Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zaterdag 22 oktober 2016

Floris V-pad; wandelen van station Weesp naar 's Gravenland

Hernieuwde kennismaking

Woensdag 5 oktober 2016


biddende aalscholver in de Ankeveense Plassen langs het Bergse Pad

Vervaagde beelden
Hadden ze nou een paar jaar geleden ook al een restaurant hier bij fort Uitermeer? Was hier in 2012 bij de wandeling over het Waterliniepad al een strandje aan de Spiegelplas? Na de wandeltocht in Noorwegen weer voor de eerste keer op pad. We liepen vandaag, 5 oktober, over het Floris de vijfde pad van Weesp richting Kortenhoef en verlieten tenslotte in 's Gravenland het pad. Het was een dag van hernieuwde kennismaking. 

Over het Trekvogelpad in 2011, het Waterliniepad 2012, het Westerborkpad in 2015 hadden we al grote delen van de route van vandaag gelopen. In Weesp komen wel vier Langeafstandspaden bijeen. Veel komt je daarom bekend voor, maar verschillende keren zagen we veranderingen. Even ben je er niet bij en dan verschuiven ze wat. Vooral ten noorden van Weesp is de horizon veranderd door de hoge nieuwe spoorbrug over de A1 ter hoogte van Muiderberg. Verder zijn er geluidschermen opgetrokken naast het verlegde tracé van de A1. Naar je gevoel komt die snelweg een stuk dichterbij en lijkt het of de Nieuwe Keverdijkse polder kleiner is geworden. Die polder is natuurlijk niet kleiner geworden, maar er is weer een stuk weilanden vanaf gekaapt.
Grachten, rivier, sloten, plassen
Heerlijk wandelen in een mooie herfstzon door dit typische Hollandse veenlandschap. In Weesp liepen we eerst langs de Oudegracht. Ontzettend helder water blonk ons tegemoet, water waarin de oude grachtenhuizen fotogeniek worden weerspiegeld.
Langs het monumentale stadhuis gaat het, over de schilderachtige Lange Vechtbrug, de dubbele ophaalbrug over de rivier, en voorbij het torenfort aan de Ossenmarkt naar buiten naar de groene vrijheid van de Nieuwe Keverdijkse polder. Alles al eerder gezien en gelopen en toch weer aangenaam om opnieuw te ondergaan.
Oudegracht Weesp
zeil op een klomp in de kraak heldere Oudegracht
de Vecht bij Weesp
hond, mens, rund op gelijk niveau in de Nieuwe Keverdijkse polder
gemaal van de Nieuwe Keverdijkse polder vlakbij fort Uitermeer
Fort Uitermeer
Toeristische bordjes wezen al in Weesp naar horeca bij het fort Uitermeer. Maar wij laten ons niet meer foppen. De ene keer lopen we in een land met Mittwoch Ruhetag, de andere keer zijn we weer te vroeg en de derde keer is het net afgebrand. Mentale weerbaarheid, daar moet je voortdurend aan werken. Des te groter is de opluchting en het genoegen als er dan wel met een kop koffie gerust kan worden. 
fort Uitermeer
Van ver zagen we al een Nederlandse driekleur. Dat kan duiden op een historische tentoonstelling, dus nog even wachten met juichen. Dichterbij zien we een tweede vlag, dit keer met een horeca uitstraling. Prima. Met nog meer interesse bekijken we wat de vrienden van het fort de laatste tijd in hun vrije tijd hebben gedaan. Een mooie draaibrug is de eerste vaststelling en een sterk verbeterd fort de tweede. En natuurlijk de gezellige houten loods, die restaurant 'Uit & Meer' herbergt. 
Het was blijkbaar vriendinnendag vandaag. Overal binnen en buiten het restaurant zaten de groepen bijeen voor hun koffie-en theekrans. Jack en wij sluiten ons bescheiden aan. Jack om veel water te drinken en daarna uit te spugen en wij voor cappuccino, koffie en gebak. Je moet ergens op lopen. 
Spiegelplas
Ankeveense Plassen

Met de Vecht en zijn woonboten aan onze rechterhand wandelen we verder en zijn blij om de schrale tegenwind te ontwijken op het fietspad met de Ankeveense Plassen aan de linker kant en de Spiegelplas rechts, aan de Nederhorst den Bergse kant. Altijd weer aantrekkelijk om bij doorkijkjes te stoppen en te turen over deze veenplassen, met hun rietkragen en waterlelies. We slaan het Bergse Pad richting Ankeveen in. Zonder dat je er erg in hebt rijg je zo al turend en rondspiedend de ene na de ander kilometer aaneen. Bij Ankeveen lopen we op het Stichtse End. Vreemde naam voor een straat in Noord-Holland. Zou die Floris V dat afgepakt hebben van Utrecht? 
Ankeveense Plassen langs het Bergse Pad

Bergse Pad naar Ankeveen
Bushalte hoppen
Kortenhoef komt in zicht en lang gaat het over de Kortenhoefse Dijk. De geplande bushalte laat een wachttijd zien, die ruimte laat om door te lopen naar de volgende halte op de dijk. Hiermee overspelen we onze hand. Die halte, ingetekend op onze kaart, blijkt bij aankomst tot een andere regio te horen en deze buslijn gaat helemaal niet naar station Hilversum. 
Maar er staat nog een halte ingetekend op de kaart op driekwart van de dijk richting het Hilversums Kanaal. We lopen daarom gewoon door en lopen trouwens nog steeds op de route. Helaas wordt dit optimisme gehalveerd als ook de volgende halte geen stopplek is voor de bus naar Hilversum. Nog vijftig procent optimisme over. Hier buigt namelijk het pad af richting 's Gravenland. Daar moet volgens mijn gids uit het jaar 2000 een bus stoppen aan het zogenaamde Zuidereind. We verleggen spontaan het eindpunt voor vandaag. 'S Gravenland; een eindpunt dat goed past bij de naam van dit pad.
Langs het Oppad
Door venige bosstroken tussen Kortenhoef en 's Gravenland gaat het opgewekt over het 'Oppad' langs brede weteringen en door weilanden. Daar zijn de koeien en een stier, met een simpel prikkeldraadje van ons zijn gescheiden. Maar de runderen liggen slim onder de wind zo laag mogelijk te rusten en te herkauwen. Even geen tijd voor twee van die wandelaars. Wij niet, wij lopen fier in de dunne wind op weg naar ons eindpunt. Denken we. 
Langs het Oppad
Ook hier is helaas sprake van een veranderende wereld. Het Zuidereind ligt nog steeds aan het einde van 's Gravenland, dat wel, maar de halte van weleer is nergens te bekennen. Een desperate hoop dat aan de doorgaande Vreelandseweg nog wat te vinden is, wordt tweehonderd meter verder ook weggeblazen. Even later lopen we parallel aan deze weg zelf maar naar Hilversum. Niet langer op de kaart in de gids en dus geen idee van de dichtstbijzijnde bushalte.
Weer anderhalve kilometer verder, bij de rand van de bebouwde kom, komen we eindelijk op het slimme idee om ook een keer op Google maps te kijken. Waarom heb je anders een smartphone. Maar een phone is net zo handig als zijn bezitter smart is. Na nog een kilometer staan we tenslotte bij een bushalte met de juiste bestemming. Ach, als je maar stug digibetisch volhoudt kom je vanzelf aan een respectabel aantal kilometers. 


De dagverslagen worden verzameld in de pagina 

woensdag 19 oktober 2016

Wandelen Olavspad (Gudbrandsdalsleden) - Noorwegen 2016 en 2017; Review - Routekeuze, Ervaringen en Tips

Review

Met het reviewbericht sluit ik de laatste jaren mijn verslagenreeks van een wandeling af. Ik merk dat er behoefte is aan deze informatie. Dus ook voor deze review ben ik nog een keer door mijn dagverslagen van het Olavspad uit 2016 en 2017 gegaan om nuttige informatie bijeen te brengen. Hier en daar maak ik gebruik van links naar eerdere berichten ter verduidelijking. Ook zal ik enkele links geven van blogs en websites die ik zelf heb gebruikt bij de voorbereiding. 

Enkele ervaringen en tips

Routekeuze
Er zijn verschillende pelgrimsroutes naar Trondheim (Nidaros). De bekendste zijn die vanuit Oslo en vanuit Zweden. Doorslaggevend in mijn keuze voor de pelgrimstocht startend vanuit Oslo en niet voor het Olavsleden vanuit Zweden waren de reismogelijkheden; zie mijn eerdere bericht Waar naar toe in 2016? Verschillende maatschappijen vliegen er heen. Vanaf het vliegveld Gardermoen, ook wel Oslo Lufthavn/Airport genoemd, is er een goede treinverbinding naar Oslo. Voor de terugreis is er vrijwel de gehele route, met uitzondering van het natuurreservaat Dovrefjell, de nabijheid van de spoorlijn Trondheim - Oslo. Elke dertig kilometer is er wel een station. 
Station Ringebu
In 2017 hoorde ik in Trondheim van wandelaars die de Zweedse tocht hadden gelopen, dat er beduidend meer asfalt zou zijn. Ook een Italiaan die beide tochten had gelopen vond het pad vanuit Oslo mooier.

Routebeschrijving
De gids van Ria Warmerdam werkt prima met duidelijke kaartjes. Goede informatie over de oorsprong van het pad, het land, de mensen, reisinformatie, flora en fauna, de mogelijke etappes met informatie over hoogteverschillen, de winkel- en horecalocaties, Pelgrimsherbergen en hutten, overige slaapgelegenheden, openbaar vervoer. Op een enkele uitzondering na klopte de adressen. Daarom is het goed om ook op de site St. Olav Ways te kijken naar de meest recente en complete informatie voor accommodatie.

Etappeplanning
Eigenlijk had ik beide jaren een beperkte etappeplanning. Om de datum van terugkeer te bepalen nam ik de totale afstand gedeeld door gemiddeld twintig kilometer per dag. De beide jaren had ik 1 reserve dag. De etappevoorstellen die Ria Warmerdam in haar gids aanreikt, heb ik in gedachte gehouden, met de verwachting dat ik er al snel van zou afwijken door iets langere dagafstanden. In die gids staan voldoende overnachtingsmogelijkheden beschreven om een planning te maken. Daarnaast kun je met een tent altijd wel ergens een plek vinden. Van twee Duitse meisjes hoorde ik onderweg dat zij het een heel geplan vonden om zonder tent te bepalen waar ze de volgende dag wilde eindigen en dan dit tevoren te reserveren.

Waar beginnen?
Waar beginnen lijkt een stomme vraag voor een pelgrimsroute van Oslo naar Trondheim (Nidaros). 
Zeker voor iemand zoals ik die de hele route wil lopen. Maar tijdens het wandelen hoorde ik dat er ook mensen zijn die starten in Hamar of Lillehammer. Soms door tijdgebrek, maar ook omdat het eerste stuk minder mooi is. Daar valt wat voor te zeggen als ik mijn eigen ervaringen teruglees. Vooral het stuk in de buurt van vliegveld Gardermoen was niet mijn beste dag. Maar even zo goed had ik weer een prima dag op weg naar B&B Herkestad. Allebei nog voor Hamar.
Kamperen
Hoewel wild kamperen in Noorwegen is toegestaan valt het in agrarische gebieden soms tegen een geschikte plek te vinden. Naast dat je 150 meter afstand moet houden van huizen wil je natuurlijk ook niet midden in een wei of een korenveld je tent opslaan. Afwisseling met campings en pelgrimsaccommodaties vond ik een prima oplossing. Heeft ook het voordeel dat je andere wandelaars ontmoet.


Pelgrimsherberg Hamar
Pelgrimsherbergen en hutten
De pelgrimsherbergen die ik bezocht, onder andere Hamar, hadden een prima inrichting en goede voorziening voor betaalbare prijzen rond de 300 NOK. De onbemande hutten varieerden sterk in comfort. Die van Byflatten en Ryphusan waren zeer goed, andere waren duidelijk onbemand.
Onbemande hut Lysjohimet bij Lysjoen
Drinkwater
Ook al is het waar wat Ria Warmerdam beweert over zuiver water in de bergen, dat geldt slechts voor een klein deel van de route. Heel bruikbaar was haar advies om je waterzak of fles te vullen bij de altijd aanwezige kraantjes op kerkhoven. En daarvan zul je er veel passeren aangezien die rondom elke kerk zijn terug te vinden. Kun je het nuttige met enige cultuur en overdenking combineren. Een soort cultuurwater dus.

Voeding
Je komt regelmatig door dorpen en langs tankstations zodat het kopen van eten geen groot probleem is. Alleen het doorkruisen van het nationale park Dovrefjell vraagt wat meer planning om niet zonder eten te komen. Ik kwam verschillende mensen tegen die  daar een stuk moesten overslaan en liftend Oppdal bereikten. In de gids van Ria staan de winkels op de kaart aangegeven. Wel even voor zondag extra inkopen omdat de winkels dan dicht zijn. Wafels, in het Noors Waffel, zijn een traditioneel gerecht en zeker de moeite waard.

Het weer
In 2015 had ik in Lapland mooier weer dan hier in het zuiden van Noorwegen. Regelmatig heb ik in volle regenkleding gelopen compleet met capuchon. Kortom het weer is onvoorspelbaar en je kunt beter op het gemiddelde weer afgaan. Prettig is dat het 's avonds lekker lang licht blijft.

Flora en fauna
De tocht ging afwisselend door boerenland en bossen. Soms ging het dwars door akkers. Aanlokkelijk waren de vele wilde frambozenstruiken vol met heerlijke vruchten. Het mooist vond ik de grote velden met rendiermos op de hoogvlakte Dovrefjell.
Bijzonder was de ontmoeting met een ree in de buitenwijken van Oslo vlak bij de Ikea. Verder liep ik in de buurt van Ekeberg bij toeval tegen een tweetal elanden aan.


Fysieke prestatie
Voor wat betreft de eerste helft van de tocht, van Oslo naar Kvam, vond ik het traject niet zwaar. De glooiingen zijn beperkt qua stijgingspercentage en duur. Dat was ook af te lezen uit de afstanden die ik liep; regelmatig tussen de vierentwintig en de dertig kilometer. Wel loop je  geregeld over asfalt. Dat geeft soms meer kans op blaren. Na Kvam wordt het stilaan zwaarder en zeker Dovrefjell betekent ook klimmen en dalen. Geen Pyreneeën, maar zeker inspannend met een rugzak. Ook daarna naar Trondheim komen er regelmatig klimmetjes voor. Verder kunnen moerassige delen zwaar lopen, vooral als het recent heeft geregend.
Markering
Die is goed. Misschien wel de beste die ik tijdens mijn trektochten heb meegemaakt. Complimenten voor de route-verzorgers.

Cultuur
Het centrum van Oslo is zeker de moeite waard om een keer door heen te wandelen. Voor mij waren de beelden in het Vigelandpark het hoogtepunt. Lillehammer heeft ook een aardig centrum. Eindpunt Trondheim biedt voldoende om te bekijken, waarbij een bezoek aan de kerk Nidaros na zoveel kilometer een goede afsluiting is.
Karakteristiek voor een pelgrimspad zijn de vele kerken waar langs dit pad voert. Zij vormen een interessante mogelijkheid om meer met de cultuur, geschiedenis en architectuur van Noorwegen kennis te maken. Tenslotte zijn er de vele boerderijen die nog vaak in traditionele vorm zijn behouden. 

Wandelaars en drukte
Van alle leeftijden. De nationaliteiten; in 2016 vooral Duitsers, Duitsers en een enkele Nederlander. In 2017 Duitsers, Nederlanders en een enkele Italiaan.  Dit beeld werd bevestigd door de kaart die men op het eindpunt in de pelgrimsherberg van Trondheim bijhoudt. Opmerkelijk veel vrouwen kwam ik tegen. Alleen of met zijn tweeën. Wil je andere wandelaars ontmoeten dan kan je het beste overnachten in een pelgrimsherberg.
Echt druk was het in augustus 2016 en 2017 niet op dit pad.

Herinnering
De eerste week in 2016 en geregeld in 2017 teveel regen. Direct na Oslo was het soms moeizaam om een overnachtingsplek te vinden. Ten dele kwam dat ook door mijn onbekendheid met de pelgrimsherbergen. Afwisseling van de overnachtingslocaties vormen aan de andere kant juist weer een attractiviteit. Iedere keer weer een verrassing. Verder was er vooral vanaf Hamar het contact met andere wandelaars. Leuk om elkaar op de meest onverwachte momenten weer te ontmoeten en de belevenissen van de afgelopen dagen uit te wisselen. Genoten heb ik van de schitterende natuur van Dovrefjell. De wandelingen in 2016 en 2017 waren beide weer een mooi avontuur.

DE BEIDE AANEENGESLOTEN JAARVERSLAGEN STAAN IN APARTE PAGINA'S.

zondag 16 oktober 2016

Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; van halverwege Vinstra en Kvam naar Kvam

Zondag 21 augustus, wandeldag 16
Van halverwege Vinstra en Kvam naar Kvam
± 1uur, 45 minuten,  ± 7 km


Laatste wandeldag en de luxe in Kvam

Vannacht heb ik zonder problemen van halfnegen tot vanochtend halfacht geslapen. Zou mijn lichaam dan toch moe zijn? Belachelijk. De laatste zeven kilometer naar Kvam gaan in een rustig tempo. Na een kilometer tref ik Marcel uit Keulen. Hij weet dat het mijn laatste wandeldag is en wenst mij een goede terugreis. Op mijn beurt hoop ik op een goede voortzetting van zijn wandeltocht. Daniel kom ik niet meer tegen.
Eenmaal uit het bos opent zich een panorama met aan het einde van de bocht in de rivier het dorp Kvam. Meelopend met de bocht komt Kvam wel beter in zicht, maar verschijnt er geen weg of pad om er naar af te dalen. Ik loop duidelijk een etage te hoog en krijg de gelegenheid om Kvam van bijna alle kanten te bekijken.

Nog net niet voorbij Kvam is er een ingang aan de noordzijde om het dorp binnen te trekken. Binnen trekken doet mij denken aan het lopen achter de fanfare. Nou het was vreselijk stil langs de E-6 op deze zondagmorgen. Niks fanfare. Ze weten hier zeker niet dat dit mijn laatste wandeldag is.
kerkje van Kvam, de laatste kerk voorlopig
In Ringebu had het personeel van het stationsrestaurant mij eergisteren verzekerd dat er geen werkend station was in Kvam. Daarom dacht ik steeds dat ik door moest naar de volgende plaats Otta. Aangekomen in Kvam zag ik geen tijdschema's bij de bushalte. Dan maar informeren bij het benzinestation. Op mijn weg daar naar toe passeerde ik een huis langs het spoor, dat met enige fantasie ook als stationshuis zou kunnen dienen. Aangetrokken door een informatiebord aan de andere kant van de parkeerplaats besloot ik toch maar eens te gaan kijken. Je weet nooit. Er bleek iets dat op een perron leek en het bord gaf een treinverbinding aan op maandag tot en met vrijdag naar Lillehammer om kwart over negen 's morgens. Vreemd dat ik dat niet eerder gevonden had op internet.
station op de datum van vertrek
Staand midden in de wifi-free zone van het tegenovergelegen Sinclair Motel kon ik ineens wel een bevestiging krijgen van deze treinverbinding. Vanuit Lillehammer zou er een directe aansluiting zijn naar vliegveld Gardermoen, waar ik ruim op tijd voor mijn vlucht zou aankomen. Dat zou super zijn, want dan hoefde ik niet eerst moeilijk een bus te vangen om naar Otta te rijden. Op naar Sinclair om een cappuccino te drinken en meteen maar met een Noorse waffel erbij om dit goede nieuws te vieren en te double checken.
De trage bediening aan de kassa gaf een prijs op van 800 NOK voor een overnachting met ontbijt. Eerst maar even mijn wafel eten. Na ampel overleg met mijzelf nu naar het loketje naast de kassa, om een kamer te boeken. Maar dan wilde ik wel zeker weten dat de treininformatie ook echt klopte. Tien minuten later kwam de vriendelijke dame met dezelfde informatie terug, die ik zelf eerder had gevonden. 
'I saw your rucksack. Are you a pelgrim?'
'Yes?'
'Then we have a different price; NOK 500'.
'Splendid'. 
Met zulke berichten wil je altijd wel pelgrim zijn. Wat een luxe, een motelkamer in Kvam in plaats van een natte plek op de lokale camping bij de kerk.
Om twaalf uur betreed ik mijn motelkamer, nr 23, van het containerblok achter het restaurant. Vergeten luxe blinkt mij tegemoet.  Dit is echt het einde van mijn wandeltocht. Het eerste wat ik doe is de zooltjes van mijn vochtige schoenen wassen. Dan blijft het aangenaam in de motelkamer en morgen in het vliegtuig.

Daarna ga ik over op slow motion. Geen gewandel meer, geen zorgen over de terugreis. Omschakelen van lopen, tent opzetten, naar klaar maken voor de terugreis. Symbolisch is het inkorten van de wandelstokken en het legen van de waterzak. Mijn meest schone en minst riekende kleren leg ik gereed voor morgen.
Binnen een uur is de kamer veranderd in een droogkamer en begint het toch te stinken.
Op de tv, ook al zo iets nieuws, zie ik de laatste wedstrijden van de Olympische Spelen. Het Nederlands dames handbalteam speelt tegen Noorwegen. Best gaat het niet; 9-3 achter in tien minuten. De rest van de Olympische Spelen zijn vrijwel volledig langs me heengegaan. Jammer, maar overkomelijk.
Nu alle spullen te drogen hangen neem ik zelf een douche, super heet op mijn schouders en rug. Wat een ontspanning. Na de douche staat het 19-12 voor Noorwegen en gaat de rust in. Alles moet nog mogelijk zijn, als ik niet in slaap val op dat witte matras. Wit ook al zo een nieuwe kleur na drie weken buiten.

Op zo een wit bed heb je ook tijd om even terug te kijken. De wandeling was weer een mooi avontuur. De eerste week teveel regen en soms moeizaam om een overnachtingsplek te vinden. Ten dele kwam dat ook door mijn onbekendheid met de pelgrimsherbergen. Afwisseling van de overnachtingslocaties vormen aan de andere kant juist weer de attractiviteit. Iedere keer weer een verrassing. Verder was er vooral vanaf Hamar het contact met andere wandelaars. Dit keer voornamelijk uit Duitsland, zoals Julia Leipzig en de twee musici Julia en Mechtilde, Michael en Daniel. Interessant om elkaars verhalen te horen. Leuk om elkaar op de meest onverwachte momenten weer te ontmoeten en de belevenissen van de afgelopen dagen uit te wisselen. Volgend jaar kom ik terug voor mijn tweede deel naar Trondheim. Dan wacht het mooie Dovrefjell. Ik kijk er al naar uit.

Buiten schijnt de zon en het regent. Vervelend voor Daniel, Marcel en Michael en alle anderen die ergens verder trekken. Ik wens ze veel sterkte en wandelplezier. Ik ga morgen naar huis. Tschüss.
Motel Sinclair de laatste avond


De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.

donderdag 13 oktober 2016

Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016; van Camping Heimtun bij Frya naar halverwege Vinstra en Kvam

Zaterdag 20 augustus, wandeldag 15
Van Camping Heimtun bij Frya naar halverwege Vinstra en Kvam
± 10,5 uur inclusief rusten, ± 29 km


Repeterend afscheid

Het E-6 pad
Was het nou St Olavspad of het Heilige E-6 pad? Beide gaan naar Trondheim. Beide zijn voortdurend aanwezig. Vanochtend ging het zelfs enkele kilometers direct naast de vangrail van de E-6. Een pelgrimstocht had in de oudheid ook te maken met boetedoening, wellicht is dit de moderne vorm. Toegegeven, hier in de provincie Oppland voorbij Lillehammer is de eerdere vierbaansautoweg verschrompeld tot een tweebaansweg en ook het verkeersaanbod is op deze zaterdag te overzien.
Nieuwe bekenden
Al om halfnegen verliet ik camping Heimtun. Bij Hundorp zie ik de onverwachte verschijning van Daniel. Samen met een andere man, Marcel, komt hij uit een voorraadschuur de route opgelopen. Ze mochten daar slapen van de eigenaar. Na vier dagen toch weer een ontmoeting. Ik vertel wat ik de afgelopen dagen heb gedaan. Dat ik Julia Leipzig in een deplorabele conditie heb ontmoet in Fåvang. Daarna hoor ik hun verhalen en ben onder de indruk van de afstanden die Marcel aflegt. We kijken uit naar deze nieuwe dag en alle drie vervolgen we even later ieder apart onze weg.
Zelf kijk ik nog even naar de uitrusting voor het onderhoud van dit wandelpad. Ze beschikken hier zelfs over een eigen Pilegrimsleden-aanhangwagen.

Sør Fron
Langs een serie karakteristieke huizen gaat het naar het dorp Sør Fron. Het is zaterdag dus er moeten ook weekendinkopen worden gedaan. Bij de Co-op haal ik een cola, koeken, pasta met ham, broodjes en een tube kaas met hamsmaak. Buiten begin ik zoals gewoonlijk direct aan het 'nuttigen' van de cola met koek. Hoe meer je opeet, des te minder hoef je te dragen.
Even later komt Daniel naar buiten. Hij is na mij naar binnen gegaan met dezelfde intentie. Dit keer kom ik op het lumineuze idee onze contactgegevens uit te wisselen. Slechts ruim een week heeft het geduurd om dit te bedenken. Dan ook maar meteen een foto. Het kan niet op. Ik zal hem een mail sturen over dit resultaat. We nemen geen echt afscheid, maar wel wens ik hem veel succes met het vervolg naar Trondheim.
Nog even cultuur shoppen bij de achthoekige kerk van Sør Fron. Daarna verlaat ik dit aardige kerkje en keer terug naar het Heilige E-6 pad. Opvallend is even buiten het dorp een schuur met toren en bel midden in een weiland. Meestal zag ik onderweg dit soort torentjes met een bel vlak bij de boerderij. Vroeger werden die bellen, of zijn het klokken, gebruikt om het personeel in het veld te herinneren aan de maaltijd. Dit witte torentje schittert in een felle zon die zich door een gat in het wolkendek priemt, terwijl de achtergrond in de schaduw blijft.

Ter hoogte van de voormalige boerderij Rudi Gard tref ik Daniel opnieuw. Hij rust op een bank van dit amusements- complex. Want in deze verzameling goed onderhouden schuren en stallen komen regelmatig tot vijfhonderd mensen genieten van muzikale optredens, culinaire activiteiten en toneel. Zeg maar een soort plattelands festival-tempel.
Meer hoogtelijnen
Samen lopen we een stuk op, passeren de pelgrimsboerderij Grytting, die door Ria Warmerdam warm wordt aanbevolen en beginnen aan een klim. Langzaam loopt Daniel op mij uit. Tevreden trekken we verder in onze eigen tred. Kilometer na kilometer gaat het door het bos, hier en daar onderbroken door stenige hoge rotswanden en uitkijkpunten over de vallei. Hier zie je echt dat het bergachtiger en minder glooiend wordt dan in de omgeving van Hamar en Lillehammer. 



Bij een kale rotswand, Skard genaamd, haal ik Daniel voor de vierde keer in. Hij rust daar met Marcel bij een hut, waar je zelfs kunt overnachten als je de beheerder belt voor de slotcode. Slim bedacht. In een gesprek heb ik geen zin meer, afscheid nemen houdt een keer op en is vandaag duidelijk over de houdbaarheidsdatum. Dit keer denk ik er wel aan om een foto te nemen en loop door.

Vlak plekje
De afstand naar Kvam moet kleiner en ik heb niets beters te doen dan doorwandelen. Verder door het bos en na het bos over asfalt langs boerderijen en weides richting het dorp Vinstra. De beloofde regenbui vindt dat het nu tijd is. Ik schuil in een openstaande garage. De bewoners merken niks. De vermoeidheid neemt toe nu ik comfortabel op een paar zakken potaarde wacht tot het droog wordt. Marcel komt in de regen snel voorbij. Hij ziet mij niet. Succes, ik zit hier goed.

Om halfvijf is het weer min of meer droog en passeer ik Vinstra via een buitenwijk. Van aardige mensen, die bezig zijn met stammen te zagen voor haardhout, krijg ik water. Deze een na laatste nacht wil ik nog een keer wild in het bos kamperen. 
Omhoog gaat het weer het bos in. Bij een afgezet terrein om een paar hutten (Stusslia) is er geen vlakke plek naar mijn zin. Zes uur, dan eerst maar even bellen naar Judith en Maxime. 
Ze missen me niet. Het shoppen in Haarlem was een succes en omdat het een heerlijke zonnige dag in Nederland is, gaan ze nu door naar het strand bij Bloemendaal om daar lekker te eten. Ik pruttel nog wat dat ik een vlakke plek ga zoeken om mijn tent op te zetten, wens ze veel plezier aan het strand en keer terug in Noorwegen. Ieder zijn hobby, maar Bloemendaal klinkt op dit moment beter.
Kilometer na kilometer bospad op een helling rijgen zich aaneen. Horizontale plekjes dienen zich niet aan.  Een tweede poging wordt verijdeld door bosmieren. Langzaam daal ik af en passeer een boerderij zonder teken van leven. Aangestaard door een levensgrote giraf vraag ik mij af hoe je op het idee komt om midden in de bossen van Noorwegen zo'n beeld neer te zetten. In ieder geval verzet zo een, ja wat is het, beeld of sculptuur van fiberglas, je gedachten. Dan had ik meer beeld bij de houten beer, die ik eergisteren tegenkwam bij een boerderij of gisteren een soort elandspook als welkomsbeeld bij de voordeur. Mensen knutselen wat af.
Een plek die ik te naargeestig en te vochtig vind wordt een half uur later ook afgekeurd. Het eindeloze bospad gaat over in een gravelweg. Enkele huizen zie ik, een vorm van bewoonde wereld. Om kwart over zeven ben ik tevreden met een minder vochtige plek, waar de route de gravelweg verlaat en opnieuw het bos in duikt. Op een zijpaadje sta ik voldoende uit het zicht, je weet maar nooit.
Koud lig ik in dit eenzame dierenbos verscholen in mijn tent of hoor ik mijn naam door het bos roepen. Ik schrik, maar ben gelukkig niet zo 'ängstlich' als Julia Leipzig een paar dagen geleden. Ik doe snel mijn tent open. Daniel staat aan het begin van het zijpad. Hij was in Vinstra de weg kwijt geraakt en is daarom nu pas hier en is nog op zoek naar een geschikte overnachtingsplek. Mijn plek met kans op loslopende schapen trekt hem niet. Bovendien geeft volgens hem de zon nog voldoende licht om door te zoeken. Altijd optimistisch blijven. Prima, goede eigenschap. 'Bis Morgen'. We zijn elkaar al zo vaak tegengekomen vandaag, dan zal dat morgen ook wel weer gebeuren. Maar dit zou het laatste contact zijn.

Eerst slapen. De twee dagen van tegen de dertig kilometer hakken er in. Eigenlijk teveel voor mooi. Door al dat verder lopen op zoek naar een geschikte overnachtingsplek is Kvam wel flink dichterbij gekomen. Morgen daar maar eens verder kijken.  Een zondag, dus dat moet goed komen.


De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
In 2017 heb ik het tweede deel gelopen zie het Verslag Olavspad 2017 Kvam-Trondheim
Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.