Woensdag 5 augustus, wandeldag 14
van de Jufensteig (± 1720m) via Matzelsdorf (± 870m) naar Döbriach (591m)
± 3,5 uur inclusief pauzes, ± 11 km, ± 20 m klimmen en ± 1210 m dalen)
Even schrikken, wegwezen hier
Gehinnik niet ver van mijn tent. Gelijk ben ik wakker. Het is al licht. Zonder lawaai te maken open ik de tent. Paarden zijn prima dieren, maar niet als ze te dicht bij mijn tent komen hier in dit sparrenbos op 1720 meter hoogte. Ik zie op het open veldje vijf meter lager de geelblonde manen van een Haflinger. Een Oostenrijks paardenras dat hier boven los rond loopt. Mijn tent heb ik ter afscherming achter een paar omgevallen bomen opgezet. Gisterenavond met de harde wind was ik minder gelukkig met die keuze toen ik eenmaal in mijn tent lag. Nu ben ik er blij mee. Even geen behoefte aan een paard in de gang om halfzeven 's morgens.
 |
| terugblik op mijn bivakplek achter de omgevallen bomen |
De adrenaline was afdoende gestegen om meteen maar over te gaan tot aankleden, eten en afbreken. Na een afscheidsfoto van mijn tweede wilde slaapplaats op rij loop ik om ongeveer acht uur terug naar het pad. Een alm lager kom ik de paarden tegen die mij eerder wekten. Ze hebben het druk met zichzelf en kijken niet op.
Afdaling naar Matzelsdorf
Vanaf hier gaat het alleen nog maar naar beneden; van ongeveer 1720 meter hoogte naar 595 meter in Döbriach. Welke camping, dat weet ik nog niet. Het eerste uur gaat het nog afwisselend over mooie smalle almen- en bospaadjes.
Bij de hoogste boerderij op ongeveer 1500 meter hoogte gaan deze paadjes over in een halfverhard pad waarover ook vierwieldrives kunnen rijden. De route volgt alle lange lussen van deze weg. Kilometer na kilometer slingert het pad en daalt het gestaag. De laatste twee kilometer voor Matzelsdorf wordt het een beetje saai op een brede grijze gravelweg. Auto's en trekkers kunnen elkaar hier passeren zo breed. Eindeloze slagen maakt de weg.
Het is tussen tien en elf uur. Sinds het vertrek ben ik niemand tegengekomen. Ik loop in een rustige cadans. Allerlei gedachten komen op, die minuten later volledig zijn gewist. Het is fris met een temperatuur van rond de veertien graden. Mijn regenjack beschermt tegen de enkele spetters. Wat een verschil met de dertig graden van vorige week.
Matzelsdorf lijkt uitgestorven. Geen mens te zien, geen geluid te horen. Het is dat er uit een schoorsteen rook komt anders zou het een geëvacueerd dorp kunnen zijn.
 |
| Watermolen in Matzelsdorf |
Eindpunt 2020: Döbriach
Van bovenaf heb ik de drie campings bij Döbriach al gezien: twee grote met de caravans in het gelid en een kleinere net bij het begin van de weg langs het meer met meer ruimte tussen de vakantiebouwsels. Dat wordt mijn doel. Een laatste steile afdaling door het buitenwijkdorpje Starfach van 20% laten me voelen dat mijn energie flink is afgenomen. Ik hoop dat er een plek is voor me op de camping, want de puf is eruit. De oprisping gisteren om de wandeltocht toch op te rekken naar de Ossiacher See verdwijnt definitief.
Een douche en lekker uitrusten overheersen mijn gedachten. Daarmee ook al een eerste heldere ingeving: als ik morgen toch terug ga naar de auto in Heiligenblut dan hoef ik mijn vieze kleren niet meer te wassen en te drogen. De voordelen borrelen op en zijn niet meer tegen te houden. Ik ga er mee stoppen zoals ik onderweg al had besloten. Het is mooi geweest. Vanavond weer een keer lekker eten op een stoel en aan een tafel.
Er is plaats op de camping. Een mooi plekje vlakbij het sanitair aan de rustige kant van de camping krijg ik. De tent staat binnen no time. Terwijl ik deze aantekeningen maak begint het geheel in stijl te regenen. Vanavond op mijn gemak Döbriach verkennen en uitdokteren waarvandaan de bus naar Spittal an der Drau vertrekt. Eerst even slapen.
Ander toerisme
Later loop ik langs de Seefeldstrasse, een soort boulevard langs de Millstäter See. Het Parkbad is totaal verlaten. De ligweide is door de overvloedige regen van de afgelopen nachten modderig geworden.
Je kunt er in allerlei soorten restaurants eten. Van hele chique tot zeer eenvoudige. Al slenterend koop ik een broodje met beenham in een soort kruidenierswinkeltje dat in het niet valt bij de andere mogelijkheden. Nog overrompelender is de camping aan de overkant van de weg. Het is een soort eftelingcamping. Wat er hier allemaal voor kinderen is opgetuigd beneemt je de adem. Hopelijk niet bij de ouders. Ik loop er rond als Alice in Wonderland. Totale verbazing over dit vermaakgeweld.
Als ik een poging doe iets van het dorp Döbriach te zien loop ik een kwartier lang door een buitenwijk waar naast Pensions, Hotels, Ferienhäuser en Ferienappartements ook nog gewone mensen schijnen te wonen. Volgend jaar zie ik de kern van het dorp wel. Van afstand zie ik dat ze ook een Spar-supermarkt hebben. Even noteren.
's Avonds loop ik nog een keer langs de Seefeldstrasse en zie iets waar je echt voor naar Oostenrijk moet: een Nederlandse patatcontainer compleet met kroketten, frikandellen en bitterballen. En druk. Waarschijnlijk vanwege de corona heeft de Nederlandse klantengroep iets van een rij gevormd. 
Zelf eet ik heerlijk bij Rischi's restaurant het dagmenu: een soort gehaktkarbonades met een voortreffelijke saus. Een bier als dagafsluiter. Op de terugweg kuier ik tegen achten langs 'Romantik SPA Hotel Seefischer am See'. Binnen zie ik achter grote glazen schuifpuien een geanimeerd gezelschap. Keurig in het pak met merkoverhemden, modern zonder stropdas, converseren de heren onderling gewichtig terwijl de dames in het lang de laatste nieuwtjes uitwisselen. Iedereen komt aan zijn trekken in Döbriach.
Op Camping Golser trek ik voorbij de voortenten. De meesten zijn al gesloten om de avondkou buiten te houden. Hier en daar zitten mensen nog rustig buiten te lezen. Het ziet er vredig uit. Je wordt hier ook niet met gehinnik uit je slaap gehouden. Dat lijkt alweer lang geleden. Een heel andere wereld. Ik ga naar bed. Morgen wil ik om halftien bij de bushalte staan.
De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:
(van de Grossglockner naar Döbriach)
Zo dat was weer een avontuur op zich. Ik heb genoten van je reisbeschrijving en de prachtige foto's. Zelf verlang ik altijd naar de bergen. Juud was vast blij je weer te zien en nu zijn jullie lekker samen op vakantie, alhoewel die geloof ik ook ten einde is. Tot de volgende keer.
BeantwoordenVerwijderen