GR 10 - 2012; LAS ILLAS - COL DE L'OUILLAT

Dit is een vervolgbericht in de serie over mijn wandeltrektocht in 2012 over het laatste stuk van de GR10. Het aaneengesloten verhaal staat ook in de aparte pagina GR10 - PYRENEEËN 2012 (zie de rechter kantlijn ).

GEMISTE MILITAIRE CULTUUR

Vrijdag 24 augustus, wandeldag 9

Las Illas – Col de l'Ouillat

(9 uur incl rusten, ± 960m klimmen, ± 575m dalen, ± 25 km)

Gisterenavond is het nog erg laat geworden (> 22.30 uur) toen ik aan de bar Engelsman Adam trof. Onder het genot van wat biertjes hebben we allerlei wandelervaringen uitgewisseld. Vanochtend had ik een beetje pijn in mijn hoofd maar dat kan niet echt het gevolg zijn van die drie bier van gisterenavond. Misschien kwam het door de combinatie met wat wijn eerder tijdens het diner. Misschien ook wel door de luxe van  het slapen in een muffe kamer.

Terugblik op Las Illas halverwege de Col du Figuer

Tax-free wandelen

Rond acht uur ben ik begonnen met de gebruikelijke ochtendcol; de Col de Figuer (685m). Daarna wordt deze hoogte zeer geleidelijk over een kilometer of veertien teruggebracht naar ongeveer 300m in Le Perthus. Ondanks de eerste col leg ik deze 15 km in vier uur af en was ik om 12.00 in de straten van dit tax-free winkeloord.

Grotendeels gingen deze kilometers over een breed zandpad waar niet veel was te beleven, hoewel borden anders suggereerden. Daar waar wel wat te zien was, keek ik alweer zo uit naar een cola dat ik niet ging kijken. Nu zie ik op internet dat het zeker de moeite waard was geweest.

Het laatste stuk naar Le Perthus gaat niet meer over de brede zandweg maar door het bos. Daar zie ik voor het eerst ook stapels bast van de kurkeiken. Later zal ik er nog meer tegen komen.

Fort de Bellegarde

Als ik het bos verlaat en verder ga over een asfaltweg krijg ik zowel zicht op de autoweg van Frankrijk naar Spanje als op het dominante Fort de Bellegarde. In eerste instantie nog als een platte schijf boven op een berg, maar allengs tekent het bouwwerk zich duidelijker af. Er naar toe kom ik nog langs een van de voorposten en langs een oude ruïne van de Panissaren.

Fort Bellegarde

Voor-/uitkpost van Fort de bellegarde
met op de voorgrond een militaire begraafplaats van de Panissaren

Ik heb in de warmte nog even getwijfeld of ik het fort zou bezoeken, maar koos ervoor te gaan eten in Le Perthus. Een gemiste kans. Le Perthus is een druk, dom winkeldorp, terwijl ik nu op internet zie dat het fort best interessant is.

Het fort is in de zeventiende eeuw ontworpen door de bekende vestingbouwer Vauban. Die ben ik ook al in 2008 in St Jean Pied de Port tegen het lijf gelopen. De citadel daar, is door hem verbeterd en hij heeft stadswallen toegevoegd.

Hieronder enkele foto's van internet wat ik allemaal voorbij gelopen ben.

Een van de stervormige vestingmuren
die nog steeds de doorgang door het dal overheerst

Le Perthus

Na deze misser maak ik bij het eerste winkeltje in Le Perthus ook nog de vergissing om een cola light te kopen. Thuis drink ik dat altijd maar hier vind het maar een flauw aftreksel. Het lichaam mist de suikers.

Even verder daal ik via een lange trap af naar de hoofdstraat van dit toeristendorp met rokende mensen, die op de goedkope nicotine zijn afgekomen. Opeens wordt ik toegeroepen vanuit een Franse versie van een konditorei. Het is Adam. Daar neem ik samen met hem uitgebreid de tijd voor een sandwich jambon/beurre van 25cm lang, twee brownies en twee echte cola's met het bijbehorende effect.

   

Langs de grens

Kort na het verlaten van Le Perthus ga ik onder de snelweg door en loop ik vrijwel op de grens met Spanje. Zowel het pad als de temperatuur stijgen weer. Zo druk als het was in Le Perthus zo stil is het even verder weer als het verkeerslawaai langzaam wegsterft. Richting de Col de Comtessa klimt het nog over smalle paadjes. Daarna volgen er lange stukken brede, saaie zandwegen. Voor de afleiding zie ik weer de vreemde man, die ik vanochtend enkele kilometers voor Le Perthus voor het eerst zag en die geen boe of ba heeft gezegd toen hij mij inhaalde. Ik ga even rusten om hem de gelegenheid te geven uit het zicht te verdwijnen.

Chalet du Col de l'Ouillat

Col de l'Ouillat

De laatste kilometers van de omgeving van St-Martin-d'Albrere naar het Chalet du Col de l'Ouillat gaat het weer over bergpaden waar geklommen moet worden en waar ik niet voortdurend kan inschatten waar ik op de kaart ben. Uiteindelijk brengen de markeringen me gelukkig tegen 17.00 wel bij het Chalet.

Vlak bij het Chalet  is prima gelegenheid voor een bivak. De tent van Adam staat er al. Gisterenavond aan de bar in Las Illas was onze gezamenlijke moeite met het kuddegedrag van kampeerders om, in een zee van ruimte, tenten vlak naast elkaar te zetten, een van onze thema's geweest. We zagen er zelfs de mogelijkheid in voor een wetenschappelijk onderzoek. Ik zet daarom mijn tent wat verder weg en wat hoger in de luwte van struiken. Daarna ga ik voor € 2 douchen in de gite en kan ik in die douche ook nog gauw mijn was doen.

Als ik terugkom loop ik tegen iemand op, die eruit ziet als een Nederlander. Hoe je een Nederlander herkent blijft altijd een leuk thema, half blond haar, lang, soms lawaaierig, kledingkeuze? Het is geen wetenschap, maar vaak heb ik het goed. In dit geval is het cameraman Peter, die ongetraind en min of meer op de bonnefooi aan de GR10 vanuit Banyuls sur Mer is begonnen. Dat is hem niet goed bekomen. Hij is onderweg ziek geworden. Volgens zijn inschatting van een verkeerde pizza op de camping in Banyuls. Hij heeft zich in drie dagen hier naar toe gesleept. Een afstand waar een dag voor staat. Morgen zal ik eens kijken hoe zwaar die etappe echt is.

's Avonds eten Peter en ik gezamenlijk en kan ik voor het eerst sinds dagen weer wat langer Nederlands praten. Om de gezelligheid te verhogen laten wij allerlei maatschappelijke problemen en uitdagingen de revue passeren. Het verschijnsel Wilders  wordt tussen de gangen door geschiedkundig geduid en gewogen. Kortom een genoeglijk maaltijd boven op een col. Als Adam zich bij ons voegt wordt dit naar een internationaal niveau getrokken. We zijn het grotendeels met elkaar eens en kunnen met een gerust hart om 22.40 naar bed. Het wordt iedere dag later!

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 2012 - Pyreneeën oost - eindpunt Bayuls sur Mer