Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zondag 29 juni 2014

GR 128 Vlaanderenroute; Wandelen van Bilzen - Alden Biessen - Grote Spouwen naar Vroenhoven bij Maastricht

26 juni 2014
Bilzen - Alden Biessen - Grote Spouwen -
Vroenhoven bij Maastricht

Contrast

Voor een Nederlander van boven de rivieren geeft dit landschap een ander vredig gevoel dan thuis. Geen vlakke vierkante groene weiden afgebakend met rechte sloten, maar een licht glooiende wereld, bekleed met akkers van verschillende kleuren. Het okergeel van de bijna rijpe gerst naast de nog groene velden van de tarwe, hier en daar weer onderbroken door het donkere groen van bietenvelden en maispercelen. Een mooi mozaïek met op de achtergrond het silhouet van een dorp met kalkstenen kerktoren, soms hoger uitstekend boven de omringende velden en soms half verscholen. 
golvende akkers vanaf de Spouwstraat met op de achtergrond Rosmeer

België telt tien provincies; vijf in Vlaanderen en vijf in Wallonië. Wij liepen vandaag (26 juni) in de Belgische provincie Limburg. Het gebied ten zuiden van Eindhoven en ten westen van Maastricht.
Naast de vele nationale 'rode duivel' WK-voetbalvlaggen die overal uit de ramen hingen, zagen wij hier en daar ook de vlag van de provincie Limburg.
Op een of andere manier was dat ook weer niet geheel afdekkend, want we bevonden ons blijkbaar ook nog in Haspengouw. 
Ooit hebben wij in ons vorige leven een oefening gehad met die naam. Ik kan mij herinneren dat die naam werd verbasterd tot 'hapsegouw', omdat je steeds te weinig tijd had om de opdrachten af te maken en dat daardoor de etenstijd er bij inschoot.
Dus wat is nou weer Haspengouw als we al in Limburg lopen?
Een Wikipedia-antwoord dan maar;

Haspengouw is een landstreek die zich uitspreidt over de Belgische provincies Limburg, Luik, Namen, Vlaams-Brabant en Waals-Brabant. Deze regio wordt gekenmerkt door een glooiend landschap van zeer vruchtbare gronden die gebruikt worden voor landbouw en veeteelt. Het is een deel van de Leemstreek (löss). In het Limburgse deel bevinden zich de steden Bilzen, Borgloon, St Truiden en Tongeren. Enkele van de meest noordelijk gelegen wijngaarden van België bevinden zich in deze streek. Ook Maastricht ligt eigenlijk in de Haspengouw, echter omdat deze stad in Nederland ligt wordt ze niet tot dit gebied gerekend.
Als een pelgrim door Haspengouw
De bus van 'De Lijn' naar Hasselt hadden we nodig. Eenmaal uit de trein op station Maastricht was ik zo gefocust op het vinden van die bus, dat ik vergat uit te checken. Die OV-kaart is een prima systeem, maar als je even niet oplet vergeet je weer wat. Dertig minuten later stapten we uit bij bus- en treinstation Bilzen, ons startpunt. Met houvast aan de spoorlijn en de A-13 liepen wij ondanks de grove screenprint van de kaart vrij vlot naar de rand van de bebouwde kom, om even verder het beekje de Demer te bereiken. Daar kwamen we weer echt op de Vlaanderenroute en kon het betere wandelen beginnen.
De Demer bij Bilzen

En het werd meteen beter. Einde asfalt en meteen een mooi plankenpad door een moerassig stukje rond de beek. Daarna volgde er een paar zeer afwisselende kilometers naar Kasteel Alden Biesen. Kruipdoor-sluipdoor paadjes langs kleine weilanden, boomgaarden, hier en daar omgeven door struikenschermen, leidde ons naar het wachtgebouw van het kasteel. 




Vanaf het achter de wacht gelegen horecaterras kun je dit omvangrijke kasteel al op je in laten werken. Ooit in de 13e eeuw opgericht door de Duitse Ridderorde als 'landcommanderij', een administratief centrum van waar uit de clerus hun omvangrijke bezittingen en landerijen beheerden. Religie ging toen nog duidelijk gepaard met wereldlijke macht. 

Interessant is dat in de gebruikelijke bijgebouwen ook een gasthuis verrees voor passanten op weg naar Santiago de Compostella. Biesen lag op een kruising van wegen en was onder andere gelegen op een belangrijke handelsroute van het Maas-Rijnland via Belgisch Brabant naar Vlaanderen. De pelgrims werden verzorgd met ondersteuning door de ridders en priesters van de Duitse Orde. De zompige omgeving waar men hier toen door heen moest was begroeid met biezen, wat de aanleiding vormde voor de naam van het kasteel. Tegenwoordig is het een erfgoedsite en een internationale ontmoetingsplaats onder auspiciën van de Vlaamse overheid. 




Aan de verschillende stickers met de Jakobsschelp konden we zien dat ook nu nog pelgrims vanuit Oost-Nederland en Noordoost-België langs deze route worden geleid. Zo hadden wij toch nog even het gevoel dat we met een enorme onderneming bezig waren, totdat we de Jacobsschelptekens in het Weert weer kwijt raakten. Op weg naar dat gehucht schreden wij, na een korte uitstap op het kasteelterrein, prachtig over de lange lindelaan. Deze 'Maastrichterallee' eindigt (of begint) bij het echte toegangsgebouw tot het terrein, voorzien van een poorttoren en een bijgebouw, het zogenaamde Apostelhuis. 

Via een echte holle weg en een paar betonnen landbouw-weggetjes bereikten wij het stille Weert, waar het enige leven gevormd werd door twee meisjes op een bankje, die in deze stilte al twitterend contact hadden met de wereld en mogelijk ook met elkaar. Tot aan het twee kilometer verder gelegen Groot Spouwen bleef het een schitterende afwisseling van bosstroken en akkers in vlammende kleuren.
Groot Spouwen bereikten wij door enkele omleidingen vanuit het zuidwesten. Daarmee zagen wij wel verschillende karakteristieke vierkantshoeven, maar geen café met terras. 
Omdat we te lui waren om het oord in tegenovergestelde richting opnieuw te doorkruisen vervolgden we het pad langs nog meer vierkantshoeven, een enkele zwaar verwaarloosd en andere al mooi gerestaureerd. 
Wat we in Groot Spouwen niet mochten zien werd niet duidelijk, maar na nog een kilometer langs de rand van de bebouwde kom stonden we weer aan de noordrand. Door dan maar en een eigen rustplaats zoeken. Die vonden we halverwege de weg naar Vlijtingen onder een alleenstaande boom met een achter struiken verscholen bank. Een ideale rustplek zou je verwachten. Maar wat doen mensen op een beschut plekje in een open vlakte nog meer? Je moest er voorzichtig lopen en goed uitkijken hoe je ging zitten op de bank. Sommige mensen prefereren blijkbaar het ontlasten op een bank meer dan het hurken in het gras. Verder zit je wel eerste rang met een prachtig panorama in de richting van Rosmeer.
De Spouwstraat met in de verte de eenzame boom
zicht op Rosmeer vanaf de Spouwstraat
De rest van de route via Vlijtingen en Lafelt bleef gaan door akkers en weides. Op het eind van zo'n wandeling worden die akkers steeds langer. Het was mooi om het Albertkanaal bij Vroenhoven te bereiken en van daaruit meteen door te lopen naar onze B&B 'Ims en Wims'.
Welkom bij Im`s & Wim`s www.imsenwims.eu/
Om kwart over vijf werden wij daar door Im hartelijk welkom geheten met thee en appelgebak. En na de douche ging dat over in een heerlijk Belgisch bier van Wim. Wim had keuze uit wel zes bieren. Die werden steeds sterker en donkerder, maar waren volgens Wim allemaal mooie bieren. Onze bescheiden bierkennis als simpele pilsdrinkers vertaalde Wim tenslotte in een Tripel Karmeliet. Maar dan wel in een bevroren glas! In België is bier iets edels. En in Vroenhoven veredelt men nog veel meer. Heerlijk genietend liet hij ons achter op hun prachtige tuinterras. 
Oude cultuurtempel in Vroenhoven

De tweede dag van deze wandeling naar Eijsden staat op 


Elk jaar maken we enkele wandelingen over dit mooie pad. Alle dagverslagen verzamel ik in GR 128 Vlaanderenroute.

woensdag 18 juni 2014

Westerborkpad; Wandelen van Zwolle via Lichtmis en Staphorst naar Meppel

De spoorlijn

Als ik nu thuis mijn foto's terugkijk, zie ik dat deze extra lange wandeling in verschillende delen uiteenvalt. Allereerst Zwolle met zijn middeleeuwse kern en helaas, daarna kilometers buitenwijken en bedrijventerreinen. Vervolgens een landelijk weidegebied ingeklemd tussen de A28 en de spoorlijn richting Meppel. Tenslotte Staphorst, de A28 en Meppel. 
De kern van Zwolle was mooi en het weidegebied richting Staphorst was niet verkeerd. De overige kilometers zie ik als een goede training voor de bergtocht later dit jaar. Totaal bijna 33 km. Onderweg bedacht ik dat je deze etappe ook goed kunt gebruiken voor een vierdaagse training; veel asfalt, met in het centrale deel ook lekkere stukken over onverharde weideweggetjes. Als je niet zo'n lange afstand wilt lopen is de tweedeling in de gids met het tussengelegen Lichtmis als eind- en startpunt ook een goede indeling.

Zwolle
weelde aan de Stationsweg
mooie panden aan de Burgemeester van Rooijensingel
Mooie panden aan de Burgemeester van Rooijensingel
Direct na het verlaten van het station loop je langs statige huizen aan de Stationsweg en de Burgemeester van Rooijensingel. Een lust voor het oog, die van de Stationsweg een indrukwekkende entree van Zwolle maken. 
   
Kort gaat het verder langs de van Rooijensingel met een blik op de Sassenpoort, die er ook van dichtbij imponerend uitziet. 
De fontein vlakbij de Sassenpoort
In de gids gaat de route slechts kort door de binnenstad. Ik was nog nooit in de binnenstad van Zwolle geweest en heb daarom op dit rustig ochtenduur een omweg gemaakt om wat meer te zien. 
Het zogenaamde Karel de Grote huis
De ingang van de St Michaelskerk en de glazen engel St Michael op de Grote Markt
Via de Sassenstraat ging het naar het Grote Kerkplein en de Grote Markt. Middeleeuwse indrukken deed ik daarbij op met oude gebouwen, verschillende pleinen en kerken; zoals het Karel de Grote Huis, de Bethlehemkerk en plein en de Grote of Michaelskerk met de in glas uitgevoerde engel St Michael. Het deed mij denken aan Breda waar ik verschillende jaren heb kunnen rondkijken. Hier ga ik nog een keer naar terug om wat langer rond te dwalen. 
Op de zoekweg naar de westelijk stadsuitgang kwam ik weer op de route en daarmee ook langs de synagoge aan de Samuel Hirschstraat. Ooit, zo lees ik op de muursteen, bezocht door een beduidend grotere geloofsgemeenschap. 
Op een hogere gevelsteen is in Hebreeuwse letters het laatste deel van Jesaja 56:7 aangebracht:
 "Want mijn huis, een huis van gebed wordt het genoemd voor alle volken" (zie foto) 
http://www.synagoge-zwolle.nl/




Oorlogsmonument net buiten de binnenstad
Er volgt nog een aardig stuk met enkele bruggen over grachten, het Almelose Kanaal en langs de Nieuwe Vecht. De bedrijventerreinen die volgen zijn minder aantrekkelijk om door te lopen maar de afmetingen van de hallen in het gebied de Hessenpoort zijn groots en geven aan dat er gelukkig veel dynamiek en ondernemingszin is. 

Begeleid door A28 en spoorlijn
In het centrale deel kom je terug bij de oorsprong van dit pad. Kilometers lang loop je langs, of heb je zicht op de spoorlijn waar het Westerborkpad zich aan vasthoudt. De spoorlijn waarover ooit de transporten gingen richting Westerbork. Met slagen van ongeveer 500 meter zigzag je door dit gebied over landweggetjes naar de Lichtmis. 
Van veraf zie je de oude watertoren al staan. Een toren, die tegenwoordig functioneert als restaurant. Jack en ik bereiken die toren net niet omdat hij aan de andere kant van de A28 staat. Het pad gaat net voor de onderdoorgang van de A28 weer naar het oosten en vervolgt door het weidegebied. Je loopt echter geen horeca mis want aan deze kant van de A28 is ook voldoende keus.
     
Eenmaal weer bij de spoorlijn loop je er dit keer een hele tijd langs. Even onderbroken door een rondgang door het bos bij de 't Wiede Gat, waar tijdens de oorlog een werkkamp was. Joodse dwang-arbeiders werden van daaruit ingezet bij de ontginning van het heidegebied en de aanleg van de nabij gelegen staatsbossen De Zwarte Dennen. Jack en ik hebben het Wiede Gat gebruikt om er bij een vreemde bospoel te rusten en pootje te baden. Kort daarna bereik je Staphorst.
de Grube Poel in 't Wiede Gat
Staphorst - A28 - Meppel station
Metaalbedrijven en oude boerderijen bij Boni en Zeeman zijn de trefwoorden die zijn blijven hangen bij de passage van Staphorst. Door onoplettendheid duurde het even voordat ik de door de gids bedoelde dijk bereikte. Tot die tijd liep ik door een bedrijventerrein met een opvallende concentratie van metaalbewerkingsbedrijven. Een nijver ambachtsvolk blijkbaar daar in Staphorst.
De dijk die een scheiding vormt tussen het bedrijventerrein en de nieuwbouwwijken voert je ontspannen en groen tot diep in het langgerekte Staphorst. Het zijn ook de hoofdbestanddelen van deze gemeente. Bijna alles wat ik zag waren wijken van na 1960 en dito bedrijventerreinen. In het centrum kun je prima rusten bij Hillies snackbar, met de vriendelijke bediening of inkopen bij de verschillende winkels en supermarkten. 
Voor dat laatste kwamen wij niet en gingen dan ook snel verder langs de dorpskerk en de mooie tegenovergelegen pastorie. Daarna volgde de Museumboerderij, omzoomt door enkele andere boerderijen. Een landelijk historisch beeld ontstaat daarbij niet, omdat je afwisselend zicht hebt op bijvoorbeeld de Zeeman en de Boni. 
Ook Staphorst is dus meegegaan in het moderne uniforme winkelaanbod. Niet echt een verrijking voor de eigenheid van een dorp of stad. 
Na Staphorst is het een kwestie van stevig doorlopen naar Meppel, omringd door het verkeerslawaai van de A-28. Zo hebt je toch een tumultueus einde van deze wandeldag.


Alle berichten van de wandelingen op dit pad staan verzameld op mijn pagina Westerborkpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland