Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

vrijdag 24 mei 2013

Maarten van Rossumpad; Zwolle - Overijssels Kanaal

Zwolle - Overijssels Kanaal
23 mei 2013 
Calvinistisch pragmatisme?

Windesheim
Verwondering levert iedere keer weer verrassende kennis op. Zo ook de kerk van Windesheim. Als je op de Dorpstraat loopt en deze kerk ziet, valt direct de vreemde combinatie van een halve boerderij en een kerk op. Maar ook de kerk is weer vreemd omdat er bovenin en halverwege de hoge muren ongebruikelijke ramen zijn aangebracht. Nazoeken leert dat wat er uit ziet als een kerk voor de Tachtigjarige Oorlog de brouwerij van een klooster is geweest. Met dat klooster van de 'Congregatie van Windesheim' hebben de watergeuzen korte metten gemaakt. Korte metten; in dit geval dus niet in de zin van het zo genoemde vroege ochtendgebed.
Ned Hervormde Kerk van Windesheim
Of de brouwerij met voorbedachte rade is gespaard heb ik niet kunnen teruglezen, wel dat het gebouw sinds lang dienst doet als protestantse kerk. Ooit als Nederduits Hervormde Kerk en tegenwoordig in gebruik door de Nederlands Hervormde Kerk. Die rare halve boerderij schijnt de kosterswoning te zijn. Maar misschien is de oorspronkelijke combinatie van brouwerij en boerderij toch ook weer niet zo vreemd. Lekker eten en drinken vlak bij elkaar.
Het toegangshek van Huis te Windesheim
In Windesheim is in de loop der tijd nog meer verdwenen. Bij het passeren van 'Huis te Windesheim' even voor het dorp, verbazen wij ons al over de scheve verhouding tussen het mooie toegangshek met de oprijlaan en de twee in verhouding kleine gebouwen honderd meter verder. Je mist een echt landhuis. Dat klopt, want dat is, lees ik nu, door geallieerde bommenwerpers verwoest. Eerder op het Maarten van Rossumpad, bij Heveadorp, waren we al vergeefs op zoek naar het landhuis Duno. Dat bleek ook tijdens de laatste oorlog door krijgshandelingen getroffen. Het waren natuurlijk ideale locaties om een hoofdkwartier of een staf in onder te brengen en werden daarmee lonende doelen. 
Wat weer niet op de kaart staat en ons daarom extra gelukkig stemt is de aankondiging van koffie met gebak. En wel in de zorgboerderij Hof van Windesheim. Los van een zelfcatering in een tuinhuisje twee kilometer eerder was dit de eerste en enige mogelijkheid voor een verzorgde rust.
nieuwe spoorbrug in de Hanzelijn
Langs de IJssel
Windesheim vormde dus een aantrekkelijke onderbreking op onze route die begon op station Zwolle. Dat station verlieten wij vanochtend aan de zuidzijde. Vandaar gebruiken we de aanlooproute langs hoge nieuwbouw en over straten met namen die verwijzen naar het Hanzeverleden van de stad. Binnen een kilometer zit je gelukkig al in de parkachtige omgeving van het Spoolderbos en het Engelse Werk. Je krijgt zelfs even het idee dat Zwolle een kleine stad is. Dat blijkt niet zo te zijn als je eenmaal op de IJsseldijk loopt.
Rechts passeer je eerst de mooie nieuwe spoorbrug voor de Hanzelijn en zie je ook de contouren van Hattem. Dat panorama met op de voorgrond de rivier en op de achtergrond de kerk en enkele oude gebouwen van Hattem ziet er schilderachtig uit. Links blijf je regelmatig de enorme uitbreiding van Zwolle in zuidelijke richting bespeuren. Toch stoort dat niet want deze groene zone langs de IJssel heeft zijn landelijke karakter behouden. Bang dat je gedesoriënteerd raakt hoef je niet te zijn want de aanwezigheid van de hoge IJsselcentrale zorgt de hele dag voor een houvast.
Kleur van de kou
Wij hadden deze dag geluk. Bij de dit voorjaar abnormaal lage temperaturen liepen wij net vandaag, 23 mei, met een harde noorden wind in zuidelijke richting. Gelukkig had ik nog net voor vertrek een extra trui ingepakt. Met een chillfactor van beneden de vijf graden is die trui in Zwolle aangetrokken en zijn de twee truien niet meer uitgegaan. Twee tegemoetkomende wandelaars zagen rood van de kou en de wind. Een uitheemse kalkoen in het gehucht Oldeneel zag zelfs blauw. Of dit van de kou kwam of vanwege het imponeren van een passerende haan is ons niet bekend.  
Havezaten
De route werd afwisselender bij het verlaten van de IJssel. Via enkele plankenbruggetjes en verscheidene bospercelen werden we naar de eerder genoemde Havezate  Huis Windesheim geleid. Na Windesheim gingen we door aangename 'nieuwe natuur' over het Soestweteringpad naar de voetgangersbrug over de gelijknamige wetering. In de volgende Lieder en Molenbroekerpolder hebben ook de gezamenlijke boeren zich ingespannen om de omstandigheden voor de weidevogels en de doortrekkende wandelaars met een natuurstrook te verfraaien. Onze dank.

Zwarte zwanen statigheid bij Havezate Alerdinck
Het laatste deel ging opnieuw rond de rijkdom van vroeger. Via de mooie bossen en vijvers van de Havezate Den Alerdinck raak je onder de indruk van de macht en weelde die hebben geleid tot deze oases van groen in een agrarische weideomgeving. Een havezate was oorspronkelijk een versterkt huis. Dat was één van de voorwaarden voor het lidmaatschap van een ridderschap. In Overijssel gaf het ook toegang tot de Staten, het bestuur van de provincie.
Havezathe Den Alerdinck
De geplande keuze om deze wandeling te beëindigen bij de bushalte vlak bij het Overijssels Kanaal was minder handig. In deze open omgeving zonder abri had de harde noorden wind vrij spel. Op de foto kun je voelen waar het noorden is.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

donderdag 9 mei 2013

Maarten van Rossumpad; Apeldoorn - Vaassen

Apeldoorn - Vaassen
8 mei 2013
Regalia in een koninklijke omgeving

 
Regalia
'Wat zijn dat voor linten allemaal op die weide? Zou het de voorbereiding voor een hippisch evenement zijn?'.
Het antwoord kwam snel toen wij dichterbij de koninklijke stallen kwamen en parkeerwachters de eerste auto's naar binnen loodsten. Het was druk bij het paleis Het Loo. Zo druk dat tegen half twaalf de normale parkeerplaats bij de stallen al vol stond. Waarschijnlijk is dat gisteren ook al het geval geweest want de aanzienlijke parkweides waren er op voorbereid. De drukte betreft de belangstelling voor de inhuldigingsexpositie.
De attributen die vorige week tijdens de inhuldigingsceremonie zijn gebruikt in de Nieuwe Kerk in Amsterdam schijnen de meeste belangstelling te trekken. In de lokale krant De Stentor lees ik over de eerste dag, gisteren 7 mei;
'De beveiliging houdt toezicht op de topstukken uit de tentoonstelling: de kroon, de rijksappel en de scepter. Ook worden de troonzetels, de hermelijnen mantel van de koning en de jurk van koningin Máxima getoond. Halverwege de dag waren 3000 mensen door de poorten van het paleis in Apeldoorn gegaan. "Dat is ongekend", zegt conservator Marieke Spliethof van Het Loo.'
Gedenkplaat op de Naald voor het Loo
Voorbereiding Corsica
Maar wat doen wij op woensdag 8 mei in Apeldoorn als we de vorige keer in Velp waren geëindigd? Want welk traject komt er na Arnhem? Apeldoorn - Vaassen natuurlijk. Het wordt binnenkort weer tijd om wat met de rugzakken te lopen en een keer te overnachten. Kijken of alles nog compleet is en of 15 kilo net zo zwaar voelt als vorig jaar. Na een tijd puzzelen hebben we besloten het wat moeilijker met openbaar vervoer te bereiken stuk tussen Velp en Apeldoorn eind juni in twee achtereenvolgende dagen te doen. Halverwege, in de omgeving van Eerbeek, zijn er campings, dus dat past goed. 
Na Vaassen gaan we dat begin juli ook nog een keer doen naar Zwolle. Daarnaast doen we in twee aparte dagwandelingen de route tussen Zwolle en Ommen. Misschien daarna nog een wandeling tijdens de gezinsvakantie in juli-begin augustus voor het tonen van vormbehoud. En dan moet het voor dit jaar weer genoeg zijn met de voorbereiding voor de jaarlijkse bergtocht. Corsica is waiting.
Bibliotheca Biographica
Wij zijn vandaag gestart bij de carpool aan de Hoog Buurloseweg vlak bij de A1. De elf kilometer naar Het Loo gaan voornamelijk door bos, langs sportvelden en speelweides. Een vredige omgeving op een rustige woensdagochtend zou je denken. Maar dat is niet helemaal zo. 
Midden in de bossen ter hoogte van de West-Apeldoornse wijk Berg en Bos stuit je op een vreemd object. Het blijkt een piramide te moeten voorstellen. Op een van de stenen lezen wij dat het om de 'Bibliotheca Biographica' gaat. Op internet lees ik dat de piramide het initiatief is van de stichting EON, die levensverhalen van mensen verzamelt en die voor het nageslacht wil bewaren in deze granieten stenen piramide. De piramide zal uiteindelijk 30 bij 30 meter en 15 meter hoog moeten worden! Latere generaties en eventuele volgende beschavingen zouden zo een goed beeld krijgen van de huidige tijd.

De bewoners van Berg en Bos hadden daar in het eerste decennium van deze eeuw een hele andere mening over. Allerlei rechtszaken zijn aangespannen om dit initiatief te verhoeden. Grote toeristische aantrekkingskracht en navenante drukte in hun rustige omgeving werd verwacht. Dat het niet is gelukt blijkt uit de aanwezigheid van deze wat omgevingsvreemde blokken in een verder stille entourage.
De Naald
Na de wijk Berg en Bos stoot je als eerste op 'De Naald', het opvallende monument bij de ingang van het Paleispark. Voor velen nog bekend als een Suzuki-stoppende hindernis in 2009. Maar dat is niet de oorspronkelijke bedoeling geweest.
 
De zeventien meter hoge obelisk werd in 1901 door de inwoners van Apeldoorn aan het bruidspaar Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik geschonken. Dat het tevens een eerbetoon was aan de ouders, Koning Willem III en Koningin Emma, zie je nu nog steeds aan de plaquette op de voet van 'De Naald'.
Het stallen complex van Het Loo, nu ook expositieruimte
Even later voert het pad je tot vlakbij de koninklijke stallen en buig je af naar het voorplein van het eigenlijke paleis. Wij hebben de drukte achter ons gelaten en zijn even een kilometer verder op een rustig terras bij de uitvalsweg naar Wiesel gaan pauzeren.
Sprengen en beken
Vanaf de kaart lijkt het of je na Apeldoorn met alleen maar rechte wegen loopt naar Vaassen. In werkelijkheid valt dat enorm mee en wordt je via mooie paden en een beperkt aantal kilometers op asfalt langs vele velden met paardenbloemen daar heen geleid. Hoe dichter je bij Vaassen komt hoe meer sprengen en beken je tegenkomt. Het blijft een puzzel of het een beek of een spreng is. Op sommige plekken worden ze in betonnen bakken zelfs over elkaar heen gevoerd.
En vlakbij Vaassen zagen we een stroom waar het water van twee beken/sprengen door houten planken wordt gescheiden. De reden lag in het vroegere gebruik van het water voor de wasserij of de papiermakerij. Het water van de 'Rode Beek' was ijzerhoudend en daarmee niet geschikt. Dus dan leidt je het schone water van de Nieuwe Beek gescheiden naar je wasserij.
Cannenburch
Toppunt van watertoevoer is een spreng door je eigen tuin vlakbij het park van Kasteel Cannenburch. Op de kruising van, jawel ook hier, de Emmalaan en de Koningslaan. Via de Julianalaan loop je daarna om het park heen naar de ingang van het Kasteel.
Zo, dus hier heeft die Maarten van Rossum zijn huis laten bouwen. Wel een stuk van huis als je in Rossum aan de Waal geboren bent. 

Wachtend op de bus hebben wij op ons gemak het Kasteelplein, het Kasteel en de belendende koetsgebouwen bekeken. Bij nadere beschouwing toch ook weer geen verkeerde plek om te wonen.

Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland

vrijdag 3 mei 2013

Maarten van Rossumpad; Oosterbeek - Arnhem - Velp

Oosterbeek - Velp
1 mei 2013
Stad op Stuwwallen
Landhuis Sonsbeek
Wat de vorige wandeling bij Wageningen begon zette zich op de etappe van Oosterbeek naar Velp voort, stuwwallen en slimme mensen. Op deze eerste mei, dag van de wandelarbeid, leidde het pad ons door verschillende parken en landgoederen waar regelmatig kort geklommen mocht worden. Een on-Nederlandse beleving voor iemand die gewend is aan platte weilanden en dito bossen. Mooi is het wel dit land.
Zicht op de Oude Kerk van Oosterbeek vanuit de uiterwaarde
 
Mariëndaal
Vanaf station Oosterbeek liepen we eerst twee kilometer naar de Oude Kerk om daar de draad weer op te pakken. Er volgde een laatste stuk door de uiterwaarden voordat definitief de stuwwallen werden binnengedrongen. Dat binnendringen gebeurde op de grens van Oosterbeek en Arnhem bij het landgoed Mariëndaal. 
Man met hond poseren op hoogte
Op dat landgoed ga je langzaam omhoog langs de Slijpbeek met zijn watervalletjes en poelen en klim je door naar de 'Groene Bedstee'; een gangenstelsel van beukenhagen.
zo zagen wij de Groene Bedstee
Zo is de Groene Bedstee echt groen
Binnendringen van Arnhem
Apart was ook de passage van Arnhem. Na Mariëndaal loop je via 'Het Dorp' en door de goedbewaarde arbeiderswijk Lombok naar de Rijn. Lombok is rond 1900 trapsgewijs tegen de stuwwal opgebouwd. Het ziet er niet onaardig uit. Gelet op de diverse verenigingsgebouwen was verheffing van het volk een meetellend ideaal. In Lombok is destijds in ieder geval ook meteen met de straatbenaming gewerkt aan de band met het koningshuis. De toenmalige Oranjes vliegen je om de oren.
Blik op de Rijn bij Arnhem met op de voorgrond de Nelson Mandelabrug
en daarachter met boog de Frostbrug
De routeontwerpers van het Maarten van Rossumpad hebben het laatste stuk naar de binnenstad blijkbaar niet veel keuze gehad. Echt mooi wandelen is anders. Stukken langs de drukke Utrechtseweg parallel aan de Rijn, een afdaling in een obscuur parkje en een inkijkje in de Hoge school voor Kunsten brengen je bij de drukke opritten naar de Nelson Mandelabrug. Een aardige man, dat wel, maar hier moet je snel doorlopen.
Vanaf de Rijnkade gaat het door de oude binnenstad. Wij werden er niet opgewonden van. Om toch iets opbeurends te zeggen; terrassen en cafés genoeg. Onderweg kwamen we nog een trompetter van de rijdende artillerie tegen. Hij stond er wat anachronistisch en koud bij op het moderne Gele Rijders Plein.  
De even verder gelegen Janssingel heeft duidelijk meer allure. Ook de rond 1900 gebouwde Transvaalbuurt geeft weer afleiding door variëteit in de huizen en de art nouveau decoraties.

Arnhemse parken
Blij werden we weer hemelsbreed 500 meter van de Rijn in het mooie Park Sonsbeek dat als een groene long diep in Arnhem doordringt en zo een natuurlijk scheiding in de stad creëert. Het gevoel dat je niet meer in een stad loopt is daarna regelmatig aanwezig. Hoewel je op de kaart ziet dat je nog in Arnhem bent, loop je van het ene park naar het andere park, met diverse vergezichten.
park Sonsbeek dringt diep de stad binnen
Park Sonsbeek heeft een enorme afmeting. Het is prachtig in Engelse stijl aangelegd met mooie wandelpaden langs vijvers en beken van behoorlijke omvang. 
In het park Sonsbeek hebben wij vlakbij het bezoekerscentrum gerust bij brasserie Aquarium. Later zagen we dat het ook nog had gekund bij 'De Boederij' 1,5 km verder.

Via goedgekozen paadjes wordt je aansluitend al slingerend langs het ziekenhuis geleid terwijl je voortdurend het idee hebt dat je al buiten de stad raakt. Dat wordt nog versterkt door de regelmatige vergezichten richting de binnenstad.
Bij park Klarenbeek heeft Schelto Baron van Heemstra dat aantrekkelijk gemaakt met een monumentale bank. Die meneer de baron waren we ook al in Oosterbeek tegengekomen. Daar heeft hij zich laten eren met een grote boom midden in een akker. Als je voor de oorlog langdurig Commissaris van de Koningin was dan deed je nog echt mee.
Arnhemse wijken
In het bos boven Klarenbeek wordt je eraan herinnerd dat hier vroeger monniken woonden. Je moet het beeld niet in het donker tegenkomen want dan schrik je je waarschijnlijk te pletter. Na deze verschijning is het niet verwonderlijk dat je daarna door de wijk Monnikenhuizen gaat lopen. Ook daar heb je weer een prachtig uitkijkpunt waar je tot ver zuid van de Rijn kunt kijken.
Wat volgt is de de wijk Geitenkamp. Net als Lombok een arbeiderswijk en ook deze wijk heeft een eigen architectuur en is eveneens stapsgewijs tegen de stuwwal opgebouwd. Het straalt een aangename sfeer uit met het eigen marktplein.
Rozendaal
Eenmaal buiten Arnhem gaat het naar Rozendaal. Voordat je bij het monumentale Kasteel met de prachtige tuin komt heb je allang begrepen dat je hier in een heel welgestelde omgeving loopt. Wij tellen onze zegeningen, genieten er van en zoeken onze eigen rustplek bij de oude openbare school. 
Op naar ons eindpunt voor vandaag in Velp. Rozendaal en Velp zijn aan elkaar gegroeid en gaan geruisloos in elkaar over. Of de routekeuze bewust is geweest weet ik niet maar naar mate wij ons eindpunt voor deze dag naderen lijkt het of de huizen steeds mooier en groter worden. Je schrijdt alleen nog maar langs schitterende villa's en landhuizen, zo welvarend dat daar wel erg slimme mensen moeten wonen.


Dit is een vervolgbericht in de serie over onze wandelingen over het Maarten van Rossumpad. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina, zie de rechter marge.

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland