Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

zaterdag 22 maart 2014

Grote Rivierenpad; wandelen van Hoek van Holland naar Maassluis


Weinig rivier

"Veel kassen hier, !".
"Dat kun je wel zeggen".
"Weet jij nou waar de Nieuwe Waterweg loopt?"
"Het moet ergens aan onze rechterhand zijn, want we lopen naar het oosten. Ik neem aan vlak bij die kranen in de verte".
Kassen van het Westland gezien vanaf de Nieuwlandse Dijk bij Hoek van Holland
Dit is de korte samenvatting van onze gesprekken tijdens deze eerste wandeling op het Grote Rivierenpad. Geen hoogstaande discussie dus. Het is dan ook slechts de weergave van een 360 graden waarneming, die kilometers lang hetzelfde bleef. 
We lezen voor de zekerheid nog een keer de korte beschrijving op de achterzijde van de gids

"Het Grote Rivierenpad (276km) volgt de oer-Hollandse rivieren Nieuwe waterweg, Oude Maas, Lek, Linge en Waal. U wandelt langs bedrijvige havens, over kades en dijken, terwijl kolossale schepen statig voorbij 'schuiven'. Struinend door de uiterwaarden gaat het verder naar Duitsland."

Dat sprak ons  nog zo aan. Je denkt dus dat je lekker langs rivieren gaat lopen. Maar dat is slechts ten dele zo. Je komt in de buurt van rivieren. Je loopt eigenlijk door een landschap dat sterk door die rivieren is beïnvloed. Met enige regelmaat zie je daarbij ook de rivier.
Dat zien we, nu we de kaartjes wat beter bestuderen. Eigenlijk is het thema van dit pad het rivierenlandschap. Niet alleen de rivier, maar ook het ontstaan en de overlevingsstrijd van generaties op de omringde oevers, zandwallen en polders. Wellicht heeft Jac. P. Thijsse dat ook zo bedoeld. Zijn Verkade-album uit 1938 vormde de inspiratiebron voor de gids. Daarom niet getreurd, wij zullen zeker weer met plezier door dit landschap gaan wandelen en zijn benieuwd wat de routeontwerpers voor ons in petto hebben.
Het Noorderhoofd
Winderig was het op het Noorderhoofd, de lange dam die bij Hoek van Holland de zee in steekt. Om er te komen waren we vanaf station 'Hoek van Holland Strand' er niet rechtstreeks naar toe gewandeld, maar via een omtrekkende beweging door het natuurgebied de Dixhoorndriehoek. Een prachtig binnenduingebied met meertjes, smalle paadjes door het struikgewas en zanderige duinen.
Als je de markering van het Hollands Kustpad in omgekeerde richting volgt klim je tenslotte over de laatste duin om daarna het brede strand bij Hoek van Holland te betreden. Een magnifiek gezicht en voor Jack een eldorado. 
Vanaf de duinen stonden we na een kwartier oplopen tegen de sterke wind eindelijk op het Noorderhoofd. Om ons heen een breed panorama. In zuidelijke richting de realiteit van geld verdienen met havens, hijskranen, windmolens en grote schepen. In noordelijke richting het strand met de paviljoens, het gebied om te ontspannen en het geld weer uit te geven. 
Met deze wind en temperatuur moet het geld uitgeven nog opgang komen. Van het geld verdienen was ook niet veel te merken. Op deze 19e maart hadden de kolossale schepen, die de gids aankondigt, blijkbaar een Ruhetag, want in het korte stukje langs de Waterweg zagen we niks voorbij 'schuiven'.
Het Noorderhoofd, beginpunt van het Grote Rivierenpad
Nieuwe Waterweg
Op het Noorderhoofd begint het Grote Rivierenpad. Met de Nieuwe Waterweg aan onze rechterhand starten wij onze eerste kilometers richting de bebouwde kom van Hoek van Holland. Rechts zien we de Maasvlakte met daar de contouren van een afgemeerde tanker met fel rode koepels met vloeibaar gas.
Voor ons uit doemt de nieuwe 'Verkeerscentrale Hoek van Holland' op. Samen met de andere centrale in Rotterdam wordt van daaruit al het scheepvaartverkeer in de Rotterdamse haven aangestuurd. Een gebied dat zich over een lengte van 40 km uitstrekt tot aan Dordrecht.
De verkeerscentrale ligt niet toevallig op deze plek. Van hieruit overzie en beheers je deze belangrijke toegang naar de havens van Rotterdam. Dat zagen de landverdedigers al in vroegere tijden. Voordat we de verkeerscentrale bereiken passeren we eerst het Atlantikwall Museum, dat gevestigd is in een Duitse geschutsbunker uit de Tweede Wereldoorlog, ooit bedoeld om een geallieerde invasie te weerstaan.

Even verder volgt het 'Fort aan den Hoek van Holland'. Een voormalig pantserfort lees ik op de website van het daar gevestigde Nederlands Kustverdedigingsmuseum:
Toen in 1872 de Nieuwe Waterweg gereed gekomen was, beschikte de haven van Rotterdam over een korte en open verbinding met de Noordzee. Door deze verbinding nam ook de strategische Waarde van de Rotterdamse haven voor het achterland toe.

Mede hierdoor was het noodzakelijk om de Maasmond te beschermen tegen een vijandelijke vloot die een doorvaart naar Rotterdam zou willen forceren, of tegen een vijandelijke vloot die landingstroepen op het strand nabij de Maasmonding zou afzetten, om op deze wijze de controle over dit vaarwater te krijgen. Daarom ontwierp men een Pantserfort met zwaar kustgeschut, welke verder moest dragen dan het geschut op de toenmalige oorlogsschepen. Deze oorlogsschepen zouden dan tijdens een aanval binnen het bereik van het kustgeschut komen, zodat men ze tot zinken kon brengen.


Wij lopen door en  passeren de politie- en loodshaven. Onderweg kijken we even op van de ANWB bewegwijzering naar Engeland. Het is snel duidelijk dat ze leiden naar de terminal van de grote ferry's, die daar beladen worden voor hun tocht naar Harwich.
  
Trek in koffie krijgen we, maar om die te stillen in 'Het Vispaleis' of bij de 'Hoekse Vishandel' staat ons niet zo aan. Bij het station 'Hoek van Holland Haven' slaan we links af om ons geluk te beproeven in het 'echte' Hoek van Holland. Daarbij kom ik er meteen achter dat Hoek van Holland veel groter is dan het beeld dat ik had bij mijn start voor het Hollands Kustpad, enkele jaren geleden. Ik zie nu dat de bebouwde kom veel groter is dan de paar straatjes bij station 'Strand'. En dan te bedenken dat Hoek van Holland ooit is begonnen als een kamp voor de arbeiders, die tussen 1866 en 1872 de Nieuwe Waterweg door de duinen groeven. Nee, ze hebben hier niet stil gezeten.
Kassen, bos, kassen, polders, kassen
Na onze pauze leidt het pad verder weg van het water en kijken we kilometers lang naar kassen. Eerst pal ten noorden van Hoek v Holland. We vragen ons af waarom die kassen zo hoog zijn als de meeste planten die we zien niet hoger reiken dan een halve meter. Het antwoord volgt een uur later als we zien hoe de tomaten zich opstuwen tot grote hoogte.
Het is een vreemde onbekende glaswereld, waar bijna alle meters zijn volgebouwd en de laatste vrije ruimte wordt ingenomen door sloten, weteringen en waterbekkens. Als grasmaaier of bewaker signaleren we tot onze verrassing ook een aantal lama's. We fantaseren hoe het is als je 's nachts iets uit deze wereld achterover zou willen drukken. Eerst moet je over een waterhindernis en als je aan de overkant omhoog kruipt spuugt er een lama in je oog. Dat lijkt me leuk schrikken.
een van de vele bunkers (foto geleend van website 'wandelen in beeld'
Deze criminele gedachten worden gelukkig weggedrukt bij het Staelduinse Bos. Een prachtig groot, oud bos waar volgens de beschrijving in de gids de vissers vroeger met stalen pennen hun netten in vastzetten. De rivier die wij al een tijd niet meer zien, heeft hier dus vroeger tot bij dit bos gelopen. Het is trouwens het enige bos in de wijde omtrek. Het verbaast ons daarom dat de Duitsers dit opvallende bos vol geplant hebben met bunkers. Je hoefde alleen maar deze voor de hand liggende plek plat te gooien om hun munitievoorraad te treffen, bijna altijd raak. Maar deze theorie klopt toch weer niet, want de bunkers staan er in het oostelijk deel van het bos nog opvallend stevig bij.  Al deze wijdlopende gedachten komen vanzelf op tijdens de 4,5 km kassen als horizon aan onze linkerhand en de eentonige dijk van de Oranjepolder onder onze voeten.
Maasland
Pas na de passage van de westelijke oordrand van Maasland wordt het weer mooi op het Dijkpolderpad. Dit kerkepad loopt net als een klompenpad ongeveer 2 km zig-zag dwars door de weilanden. Je loopt over een lange rits tegels en over slootplanken midden in een grote groene vlakte, met aan de horizon twee molens en het silhouet van Maasland. Prachtig. Met nergens in de directe omgeving een weg is het wel duidelijk dat dit de kortste route is naar de kerk van Maasland.
midden in de Dijkpolder met zicht op Maasland
De weg naar de kerk gaat zoals gehoopt over mooie, oude straten, met oude huizen aan weerzijde van het beeldbepalende afvoerkanaaltje 'De Zuidgaag'. Maar voordat je bij de Kerk komt herinnert de dominee je toch nog even aan het eindige van dit bestaan. Je passeert namelijk het sinistere toegangshek van de Oude Algemene Begraafplaats aan de Commandeurskade. Daarmee bereik je even later toch wat ingetogen het Kerkplein.
Toegangshek van de Oude Algemene Begraafplaats
Brug over de Gaag naar de Kerkstraat in Maasland
De Zuidgaag in Maasland
Na de interessante omtrekking van de kerk over het kerkplein, lopen we weer verder langs de Zuidgaag met een korte rust bij taverne De Pynas. De Zuidgaag blijft daarna ons houvast als we aansluiting zoeken naar de Vliet. Die Vliet voert ons namelijk naar het eindpunt in Maassluis.
Noordvliet in Maassluis met op de achtergrond de Montersche Sluis
brug in de Marnixkade in Maassluis
Maassluis
Maassluis, de oude stad met zijn centrum en haven, die ons eindelijk weer terugbrengt bij de Nieuwe Waterweg. Je loopt eerst langs de Zuidvliet, om later via de Noordvliet te eindigen bij de Montersche Sluis. Daar zie je weer even heel goed hoe veel meter wij onder waterspiegel leven.  Eigenlijk staan onze huizen al eeuwen onder water, ook zonder hypotheek.
De Kolk in Maassluis met de sleepboten van het Sleepvaart museum
Op het laatste stuk langs de Kolk met de mooie oude sleepboten van het Sleepvaart museum scoren we nog een goede daad bij het aanschouwen van een herkenbaar beeld. Moeder, oma en kind komen net terug van boodschappen doen en parkeren de auto bij de haven. Moeder opent het portier voor oma en kind. Ze loopt vervolgens naar de achterklep om haar armen vol te laden met boodschappen, laat haar sleutels vallen, kijkt hulpbehoevend om zich heen en constateert dat ze de laatste op aarde is; oma en kind zijn allang weg. Dan verschijnt daar die snel reagerende wandelaar, die haar redt. Dankbaar kijkt zij hem aan. Trots loopt hij weer door.
Pakhuizen langs de Kolk van Maassluis
Een windvlaag rukt drie meter verder het kleppetje van het hoofd van mondje wandelaar en dan rent hij wederom, voordat het ding de haven in vliegt. Dan zijn oma en kind natuurlijk net weer terug en hoor ik gelach achter mij. 
Laten we maar naar het station gaan.

Alle berichten van onze wandelingen op dit mooie pad staan op mijn pagina Grote Rivierenpad 

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

2 opmerkingen:

  1. Wat een leuke, grappige, informatieve, heldhaftige blogpost heb je geschreven. Het mag een saaie wandeling zijn geweest, maar zeker inspirerend! Ik kan het volgende verslag niet afwachten! Heel erg leuk en vlot geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Weer een leuk verslag Frans. En ook al loop je niet steeds langs de rivier, je komt nog eens wat tegen zoals die doodshoofden op die poort.
    Volgens mij heeft Sjaak ook genoten.
    Fijne zondag.

    BeantwoordenVerwijderen