Zaterdag 1 augustus, wandeldag 10
van Camping Campanula aan de Möllstausee (600m) bij Reisseck
via de Barbarossaschlucht (±800m), Maria in Hohenburg (±920m), Hühnersberg (±1060m) en Altersberg (±930m) naar de Märchenwandermeile (1000m)
± 10 uur inclusief pauzes, ± 22 km, ± 840 m klimmen en ± 530 m dalen
Sprookjesdag
Sprookjeskoffie
Wat smaakt een kop koffie na tien uur wandelen lekker. Zeker als je ergens langs een bosrand ligt op een sprookjespad: de 'Märchenwandermeile' tussen de dorpjes Altersberg en Neuschitz. Eerder op de dag liep ik ook al door een sprookjeskloof. Of beledig ik nu Duitsers en Oostenrijkers? Het ging om de Barbarossaschlucht, vernoemd naar Barbarossa, de bijnaam die de Italianen vanwege zijn rode baard gaven aan Keizer Friedrich de Eerste van het Heilige Roomse Rijk. Volgens een lokale legende zou Barbarossa rond het jaar 1160 na een gevecht zijn toevlucht hebben gezocht tot deze kloof om zich te verschuilen en uit te rusten. Maar dat werd een drama door de aanwezige geesten en demonen. Dus echt iets voor toeristen moeten ze hier hebben gedacht. Na negen dagen wandelen heb ik wel in de gaten dat als er op een berg iets toeristisch te zien valt de Alpe Adria Trail er zeker langs gaat. Desnoods verzin je iets toeristisch.
 |
| In deze grot zou Barbarossa overnacht hebben met zijn mannen. Je moet er maar op komen. |
In het spoor van Barbarossa
Vanochtend was ik ondanks al het gezang van gisterenavond al om zes uur wakker en om kwart voor acht liep ik de camping af. Eerst over een pad op de tien meter brede strook tussen de tweebaans B106 en de Möllstausee. Niet echt mooi. De route loopt eigenlijk aan de andere kant van het stuwmeer.
 |
| Terugblik over het stuwmeer naar de Danielsberg |
 |
| lekker in de schaduw richting het begin van de kloof |
Wanneer ik rond tienen ten noorden van het dorp de Barbarossaschlucht bereik moet het al richting de vijfentwintig graden warm zijn. Het voordeel van de kloof is dat je heerlijk in de schaduw verder klimt. Dat stijgen ontgaat me gedeeltelijk, omdat de hele kloof vol hangt met ijzeren borden met tekst en uitleg wat Barbarossa en zijn mannen op dat punt is overkomen door het ingrijpen van vervelende kwelgeesten. Mooie aanleidingen om kort te stoppen.
 |
| de eerste geesten komen voorbij |
Verder blijft er natuurlijk de koel voorbijstromende beek om te bewonderen. Meer naar het einde van de kloof moet die Barbarossa erg doortastend of zeer angstig zijn geweest om die beek te passeren om bij de grot te komen. De lokale VVV heeft hier ingegrepen door trappen en verschillende metalen loopbruggen aan te laten leggen. Via een nauwe doorgang en nog een loopbrug kom je tenslotte bij de grot waar Barbarossa en zijn mannen de veiligheid vonden. Knap bedacht allemaal. Het heeft mij daarnaast zonder dat ik er veel erg in had ruim honderd meter hoger gebracht.
Na zo'n avontuur is het tijd voor bezinning. De pelgrimskerk Maria in Hohenburg wordt het volgende hoogtepunt. Vooral letterlijk.
De volgende vier kilometer naar het dorp Göriach ben ik blijkbaar al vast in meditatie gegaan ter voorbereiding. Vaag herinner ik mij gelijklopende agrarische weggetjes en bospaden, even onderbroken door vogels met een migratieachtergrond. Wat ik mij pas later realiseer is dat ik ongemerkt ook het Mölldal achter mij heb gelaten. Beneden in het dal is hij uitgemond in de bredere rivier de Drau. Einde van de beeldbepaler van de eerste negen dagen van de Alpe Adria Trail.
In het dorpje Göriach laat ik ondanks het warme weer een café aan mij voorbij gaan. Ze waren in deze verzameling van een kleine vijftig huizen bezig met de voorbereiding van een feest. De tent stond en natuurlijk werkte de tap al voor de bouwers. Wat mij tegenhield om halfeen 's middags was de housemuziek die uitgetest werd inclusief het bijbehorende gedreun van het basritme. Je bier slaat al dood door de luchtdruk.
Maria in Hohenburg
Door naar Maria in Hohenburg. Dat hohen geeft al aan dat er geklommen moet worden. Door bossen en over velden. Ik was de enige die dat met deze temperatuur te voet deed. En dan nog met een rugzak. De andere mensen die ik bij Gasthof zur Hohenburg van de iets hoger gelegen kerk zag terugkeren, vooral oudere dames, waren geheel op pelgrimsmanier met de auto aangevoerd. Ze waren vergezeld van een hele jonge kapelaan in een ouderwetse soutane, compleet met zwarte bonnet. Waar zie je dat nog in Nederland in het openbaar? Dan moet ik toch heel wat decennia terug gaan. Deze kapelaan had wel een moderne uitstraling met zijn lengte van eenmetervijfennegentig. Voor de rest was het leeftijdsverschil zo groot dat hij wat onwennig heen en weer liep op het terras. Want daar was ik samen met alle gelovigen als eerste naar toe gegaan.
Met verbazing heb ik gekeken hoe een man twee borden met een soort Sauerkraut tot zich nam. De man was erg content en nam een foto. Van zijn tweede bord. Uit eerbied voor deze prestatie heb ik geen foto gemaakt. Mijn eigen lichaam was nog te verhit voor een echte maaltijd. Een groot stuk mokkataart met een cola waren voorlopig levensreddend. Het is echt een kunst zoals ze hier boven op een berg taart kunnen bakken. In ieder geval kunnen serveren.
Na vertrek heb ik nog de laatste tientallen meters naar de kerk geklommen. De deuren waren helaas afgesloten. Slechts door groen geribbelde ramen naast de kerkdeuren heb ik een enigszins gekleurde indruk van aankleding gekregen.
Door het dal van de Steinbrückenbach
Verder gaat het naar het officiële AAT-eindpunt voor deze etappe: Hühnersberg, of meer precies pal voor het daar gelegen Gasthof Kolmwirt. Een boerderij waarachter om twee uur 's middags al drinkgeluiden vandaan komen. Buiten deze Gasthof is er hier niets. Ik loop door en ga verderop bij Drei Täler Blick een uur in de schaduw liggen. Heerlijk. Meteen een goede gelegenheid om de twee ingepakte pizzapunten van gisterenavond te eten. De punten zijn er nog wel, maar de quattro-fromaggi is omgesmolten naar uno-fromaggi. Voor de smaakpapillen maakt dat overigens nauwelijks verschil stel ik vast.
Ter hoogte van het buurtschap Selsach vang ik in de verte een eerste glimp op van de nieuwe beeldbepaler voor de komende week: de Millstätter See.
In Altersberg zie ik Gasthof Preis. De voordeur is open. Er heerst binnen in de gang een teleurstellende stilte. Voorzichtig ga ik verkennend voorwaarts. Steeds dieper dring ik door in het gebouw tot ik aan de achterkant weer buiten sta. Daar zie ik mensen aan een auto sleutelen. Echt iets voor een Gasthof. Na enig heen en weer schuifelen komt er toch iemand naar mij toe. Ja, ik kan een bier krijgen. Nee, we hebben geen kamer. Alles is bezet. Ook een sprookjesverhaal, maar ik geloof vandaag alles. In de barruimte heerst dezelfde trieste stilte als op de gang. Of dit alleen maar coronastilte is vraag ik mij af. Ach wat maakt het uit. Rondhangen op een kamer in een doodstil Gasthof in een even stil dorpje is ook niks. Gewoon doorlopen en kijken of er nog betere plekken zijn.
Märchenwandermeile
Altersberg ligt al snel achter mij. Kort daarop trek ik langs de boerderijen van het gehucht Pirk. Op het terras van een van de woningen zitten mensen gezellig bijeen rondom een tafel vol glazen. Toch maar even niet te opvallend passeren. Op het pad trekt een boer met een volle hooiwagen voorbij. Hij zal dat nog tot laat in de avond blijven doen. Als boeren dat doen op een zaterdagavond dan moet er ander weer komen. We zullen zien.
Ik bereik de eerste sprookjesfiguren op dit sprookjespad. Hopelijk vind ik hier iets om rustig mijn tent op te zetten en veilig te overnachten. Veel verder lopen heeft geen nut. Dat komt omdat de honderdvijfenzeventig meter lange hangbrug over de Drachenschlucht verderop dit sprookjespad na vijf uur 's middags wordt afgesloten. De waard van Gasthof Preis in Altersberg had me daarover al ingelicht. Morgenochtend om negen uur gaat die hangbrug weer open vertelde hij.
De dagberichten zijn aaneengeregen in totaalverslagen:
(van de Grossglockner naar Döbriach)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten