan ben je wel klaar voor je trektocht.

Busrit

Van 10.40 tot 15.30 in de bus van Scottish Citylink. Daar wordt je aardig gaar van. Behalve van de stressonderbreking in Fort William waar ik van de chauffeur tijdens de pauze en chauffeurwissel 10 minuten krijg om een gastankje te kopen. Tevoren had hij mij met zijn mobiel de exacte locatie van de outdoor shop laten zien. Even hardlopend tussen de toeristen en winkelende mensen door naar de centrumzijde van het busstation, hijgend uitleggen welke gastankje ik nodig heb, rennen naar een hogere etage voor de juiste uitvoering, terug naar de kassa, brander uitproberen op het schroefdraad, betalen, in de kleine rugzak proppen en weer terugrennen. Binnen de tijd de zekerheid van warme ontbijten en avondmaaltijden. Weer een kritieke taak van de lijst afstrepen. Nu alleen nog zitten en op tijd aangeven waar ik eruit wil.

Loch Duich vanaf het terras van wegrestaurant Pitstop at Kintail

Pitstop at Kintail

Rust

Alles lukt zoals gepland. Uitstappen, rugzak uit de laadruimte terugkrijgen en naar de laatste geplande actie; een soort avondmaaltijd bij wegrestaurant Pitstop at Kintail. Dat scheelt weer een poedermaaltijd. Anders dan vorig jaar weet de Pitstop mij dit keer wel gelukkig te maken; ze zijn open. Verder hebben ze een toilet, drinkwater, bier en toast. In meer heb ik na deze lange dag geen trek. Rust voor een bier met een tosti cheese/haggis. Meteen maar een beetje Schots doen.

Op pad

Na de maaltijd kan ik eindelijk beginnen met waarvoor ik hier gekomen ben, wandelen. Vandaag meteen al om de eerste kilometers af te snoepen van de eerste zware etappe; vanaf Pitstop naar bothy Maol Bhuidhe 25 km met ruim 900 stijg- en 650 daalmeters. Ik wil vandaag nog 7 km lopen en boven in het bos overnachten.

ingang Morvich Campsite

Vreemd zijn deze 7 km. De eerste twee kilometers tussen Pitstop en Morvich Campsite zijn deja vu's; de typisch Britse brievenbus staat nog steeds stevig in een muurtje, de campingingang is onveranderd. Alleen dit keer ga ik niet naar binnen. Daarna ga ik nog beter rondkijken want wat ik zie is voor de eerste keer en voor de laatste keer. De route gaat na de laatste huizen in het terrein langzaam omhoog. Eerst door heide langs de beek Abhiann Chonaig. Na de oversteek over de beek nog een stuk open terrein en tot slot mijn keuze om in het bos te blijven en tot 225 meter hoogte door te lopen op zoek naar een geschikte tentplek. Liefst een zachte ondergrond en horizontaal. Die vind ik net voor dat mijn route steil omhoog wil.

Acht uur (20.00 uur). De tent staat al een half uur. Mijn waterzak kon ik nog net vullen uit een klein beekje boven in het bos Dorusduain. Dat is een geluk op deze hoogte, want het is veel droger dan vorig jaar. De meldingen van Polarsteps en Whatsapp zijn halverwege van Morvich naar hier verstomd. Judith kan mij niet meer volgen en ik laat ook geen spoor meer achter op Polarsteps. Rust.

voor Glomach Falls rechts aanhouden voor alternatieve route links

Het bos is hier sowieso super rustig. De gangbare CWT-route gaat langs de waterval Glomach. Die is populair, er staan zelfs richtingsbordjes. Onderweg kwam ik verschillende terugkerende wandelaars tegen. Maar die route wordt in mijn gids afgeraden voor mensen met veel bepakking vanwege smalle moeilijk passeerbare rotsrichels. Met mijn 19 kg rugzak draag ik bijna een derde van mijn lichaamsgewicht en ben ik minder stabiel dan normaal. Dus ik vermijd deze passage met een alternatieve route. Dan maar iets minder van de mooie natuur.

Door de afsluiting van deze reisdag met de eerste wandelkilometers op mijn tocht heb ik mijn voornemen gehaald. Vanochtend nog op de A1 en nu sta ik hier alleen in een wind- en muisstil bos. Heerlijk.

 De dagberichten worden aaneengeregen in een totaalverslag:

Verslag Vervolg Cape Wrath Trail Schotland 2025

Verslag Kennismaking Cape Wrath Trail Schotland 2024

Mijn ERVARINGEN en TIPS zijn verzameld in een aparte REVIEW