Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 20 september 2015

Kungsleden 2015; van ergens voorbij Sitojaure naar Saltoluokta

Maandag 17 augustus, wandeldag 4
Gepland: van Sitojaure naar Saltoluokta: ± 8 uur, ± 400m klimmen,± 590m dalen, ± 20 km.
Daadwerkelijk: van ergens halverwege Sitojaure en Saltoluokta naar Saltoluokta: ± 4,5 uur, incl rusten, ± 200m klimmen, ± 570m dalen, ± 14 km.


Relaxdag

Rustig werd deze dag. Rustig zoals gedacht en gehoopt. Vannacht was het nog koud geweest, maar sinds halfacht scheen de zon weer voluit. Zo warm dat we om kwart voor acht met fleece aan en met muggennet op, onze tenten uit kropen. Natuurlijk nadat we ons in de tent al hadden aangekleed om het aantal muggenbeten te beperken. 
De muggen waren zo aanwezig, dat we al binnen een uur klaar waren met het ontbijt en alles hadden afgebroken en ingepakt. Kwart voor negen werden wij weer een bewegend doel en die zijn nu eenmaal moeilijker te raken. Smerige bijters.
prachtige lage hei in volle bloei, net nadat wij onze overnachtingsplek verlaten

terugblik op de schuilhut midden in de open vlakte
Voort ging het weer over de open vlakte die deze vallei vormt. We stegen nog licht, passeerden de schuilhutten, staken een beek over en trotseerden met gemak stukjes moeras over de bekende planken.
het einde van de vallei met zicht op het Saltoluokta meer


Met het schitterend vergezicht op het nieuwe meer, het Saltoluokta, hielden we rond het midden van de dag, nog een laatste rust voordat we aan de afdaling door het lage berkenbos begonnen. Tegen de tijd dat we bij het gelijknamige fjällstation aankwamen waren we zoveel gedaald, dat er ook een enkele den tussen stond. 
hoofdgebouw fjällstation Saltoluokta
receptie fjällstation Saltoluokta
Bij de receptie boekten we ons om 13.00 uur als niet leden van de 'Svenska Turistföreningen' in voor een plek op het kampeergedeelte in het bos voor het hoofdgebouw. Helaas betaal je dan 50% meer dan als lid: SEK 150 in plaats van SEK 100. Dat wisten we van tevoren, maar we hadden niet gedacht dat we zoveel van de faciliteiten van de STF gebruik zouden maken, penny wise, pound foolish. Later die avond zouden we van Anneleen horen hoe dat nog veel makkelijker kan. Met een stayokay kortingkaart van slechts 17,50 krijg je in Zweden ook de STF-lidmaatschapskorting! Ai, wat leer je onderweg veel. Gelukkig mag je voor dat geld hier wel lekker onder een echte hete douche bij de sauna. Nu we toch aan het uitgeven waren reserveerden we ook voor het diner in het restaurant. Voor SEK 1300 waren we alles bij elkaar de bink, inclusief ontbijt. Dus eigenlijk nog goed te overzien voor twee personen.

Vervolgens vergaapten we ons aan het uitgebreide assortiment in de winkel van dit station. Niet alleen allerlei voeding, maar ook een brede sortering outdooruitrusting tot en met een redelijke keuze uit kleding aan toe. Wij beperkten ons tot een bier op het terras. Vreemd genoeg is dat hier weer 50% goedkoper dan in Kvikkjokk. Oké, voldoende over prijzen, eerst lekker genieten in de zon, het is minstens 25 graden.
Verscholen tussen de lage berken staan onze tenten. De andere tenten zie je nauwelijks. Toch komen we er verschillende tegen als we later die middag een ronde langs het lange kiezelstrand lopen. Eerder hebben we lekker gedoucht, heerlijk na vier dagen. Voor onze was konden we niet zo gauw wasbakken vinden. Dan maar voor een keer lui en onze was bij de receptie aanbieden. Niet alleen lekker lui, maar ook lekker dom. Ik dacht dat elektriciteit in Zweden met al die waterkrachtcentrales goedkoop zou zijn. Blijkbaar moeten ze de elektriciteit met een bootje het meer over varen. SEK 150 voor de was en toen we die aan eind van de middag kwamen ophalen was het niet gedroogd. Dat kon ook. De volgende morgen was het SEK 250. Meer dan 25 euro? Maar dat hebben ze ons gisterenmiddag niet verteld. Blijkbaar keken we of teleurgesteld of enigszins agressief. Ik denk het laatste. Het bleef bij SEK 150. Oh ja, genoeg over prijzen.


de veerboot van Kebnats naar Saltoluokta
Terug naar vanmiddag. Aan het strand waren zowaar kinderen in het water aan het spelen en lagen enkele badgasten te zonnen. Meer aan het zicht onttrokken waren twee jonge vrouwen in FKK-modus aan het baden. Dapper. Niet de FKK-modus, maar het baden in dit water. We hebben het niet uitgeprobeerd, maar echt warm kan het niet zijn geweest. Teruggekeerd bij de tenten slapen we wat in de gefilterde zon, maken een sudoku en staren wat om ons heen. Een grijze muis loopt om mijn tent. We hebben er de afgelopen dagen al meer gezien. Leuk grijs bolletje denk ik nog. Op een paar kinderstemmen na is alles stil. Een hoge kinderlach galmt van het strand tot hier. Ze maken al uren plezier. Plezier kent geen tijd. Alles is hier heerlijk, heerlijk loom. 
In de hal van de receptie is het druk als wij ons tegen zessen melden voor het diner. Gedurende de middag zijn verschillende groepen 'ouderen' aangekomen, die de hele bovenverdieping van het hoofdgebouw in beslag hebben genomen. Met de bus en de middagboot zijn ze met hun nette, schone broeken en hun rolkoffers op de kade beland. Het klimmetje naar het fjällstation moet voor verschillende een serieuze inspanning zijn geweest. 
Blijkbaar trekt dit fjällstation door de aanwezigheid van een doorgaande asfaltweg aan de overkant van het meer, en met de extra luxe van een goede keuken en twee nette eetzalen ook dit soort groepen. Een mooie aanvulling of zo gewild, een mooie afwisseling met die backpackers, die lang niet allemaal geld overhebben voor een diner. Zo ook niet de twee Duitse jongens, die wij nog herkennen van het wachten op de boot van Lars Blind. Ze gingen niet mee om 40 euro uit te sparen. 
Hun hoop op een boot werd tegen middernacht beloond. Wellicht omdat het tegen middernacht niet meer heeft gewaaid hebben wandelaars de oversteek gewaagd. Het is dan nog licht genoeg om je te oriënteren, dus dat is geen probleem. De jongens hadden de boot in bezit genomen en waren er vroeg in de ochtend mee overgestoken. Nu zitten hier op het terras houden ze het bij grote blikken Norlands bier, lekker fris bij dit warme weer.
De enigszins ongeduldig wachtende mix van enkele hikers, verschillende netjes geklede lichtgewicht trekkers en de beetje zenuwachtige ouderengroep lacht als Frank met een luid 'hier' meldt dat hij er is. Het is een soort militair appèl, waarbij je na het afroepen van je naam de eetzaal in mag. Wij zitten naast twee Zweedse echtparen uit Jönköping aan de ene kant en Anneleen en Evert aan de andere kant. Jammer genoeg spreekt mijn Zweedse tafeldame beperkt Engels. Meestal is dat in Zweden juist erg goed verzorgd. In ons gesprek beland ik in een Jönköpings ziekenhuis of iets in de  Zuid-Zweedse thuiszorg. Daarna bereik ik het niveau dat ik overga naar vriendelijk glimlachen en knikken, maar raak ik toch langzaam de weg in Jönköping kwijt. 
Jonköping links en Anneleen rechts van mij, Evert en profil midden voor
Nu we elkaar al bijna dagelijks hebben ontmoet, stelt Frank voor onze namen uit te wisselen. Vandaar dat we vanaf dat moment weten, dat Anneleen en Evert naast ons aan tafel zitten. Ze hebben beide psychologie gestudeerd. Evert is ook als zodanig werkzaam. Anneleen versterkt inmiddels het analytisch vermogen van een zorgverzekeraar. Tussen de rondes langs de buffettafel door bespreken we hiaten in de zorg en wat mogelijke oplossingen kunnen zijn. Dat is toch niet zo makkelijk. Nog maar een ronde langs de buffettafel dan maar, het rendiervlees smaakt prima. Of zal ik nu kiezen voor gerookte zalm? 
ondergaande zon bij het Saltoluokta meer

Het is gezellig. Binnen branden de kaarsen net zo fel als buiten de zon. Dit heeft wel wat. Als we later op de avond buiten komen is de zon net achter de bergruggen in het westen verdwenen, maar donker is het nog lang niet. Nog een laatste ronde langs het strand en op een grote rots even naar thuis bellen voordat we naar bed gaan. In Nederland wordt alweer driftig aan een quilt gewerkt en in Spanje heeft Maxime de zee onveilig gemaakt met een 'banaan'. Dat was volgens de sms 'vet gaaf'. Voor haar begint in de loop van de avond weer een nieuwe nacht. Verschillende plekken, verschillende tempo's. Voorlopig geef ik even de voorkeur aan het relaxte tempo van de Kungsleden.


De dagberichten zijn tot een totaal verslag aaneengeregen in een 
aparte pagina Kungsleden 2015; Wandelen in Zweeds Lapland
voor tips en ervaringen ga naar mijn Review

1 opmerking:

  1. Bijzonder altijd de contacten onderweg. En wat zitten er weer prachtige foto's bij, zoals bijv. van de hei en de ondergaande zon. Was wel even fijn natuurlijk zo'n relaxdag.

    BeantwoordenVerwijderen