Trektocht Alpe Adria Trail 2020: van Obervellach naar de Möllstausee bij Reisseck

   Vrijdag 31 juli, wandeldag 9

van Camping Sport Erlebnis in Obervellach (680m) via de Pfaffenberg (1115m) en de Danielsberg (950m) naar Camping Campanula aan de Möllstausee (600m) bij Reisseck
± 8 uur inclusief pauzes, ± 18 km, ± 740 m klimmen en ± 815 m dalen

Tsjechische enclave

Warm 

Het is weer gelukt. Acht uur lang heeft ook deze wandeling geduurd. En dat bij een temperatuur van rond de dertig graden. De tweede berg vandaag, de Danielsberg, kwam ik door vermoeidheid en de warmte met moeite op. Verschillende keren stilstaan en een korte rust op een bank. Terwijl hij helemaal niet zo steil is. De kerk bovenop deze berg heb ik gelaten voor wat hij was. De focus was geheel gericht op het vlakbij gelegen Hotel-Restaurant Herkuleshof. Een chique restaurant waar je aan je cola nipt. Maar als je van binnen uitgedroogd bent en van buiten drijfnat is ook nippen aan een cola een ultiem genot.

Mölltal Blick

De eerste anderhalf uur ging het afwisselend over smalle bospaden en bredere boswegen flink omhoog. Hemelsbreed schiet je er nauwelijks mee op. Je gaat aan de noordzijde van Obervellach met ruime bochten omhoog naar het uitkijkpunt Mölltal Blick, driehonderd meter hoger. Nu heb ik de afgelopen week al vanaf allerlei hoogtes over het Mölltal gekeken. Het blijft mooi, dat niet, maar deze beklimming lijkt er een beetje bijgesleept. Temeer omdat de route drie kilometer verder net zo makkelijk weer helemaal afdaalt naar het dal. 

Om de ontbrekende opwinding te verwerken eerst maar een rust bij zo'n doe-het-zelf kabouter. Doet zijn mond ook niet open. Dropveter.

Die drie kilometer liepen verder aangenaam zonder grote hoogteverschillen langs weides, bosranden en boswegen. 

Spoorbruggen

De spoorlijn waarlangs ik ook al bij Mallnitz liep gaat hier hoog boven het dal richting Spittal. Boven Obervellach komt de lijn uit een tunnel en meer naar het zuidoosten worden korte niveauverschillen overwonnen met spoorbruggen op enorme pijlers. Of het de bedoeling van deze route is weet ik niet, maar ik heb deze bruggen nu van alle kanten bekeken: van boven, van op zij en van onderen. Indrukwekkend.

Ook imposant is de burcht Falkenstein. Bij dit soort versterkte verdedigingspunten borrelt altijd de vraag op waarom exact daar en tegen welke dreiging. 

Bij Falkenstein blijf je mooi met die vraag zitten, want alles was jammer genoeg gesloten. Dus niet zitten en kijken, maar doorlopen.

Zinderende lucht

Het werd langzaam aan bloedheet. Het zal wel door de warmtetrilling van de lucht komen, maar van de volgende vijf kilometer staan me nog slechts enkele flitsen bij: een zonnebadende vrouw in bikini op haar balkon, schuilende koeien in de schaduw van hun stal, zwetende wegarbeiders die geen trek hadden in een praatje en spelende jongens in een hochsitz, die wegdoken toen ze mij zagen naderen. Lekker spannend allemaal.

Verschillende gehuchten doortrok ik; Gappen, Penk, Litzldorf. Volgens de tekst in mijn gids ben ik in tussen Gappen en Penk een kerk gepasseerd. Zeker een kabouterkerk. Het staat mij niet meer voor de geest. Foto's maken is hier ook niet bij me op gekomen. Als je een domme selfie in een spiegel buiten beschouwing laat.

Herkuleshof

Van de beklimming van de Danielsberg staat me nog bij dat ik op een Jagdlehrpfad liep. Een pad met informatieborden voor de jeugd met uitleg waar je in het wild reeën, zwijnen, herten, gemzen, reptielen en roofvogels tegenkomt. Nou niet op de Danielsberg weet ik nu. De Danielsberg scoorde bij mij vooral door de Herkuleshof met het rustige terras en de snelle bediening.

Op het Lehrpfad ook uitleg van lokale mineralen

Möllstausee

Mijn doel voor vandaag is de camping bij de Möllstausee, vier kilometer verder dan het etappe-einde van de Alpe Adria Trail boven op de Danielsberg. Natuurlijk heb je op de Danielsberg de mooie Herkuleshof en de St Georg Kirche, maar wat je daar verder moet is mij ontgaan. Hoewel, ik moet erkennen dat ik zelf aan het einde van een wandeldag ook niet meer zo sta te springen om veel rond te lopen. Toch geeft een camping net iets meer bewegingsvrijheid.

Een terugblik op de Danielsberg vanuit Kolbnitz. De kerk heb ik nooit bereikt.

De afdaling van de Danielsberg was prettig en de doortocht van het dorp Reisseck heeft geen cultuurshock of andere geestelijke schade toegebracht. Bij het verlaten van de bebouwde kom leiden de bewijzeringsbordjes mij naar de overkant van de Möll. Ik zwaai naar de aanstormende raftboten alsof ik ze al jaren ken. De bemanningen zwaaien enthousiast terug. 

De overkant is de zuidkant van de rivier. Op mijn kaart heb ik de camping echter ingetekend aan de noordoever bij de instroom in het stuwmeer, anderhalve kilometer hier vandaan. Om te voorkomen dat ik over anderhalve kilometer de camping aan de andere kant van het water zie liggen vraag ik het aan een wegwerker. "Welke van de twee campings zoek je?" Op die vraag had ik niet gerekend. Internet geeft maar één camping. "Mij maakt het niet uit. Welke is de beste?" Dan moest ik naar de noordoever. "Ze hebben daar goed eten en koud bier." Dat was een doorslaggevende toevoeging vandaag. "Het is twintig minuten van hier". 

Dat soort tijdsaanwijzingen blijken in de praktijk redelijk variabel, omdat je nooit weet of de vriendelijke raadgever denkt in auto- of wandelminuten. Niet alle raadgevers zien er uit als ervaren wandelaars. Met een scan van de bijgaande tailleomvang tel ik er overeenkomstig minuten bij. 

Ik ga terug over de brug, volg stug de noordoever, passeer aan de officieuze zijde achtereenvolgens een tennispark en een waterkrachtcentrale en warempel na twintig minuten verschijnen er tenten, een camping. Een aparte camping. Geen caravans, slechts één camper en verder heel veel kleine tentjes van mijn formaat en een enkele grote tent. Geen Nederlanders, geen Duitsers, geen Oostenrijkers. Ik zie alleen maar Tsjechische nummerborden.

Toen ik bij de receptie kwam en in het Duits begon werd mij verontschuldigend gevraagd om naar het Engels te switchen. Geen probleem, maar waarom? Wij zijn een Tsjechische camping. Een camping voor Tsjechische wildwatervaarders.

Er was wel plaats voor mij maar niet op de grotere velden. Daar stonden de Tsjechische clubs. Ergens op het einde van de camping, achter de omheining van het laatste grote veld, was nog een veldje waar ik zou passen. Bij nadere verkenning stonden daar ook al Tsjechische auto's met kleine tentjes, inclusief voorbereidingen voor kampvuren. Het was er stil. Iedereen was nog aan het raften. 

Ik heb de veronderstelde omheining toch maar wat ruimer uitgelegd en kwam zo op een mooi plekje vlak langs de Möll. Als je tent eenmaal staat is er een voldongen feit. Bovendien neemt de wetenschap dat je morgen weer vertrekt eventuele weerstand weg. Dit bedenk ik pas bij het maken van mijn aantekeningen. Eigenlijk heb hem er gewoon neergezet onder het motto wat niet weet wat niet deert. Bovendien staat hij beschermd achter twee aanhangwagens. Prima plek bleek later.

Verraderlijk water

Zal ik eerst mijn was gaan doen of een bier gaan drinken? Ik kies voor een getrapte combinatie: eerst een bier en direct daarna mijn was. De lucht laat nog geen onweerswolken zien. Afgelopen nacht kwam het onweer ook verlaat.

Als mijn was hangt ga ik naar de waterrand van de Möll. Zittend op een rotsblok met mijn voeten in het water start ik een whatsapp videogesprek met Judith. Dan kan ze van dichtbij zien waar ik nu weer uithang. Mijn slippers staan op het rotsblok achter me. Vijftig meter verder wagen enkele diehards zich in het water. Judith kijkt mee. Altijd leuk. Ga ik ook doen als het gesprek is afgelopen. Na deze hete dag moet die afkoeling in dit koude water toch wel te doen zijn? 

Ik ben twee keer tot en met mijn hoofd onder water geweest. Voldoende om twee redenen. Zo'n bergrivier is echt fris. En een van de Duitse fietsers die met hun tentjes sinds een uur naast mij staan vraagt of die slipper van mij is. Terwijl ik nog druipend op een rotsblok zit zie ik met lede ogen mijn rechter blauwe slipper tien meter verder in toenemend tempo een eigen raft-avontuur beginnen. Maar de Duitse jongen schiet er als een speer achteraan en vist hem twintig meter verder toch op. Alerte actie, die ik vergeet te bedanken met meer dan een lofuiting. 

Het wordt nog schrijnender als diezelfde jongen een uur later komt vragen of die blauwe zwembroek van mij is daar beneden op een rotsblok. Totaal vergeten. Ik had hem in de zon op een warm rotsblok te drogen gelegd. Wat ik me ook niet gerealiseerd had was de wisselende waterstand in dit soort rivieren. Dan gooien ze bovenstrooms een of andere sluis van een watercentrale of dam open. Mijn zwembroek stond op het punt de trossen los te gooien. 

Community singing

Sportieve camping is het hier: de jeugd speelt volleybal na het raften, de ouderen drinken bier en mijn ruime pizza kost slechts vier euro. Een soort sportieve non-profit camping. En ze hebben nog meer hobby's. Tegen negenen ga ik slapen. De kampvuren op het kleine veldje branden al. Mijn voorgevoel heeft mij niet bedrogen. Ik lig hier prima. 

Later wordt ik wakker door gezang. Onder begeleiding van een gitaar worden allerlei volksliedjes gezongen. Althans dat neem ik aan. Het klinkt best mooi. Misschien zit er ook een Tsjechisch koor op de camping. Geen idee wat de aanleiding is. Een Tsjechische feestdag? Of misschien denk ik te Nederlands en kun je ook zingen zonder aanleiding. Het ene couplet na het andere wordt ten gehore gebracht. Misschien wel het Tsjechische volkslied? Wie zal het zeggen. Het Wilhelmus heeft tenslotte ook vijftien coupletten. Met een tweede waakmoment heb ik nog langer kunnen genieten. Een openluchtconcert for free, liggend! Daarna bleek mijn vermoeidheid sterker. 

De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2020 

(van de Grossglockner naar Döbriach)

Verslag van de Alpe-Adria-Trail 2021 

(van Döbriach naar Bovec Slovenië)

Mijn ervaringen en tips zijn beschreven in een aparte review