Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2017; Afscheid van een wandeling

Zondag 20 augustus, Terugreis

Vliegveld Trondheim op 20 augustus 2017

Afscheid van een wandeling

Veel beweegt er niet op het vliegveld van Trondheim. Het half uur dat ik hier nu zit zijn er drie vliegtuigen opgestegen. De enige beweging levert een machine die heen en weer over het asfalt rijdt om het overvloedige water van de baan te blazen. Sinds gisterenmiddag regent het onafgebroken. Niet de lichte regen die ik vaak had tijdens het wandelen, maar echte regen. In de plassen tekent zich een voortdurende stroom cirkels. Het is grauw en mistig. De heuveltoppen aan de overkant gaan schuil onder wolken. Ben blij dat ik niet meer wandel en denk met medelijden aan de collega's die nu onder weg zijn.

Transformatie
Vannacht moest ik drie keer via dat iele trappetje uit het bovenste stapelbed, inschatten waar de deur was en dan kortstondig de tienpersoonsslaapkamer verlichten met het ganglicht. Links beneden lag Stefanie, onder mijn bed Nicolai, tegenover me een Italiaan en rechts twee Duitse jongens, die ik sinds een week al eeuwig ken.

hal van de pelgrimsherberg

Gisterenmiddag waren Anthony en Andrea met haar vriendin in de hal van de pelgrimsherberg. Anthony vertelde me nog hoe hij verdwaalde nadat ik hem vorige week zaterdag voor het laatst zag. Naar Andrea heb ik alleen nog gezwaaid. De loskomende vermoeidheid leidt tot lichte apathie. De afbouw van de kennissenkring is ingezet. Nog wat slenteren in de binnenstad van Trondheim, een afsluitende dure Noorse pizza om het af te leren. Terug naar de herberg voor een laatste gesprek met Stefanie, Nico en een van de Duitse jongens over het meest merkwaardige of bijzondere moment tijdens de tocht. Voor mij was dat de gastvrije brunch in Rennebu  bij de familie Fjellstad. Voor Stefanie een unheimisch gevoel bij een vriendelijke uitnodiging tot een diner in een restaurant door een passerende fietser.

Op tijd
Na negen uur slaap in de warme slaapkamer ben ik er vanochtend om zeven uur uitgegaan. Stefanie was al eerder stil vertrokken om haar trein naar Oslo te halen. Veel te vroeg ben ik. Mijn vliegtuig vertrekt vanmiddag om tien voor twee. Onder het motto 'je weet nooit wat er nog fout kan gaan' stond ik inclusief het ontbijt om acht uur bij de bushalte van de 'flybussen'. Hopelijk kan ik met mijn bankpas betalen, want al mijn contante Noorse geld is op. Ook heb ik nog niet on-line ingecheckt. Allemaal non-problemen als ik een uur later al door de veiligheidscontrole van vliegveld Vaernes ben. Het is hier op een zondagochtend op dit vliegveld nog ouderwets rustig. Bij de controle sta je direct vooraan. En nu is het grote wachten begonnen. Dan nog een tussenstop op Gardermoen, Oslo Airport en tenslotte Schiphol om halfzeven vanavond. Gelukkig haalt Judith mij op, lekker weer bij elkaar en op een luxe manier naar huis.

Tijd genoeg
Zo, weer een half uur voorbij met het schrijven van deze aantekeningen. Voor het eerst scroll ik door al mijn foto's en zie alle, deels al weggezakte dagen weer terug. Glimlachend zie ik weer al die plekken waar ik met mijn tent stond en al die hutten waarin ik sliep.

rendiermos op het Dovrefjell

Tevreden zie ik dat er toch meer foto's bijzitten dan ik dacht van de mensen die ik ontmoette; Stan, Steve en Chelsea, Andrea, Nicolai, Fred en Marian en tenslotte toch nog Stefanie aus Germany. Die vormen samen met het Noorse landschap en de Noorse regen de herinneringskapstok voor deze tocht. Goed om de beelden weer terug te zien en opnieuw te genieten. Heb er zin in om er binnenkort mijn blogberichten over te schrijven. Een leuk vooruitzicht. Ondanks de regen was het een mooie tocht.

Alle dagverslagen van 2017 zijn aaneengeregen in het totaalverslag van 2017
De wandeling van Oslo tot Kvam is te lezen in het verslag van 2016

De samenvatting van mijn praktische ervaringen en tips staat in de review