Trektocht Tiroler Höhenweg 2018: van Schneeberghütte via Grosser Timmler Schwarzsee naar Gasthaus Hochfirst

 Woensdag 15 augustus, wandeldag 10

van de Schneeberghütte (2355) via de Karlscharte (2691) en
de Grosser Timmler Schwarzsee (2514) naar Gasthaus Hochfirst (1763)
Zuid-Tirol, Italië
± 6 uur inclusief pauzes,
± 11 km, ± 530 m klimmen en ± 1070 m dalen

Grosser Timmler Schwarzsee

Keteldal

Mariahemelvaart is het vandaag. Het schijnt zelfs hier in St. Martin am Schneeberg met een mis in het kleine kapelletje gevierd te worden. Dat ga ik niet meemaken. Na een nacht met bijna dertig slapende mensen om mij heen is het om zes uur tijd voor frisse lucht. Bovendien had ik last van een verstopte neus, waardoor je al helemaal moeilijk ademhaalt. Van Duitse wandelaars hoorde ik dat zoiets veel voor komt op grotere hoogte als gevolg van de droge lucht. Behalve lichamelijke reacties door de grote dagelijkse inspanning, merk ik verder geen bijzonderheden.

Als eerste zat ik in de gezellige eetruimte om halfzeven aan het ontbijt. Voor een schappelijke 60 euro voor half pension en enkele drankjes kreeg ik de bewerkte kopie van mijn paspoortbladzijde terug en mocht ik om zeven uur vertrekken.

Karlscharte
Het is half bewolkt en fris. Ik hou mijn fleece voorlopig nog mooi aan. Na de oversteek naar de tegenoverliggende helling krijg ik zicht op de afgravingen onder St. Martin am Schneeberg (2300 m). Afgegraven etages steken grauw af tegen het omringende groen van de weides en het wit van de hut. Om zeven uur loop ik hier nog alleen. Rustig ga ik in dit tijdelijke niemandsland omhoog en dring een ruime slenk binnen waarbinnen ik met grote bogen klim naar de nauwe doorgang naar het volgende dal, de Karlscharte (2691 m).

Karlscharte

Timmelsdal
Het Timmelsdal aan de andere kant laat zich etagegewijs ontdekken. Het is een zogenaamd keteldal, een dal dat komvormig eindigt. De Tiroler Höhenweg volgt deze ronding. Als eerste de afdaling vanaf de Karlscharte naar de bodem van de bovenste Timmelsalm. De bergrug waar ik net de overstap naar deze vallei maakte vormt dan weer hoge flanken aan de rechterhand. Het pad voert door het witte erosiepuin van de berg Schneeberger Weissen. 

Eenmaal in het weidegebied is het gerieflijk lopen langs kleine meertjes en over snel stromende beken. Volgens mijn kaart schijnt dit dal de oorsprong van de rivier de Passer te vormen, de naamgever aan verschillende dalen en dorpen hier. Het water waar ik over stap zal sneller in Meran zijn dan ik. Het stroomt ook alleen maar laf naar beneden. Geen karakter. De beken hier in de bovenste alm lozen hun water naar het middelste almenplateau, dat doorsneden is van meanderende stromen die zich tenslotte verenigen om zich als Passer naar beneden te storten. Van boven ziet het er prachtig uit, misschien zelfs wel wunderschön.

Oberkrumpwasser begin van de Passer

Ik omtrek nog wat koeien die denken hier het alleenrecht te hebben en begin weer te stijgen terwijl ik nog steeds geen zicht heb op de alom geprezen Grosser Timmler Schwarzsee. De ruime boog die het pad op mijn kaart naar de overkant van het dal maakt heb ik duidelijk onderschat. Dat grote meer moet wel snel verschijnen anders weet ik niet of ik het wel zo mooi vind. Dat is stoer gedacht, maar er is geen ander pad. 

Grosser Timmler Schwarzsee

Tegemoetkomende wandelaars nemen in aantal toe. Zij omlaag, ik omhoog. Eindelijk bereik ik met een ferme laatste overstap de oeverrug waarbinnen het meer ligt. Het is de moeite waard geweest. Mooi blauw tekent het af tegen de groen-grijze achtergrond. Enkele vissers zijn actief aan de overkant, hier en daar rusten mensen langs de oevers, sommige wandelaars trekken door naar het gletsjergebied hogerop. Na de oversteek van de uitstroom van het meer over keurige stapstenen pauzeer ik op het achterliggende bergje en geniet van dit panorama. 

Uitstroom van de Grosser Timmler Schwarzsee

Je zou hier zo een uur kunnen pauzeren. Bij een trektochtwandelaar ontstaat er echter na een kwartier een soort autonome handelingstroom. Rugzak dicht, omhangen, rondkijken of je niets vergeten bent, blik op de kaart, waar gaat het pad verder, en gaan. Terug in die vreemd genoeg rustgevende cadans. De kunst is al wandelend te genieten van de beweging, de voortgang en het landschap. En zo nu en dan ontmoet je ook nog mensen. Dat is op deze feestdag geen enkel probleem. Velen hebben het meer vandaag als wandeldoel. Het is er op de route er naar toe druk als op een zondag. Gezinnen, honden, alles gaat op deze feestdag ter ere van Maria omhoog. Als ik ze al dalend van boven bekijk zullen vele van deze mensen ook de hemel bereiken, maar  zeker niet allemaal de Grosser Timmler Schwarzsee.

Laatste stuk van de afdaling naar de Timmelsalm Gastwirtschaft (foto van internet)

(foto van internet)

Omdat het feest is pauzeer ik nog een keer op het terras van de Gastwirtschaft op de onderste Timmelsalm voordat ik afdaal naar de Timmelsbrücke. Daar eindigt het dal bij de Timmelsjochhochstrasse die het domein is van motorrijders, sportauto's, auto's met open dak en daartussen wielrenners. Oh, ja en ik. 

Als een schichtig hert loop ik langs de kant van de weg in de richting van de pijl die zegt dat het Gasthaus Hochfirst twintig minuten verder ligt. Regelmatig kijk ik in het dal onder me of er weer verkeer aankomt om zo tijdig een veilig plekje in de berm te vinden. Anders wordt dat bij de tunnel vlak voor het hotelletje. Na een gedegen controle of het achter me voorlopig veilig blijft ga ik voor het eerst met mijn zak op de rug in de looppas voorwaarts. Het moet al niet zo zijn dat je tijdens een hoge bergtrektocht verongelukt, maar het is helemaal sneu als je bent plat gereden in een tunnel.

Timmelsbrucke met de Timmelsjochstrasse (foto van internet). het Gasthaus Hochfirst ligt rechts om de hoek.

Mijn vrees voor een vol Gasthaus was ongegrond. Om 13.00 uur was ik met succes en opluchting een van de eersten voor een kamer. Niet zo heel verwonderlijk want de kamers sluiten goed aan op het berghuttenniveau. Maar ik ben er weer blij mee op deze Maria ten hemelopneming. Positief is dat ook de prijs gelijke tred heeft gehouden, 40 euro. Eerst even naar huis bellen en naar de verontrustende medische berichten informeren. Die blijken gelukkig minder alarmerend dan gisteren. Dan nu meteen voor de eerste keer mijn wandelbroek wassen. Dan zit ik er bij het avondeten weer kek in een schone broek bij. Dat ie dan ook droog is maakt het nog feestelijker.

De dagberichten worden aaneengeregen in een totaalverslag. 

Klik op onderstaande link: 

Verslag Tiroler Höhenweg 2018: Hoog wandelen in Tirol