Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 31 juli 2016

GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen Rotselaar - Leuven

Rotselaar - Leuven
21 juli 2016
stadhuis van Leuven aan de Grote Markt
(dit is een vervolg op het verslag van Hever naar Rotselaar)

Verdriet, fascinatie, opluchting

Snelle stemmingswisselingen
Huilend hing zij om zijn hals. Frank kon nog net opvangen, dat hij aankondigde dat hij haar ging verlaten. De twee kinderen speelden wat sneu met een bal op onzekere afstand. Een triest gezicht. Het maakt stil en ongemakkelijk. Doorlopen, wat anders. Even later zien we de klimtoestellen en de kleine zwem- en poedelbassins bij de uitgang van het provinciale recreatiedomein. De kindergillen en lachen zijn hier niet van de lucht. Hoe het leven kan verschillen op honderd meter. Wij kijken weer eens op onze kaart en zoeken naar de vervolgmarkering. Verder door de uitgang en naar het tweede hoogtepunt van vandaag; het centrum van Leuven. Dat schijnt mooi te zijn. Snel er naar toe, kijken hoe het er uit ziet.
Kerk van Putkapel met daar achter de lage heuvels richting Leuven
Welke berg?
Al vroeg waren we vanochtend op pad gegaan, de warmte vooruit. Langs de Dijle ging het richting het dorp Putkapel, op naar het eerste, en letterlijke hoogtepunt van de dag, de heuvelrug tussen Putkapel en Leuven. Via een hol wandelpad stijgen we kort om bij een wandelwijzer zeker te weten dat we boven zijn. 
Daarna volgt een slingerpad van berg naar berg; de St. Geertruidisberg, de Lemingberg en tenslotte de Kesselberg. Zoveel bergen, met kronkelpaden en korte klimmetjes en 'afzinken', dat ik tijdelijk het contact tussen kaart en werkelijkheid verlies. Als er geen markeringen waren geweest hadden we er nog veel langer over gedaan om het uitzichtpunt op de Kesselberg te bereiken.

Leuven
Op de rand van de Kesselberg zien we ons doel van vandaag. Zien gaat overigens sneller dan er naar toe lopen. Eerst nog steile trappen af om op normale-mensen-niveau te komen, daarna bijna een kilometer door nauwe stegen tussen sportvelden en jaloersmakende diepe tuinen, om via het prachtige en drukke provinciale recreatiedomein bijna de binnenstad te bereiken. Het wordt tijd ook, want al dat gewandel over asfalt begint te vervelen.
Er volgt nog een weinig inspirerend stuk langs de spoorlijn en de Stella bierbrouwerijen. Brouwerijen van enorme omvang. Via de oevers van de Dijle dringen we de stad binnen, die haar mooie huizen en gebouwen lang achter de hand houdt. 

Bij de St. Geertruidiskerk komt daar gelukkig verandering in. Na een soort begijnhof volgen mooie winkelstraten en pleinen, die ondanks de nationale feestdag, of wellicht juist vanwege deze dag, nog heerlijk rustig zijn, als was het zondag. Verder dan deze rust en gesloten winkels wijst weinig op een feestdag, geen vlaggen, geen kindermarkten of braderieën. Ieder land doet dat blijkbaar op zijn eigen wijze.
De terrassen nemen toe, het gaat steeds beter. En als we de grote St. Pieterskerk passeren staan we ineens op de Grote Markt oog in oog met het schitterende stadhuis met al de beelden en torens en torentjes. Zou je de tientallen stenen ridders, geleerden en kerkelijke vaders stuk voor stuk willen bewonderen, dan zit je hier nog wel even. Wij worden alweer afgeleid door een ander mooi gebouw, het Tafelrond. Voordat het verschillende keren in de voorbije eeuwen werd vernield ooit bedoelt als vergaderzalen voor de gildes. Nu is het een hotel-restaurant. Beide gebouwen zien er schitterend en stralend uit, een genot om naar te kijken. Dat doen wij vanaf een terras. 

Eenmaal van het terras vertrokken, verkorten we vanwege de warmte de gemarkeerde route en verlaten via de Naamsestraat het centrum. Daar stuiteren we van het ene collegegebouw naar het andere. Hier staan de oude collegegebouwen, want de nieuwe campussen bevinden zich tegenwoordig meer aan de rand van de stad. Er is zelfs een collegeberg, deze wijk moet een soort apenrots van geleerden zijn. We slaan gedecideerd de Parkstraat in, de straat die ons zal brengen naar de Parkabdij, ons eindpunt.
poort van het Heilige Geestcollege
Scenario's
Eerder die dag hadden we alle scenario's proberen op te lijnen voor de auto. Mogelijkheid vier had onze voorkeur; 'hij stond er nog en we hadden geen bekeuring'. De ergste mogelijkheid was; 'hij staat er niet meer', met twee varianten; 'hij is afgesleept door de politie' of 'hij is gestolen'. Deze mogelijkheid verdrongen wij, maar in de Parkstraat, vlakbij de abdij, spookte hij toch rond. Andere mogelijkheden waren 'een bekeuring' of een  'wielklem met een bekeuring'. Voor alle scenario's hadden we ook een reactie bedacht, maar gingen voorlopig van het gewenste scenario nummer vier uit. Wie gaat nou op de nationale feestdag moeilijk doen? Hoopten wij.
Om half drie liepen we de oprijlaan van de abdij op, namen nog een foto en liepen de confrontatie tegemoet. 'Aah', de eerste waarneming tussen de andere auto's door, gaf aan dat hij er nog stond. Prima. Al naderend groeide de geruststelling dat de gewenste mogelijkheid vier bewaarheid werd. Dat bleek bij verdere nadering teveel wishful thinking. Er stak een klein papiertje onder de ruitenwisser. We weten nu dat een parkeerbon in België parkeerretributie heet. Zo leer je voor 27,50 euro weer een nieuw woord. De controleurs hadden er geen gras over laten groeien, want hij zat er al vanaf gisterenmiddag op. Achteraf valt het bedrag dus nog mee. Op een betaalde parkeerplaats was je daarmee waarschijnlijk niet weg gekomen.
Grrr
Verder was het een zeer informatief papiertje in de vorm van een kassabon. Alles stond er op; wie, wat, wanneer, waarom, hoe je kunt betalen, het internationale rekeningnummer en de aanmoediging om dat toch maar snel te doen om 'dossierkosten' te voorkomen. We nemen ons verlies en zijn allang blij dat we weer twee mooie dagen hebben gewandeld in een aardig landschap en door een mooie stad. Maar nu toch snel weg van deze parkeerplaats.


(dit is het vervolgdeel van de tweedaagse wandeling Hever - Rotselaar - Leuven) 


Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad. De dagberichten staan in een totaalverslag: GR 128 Vlaanderenroute.

woensdag 27 juli 2016

GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen Hever - Rotselaar

Hever - Rotselaar
20 juli 2016

Warm

Wandelen doe je meestal om rustig door het landschap te trekken. De ene keer gaat het wat meer om de beweging en de andere keer vooral om rustig om je heen te kijken. Deze tweedaagse wandeling van Hever, ten oosten van Mechelen, naar Leuven weet ik het eigenlijk niet. Het kost me moeite om iets terug te roepen in mijn geheugen. Behalve natuurlijk het centrum van Leuven met het mooie stadhuis, dat wis je niet zo maar uit. Maar vaak gebeurt er wel iets of zie je iets dat je direct koppelt aan die wandeling. Dat hadden we de afgelopen twee dagen niet. Of het moet de hitte zijn geweest. De twee heetste dagen van het jaar hadden we uitgezocht. Woensdag was het rond de 32, en donderdag toch nog 30 graden.
Parkabdij
Extra vroeg vanwege de aangekondigde warmte waren we van huis vertrokken. Daarom stapten we al om half tien uit op de parkeerplaats bij het de Parkabdij van Leuven, het geplande eindpunt van deze wandeltweedaagse.

Via de binnenplaats van de abdij trokken we richting het station. Binnen een half uur begingen we de tweede wetsovertreding in België; eerst parkeren zonder blauwe parkeerschijf en daarna het overschrijden van de spoorlijn over een geblokkeerde brug. We zakten niet door het wegdek en bereikten via de geplande route zonder omlopen het station. 
terugblik op de abdij met bijgebouwen

Dijleland 
Met een prima gekoelde trein bereikten we station Boortmeerbeek. Daarna waren we aan de beurt en kon de echte wandeling beginnen bij Hever. Eerst nog een aanloop door het bos van de Dambeek en dan door het open veld naar de Dijle, het belangrijkste riviertje in deze streek: het Dijleland. Een diep ingesneden stroom in een met keien verstevigd bed. Mooi om langs te lopen en te kijken naar de koeien die als op een oud schilderij verkoeling zochten in een plas.
Rijmenam werd afgeschermd door de Dijle en bleef een silhouet achter de bomen. We vervolgden via bospaden en landweggetjes door het oostelijk deel van de gemeente Haacht. Kijken naar agrarische activiteiten is altijd een welkome reden voor een rust. Dit keer in de schaduw van een huis. En terwijl we ons verbaasden over de enorme lading ingepakt hooi op lange opleggers schrokken we van de vriendelijke stem achter ons, die vanuit het raam uitnodigde voor de thee. Dit soort kortstondige ontmoetingen en spontane gestes maakt een wandeling in een ander land nog specialer.
Verder door de velden ging het ten zuiden van Haacht, vruchteloos op zoek naar een café. Kansloos natuurlijk, want op onze kaart stonden geen horecatekens. Des te blijer ben je dan bij de verschijning van een tankstation. Bij de Haacht Motors Garage kan je prima cola tanken in de gekoelde ruimte bij de kassa. Een dorstige kinderhand is snel gevuld.
Avonddoel
Langs het spoor bij Wespelaar en door de bossen langs de Leibeek trokken we, om tenslotte in Wakkerzeel aan te kloppen bij het eerste echte café op de route: gesloten. Dan maar in een teug door naar de brug over de Dijle bij Rotselaar. We verlaten de route, struinen dwars door geoogste akkers, banjeren als landlopers langs een drukke tweebaansweg, om eindelijk dorstig bij de besproken B&B aan te komen. 
Maar Greet heeft het nog te druk met haar vriendinnen om open te doen en we verschaffen ons zelf toegang. De vriendinnen verlaten snel het pand en Greet komt alsnog met een welkomstdrank en de uitleg van de luxe van een kamer met douche. Hoe gebruikelijke voorzieningen na een dag wandelen in de hitte weer een begerenswaardige uitstraling krijgen. Net zo luxe zijn we 's avonds opnieuw tweeënhalve kilometer gaan lopen, nu naar restaurant de Torenhoeve.
Onder het mom, dat we alles er al afgelopen hadden, verdween de ene salade na de ander biefstuk, na de volgende bier en de laatste dame blanche. Geheel op oorspronkelijk gewicht liepen we terug naar Greet. In België verhonger en verdorst je niet na een dagje wandelen. Laat dat maar aan ze over.

(dit is het eerste deel van de tweedaagse wandeling Hever - Rotselaar - Leuven) 

Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad. De dagberichten staan in een totaalverslag: GR 128 Vlaanderenroute.

zaterdag 23 juli 2016

Trektocht 2016; Wandelen naar Olav in Trondheim


Waar naar toe in 2016?

Scandinavië was vorig jaar goed bevallen. Na de hoge bergen van de Pyreneeën, de Alpen en het geklauter van de GR 20 op Corsica, vormde de leegte van de Kungsleden in het Zweedse Lapland een weldadige rust. Daarom heb ik voor de tocht van 2016 maar eens gegoogeld naar andere wandelingen in Zweden of Noorwegen. 
St. Olav
Als eerste kwam het pelgrimspad St. Olavsleden te voorschijn. Dit pad van 560 km lang begint aan de Zweedse oostkust bij het plaatsje Selånger en volgt het pad dat Koning Olav in 1030 aflegde richting Nidaros, de toenmalige hoofdstad van Noorwegen. 
Koning Olav regeerde daarvoor al vanaf 1015 over delen van Noorwegen, maar verloor in 1028 de macht, die hij in 1030 trachtte te heroveren. Verder dan 1030 is hij niet gekomen, want vlak voor Nidaros, het tegenwoordige Trondheim, werd hij in een veldslag bij Stiklestad verslagen en gedood.

Na zijn begrafenis in Nidaros vonden er rond zijn graf wonderlijke gebeurtenissen plaats. Zo zou er bij zijn graf een bron met geneeskrachtig water zijn ontsprongen. Het leidde tot een heiligverklaring en een drukke pelgrimage naar Nidaros. Na de reformatie en de overgang van Noorwegen naar het protestantisme verdween deze vorm van verering. Aan het eind van de vorige eeuw hebben enthousiastelingen deze route, in navolging van het succes van de populaire Camino naar Santiago de Compostella, weer nieuw leven in geblazen.

Ik was echter niet zozeer op zoek naar een pelgrimstocht, maar meer naar een wandeling in een mooie omgeving. Op dat punt kon de St. Olavsleden mij van de foto's en uit de beschrijving niet geheel bekoren; een te lange aanlooproute door het platteland van Zweden voordat het uitdagender terrein in Noorwegen wordt bereikt. Verder is Selånger moeilijker met openbaar vervoer te bereiken.

Bij een tweede zoekronde op internet stuitte ik op het Olavspad en een beschrijving daarvan in een Nederlandstalige gids. Ook dit pad werd geduid als een pelgrimstocht. Het betrof de wandelgids van Ria Warmerdam. Deze pelgrimsroute gaat natuurlijk ook naar Nidaros (Trondheim) maar start in Oslo. Dat trok mij meer. Makkelijk te bereiken, een stad om ook nog te bezichtigen en goede verbindingen vanaf de wandelroute terug naar Oslo of het vliegveld Gardermoen. Dit pad is wel wat langer, 643 km, maar dan verdelen we dat gewoon over twee jaar.

Gudbrandsdalsleden of Olavspad?
Na aanschaf van de gids las ik dat het eigenlijk gaat om het Gudbrandsdalsleden. Ria noemt dit pad in haar gids 'voor het gemak' het Olavspad. Toch een beetje meeliften op de naam Olav? 
Ja, wat is het nou; Olavspad, Gudbrandsdalsleden, St. Olav's path, Olavsleden, Olav's ways? Er leiden in ieder geval veel wegen naar Trondheim, dat is zeker. En allemaal hebben ze een verband met Koning Olav, of ze proberen een verband met de pelgrimage naar zijn begraafplaats te claimen. Maakt niet uit want het leidt tenslotte naar zijn graf. Je moet uiteindelijk een soort wandeldoel hebben. Bovendien is voor veel mensen een graf een onvermijdelijk eindpunt. Voor mij ook, maar dan voorlopig wel het graf van een ander. 


Komende maand gaat het gebeuren. Nog een paar trainingswandelingen. Afgelopen week al twee dagen in Vlaanderen en komende week een dag in Drenthe. En daarna gewoon wandelen over een pelgrimspad. Kijken hoe dat is. Kijken hoe Oslo er te voet uitziet en wat de binnenlanden van Noorwegen te bieden hebben. Een nieuw wandelavontuur, het verlangen groeit weer. 


De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina 
Verslag Olavspad (Gudbrandsdalsleden) 2016 ; wandelen Pelgrimstocht Oslo - Trondheim
Ook te starten via de link in de rechter marge onder 'Wandelverslagen'.