Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

vrijdag 31 augustus 2012

GR10 – 2012: DE OOSTELIJKE PYRENEEËN

Dit is de introductie van mijn verslag van de wandeltrektocht in 2012 over de GR10. Een alinea uit het vorige bericht is er in verwerkt.



HET LAND VAN DE CANIGOU

GR 10, jaar 5:

MONT LOUIS/LA CABANASSE - BANYULS SUR MER
± 120 km hemelsbreed, ± 170 km gelopen

Bovenop de Col del Pal met zicht op de Col de Mantet twee dalen verder
en op de achtergrond de alles dominerende Canigou van 2784 meter hoog
Karakteristieken 2012
Dit laatste jaar van mijn trektocht over de GR 10 ging door het oostelijk deel van de Pyreneeën, 'Les Pyrénées Orientales'. Als er iets is wat dit gebied, en ook mijn wandeling, heeft gedomineerd dan is het het bergmassief van de Canigou. Niet alleen beheerst deze berg door zijn hoogte van 2784 meter de omgeving tot tientallen kilometers afstand, maar vooral zijn betekenis voor de Catalanen en de intensiteit van deze identiteit is mij tijdens deze wandeling indringend duidelijk geworden.
De route van dit jaar liep van Mont Louis/La Cabanasse (± 80 km ten westen van Perpignan) naar het eindpunt van de GR10, Banyuls sur Mer (± 45 km ten zuiden van Perpigan, en ± 15 km ten noorden van de Frans-Spaanse grens).

In de planning en de voorbereiding zijn Frank en ik er van uit gegaan dat we net als de twee voorgaande jaren weer samen deze tocht zouden lopen. Echter de organisatie van een verhuizing van zijn bejaarde schoonmoeder kondigde zich onverwacht veel sneller aan dan gedacht en hij zag zich een week voor vertrek teleurgesteld genoodzaakt de tocht te cancelen. Daarmee viel ik dus terug in de solo-modus die ik nog kende van mijn vroegere tochten en ook van de eerste jaren van de GR 10.

Oorspronkelijk had ik elf loopdagen gepland, met twee reserve dagen. In werkelijkheid ging het lopen vrijwel zoals gedacht, alleen heb ik  over het stuk tussen Arles sur Tech en Banyuls geen vijf maar vier dagen gedaan en daarmee zelfs een dag sneller gelopen. Maar daarna was het doel bereikt en had ik geen zin meer om al die reservetijd in mijn eentje  zwemmend in de Middellandse Zee door te brengen. Met een gelukkig gevoel ben ik daarom eerder naar Judith en Maxime teruggekeerd.

Warmte en dorst
Twee andere karakteristieken van de 2012 trektocht waren de warmte en dorst. Die heb ik namelijk dit jaar elke dag mogen ervaren. Regelmatig steeg de temperatuur in het mediterrane deel van de GR 10 ruim boven de 30 graden. Je kunt echter niet oneindig veel water meenemen, want je moet het ook allemaal meesjouwen. Dus na verloop van tijd kom je toch vocht tekort. Dat is een enkele keer vervelend.
Zelfbedieningskoelkast van de 
Gite d' etape Moulin de la Palette
Daar staat tegenover dat als er dan, soms onverwacht, na uren een koud blik bier of cola gekocht kan worden er een intens diepe bevrediging naar binnen glijdt, die je nog kunt verlengen door super langzaam te drinken. Dorst-masochisme is een redelijke omschrijving van de ervaring.

Tussen deze momenten van lichamelijke sensatie was er weer het genot van de wandel/klim-inspanningen, de overweldigende natuur met prachtige vergezichten, een beangstigend moment met een paard? en de stimulerende ontmoetingen met collega-wandelaars.


Binnenkort de beschrijving van de reis naar het startpunt van de wandeling en wat een mens bedenkt om een tankje voor een gasbrandertje te verkrijgen.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 2012 - Pyreneeën oost - eindpunt Bayuls sur Mer

woensdag 29 augustus 2012

GR10 – PYRENEEËN 2012: Heelhuids terug

Eerder terug
Twee dagen eerder dan gepland ben ik geheel intact teruggekeerd uit de Pyreneeën. De soms wat langere trainingen over het Waterliniepad en Trekvogelpad eerder dit jaar, hebben zo een gunstig effect gehad op de fysieke conditie dat ik geen beroep hoefde te doen op de reservedagen en zelfs op het eind twee dagen achtereen lange bergetappes van 24 km heb afgelegd.  Hierdoor liep ik zelfs nog een dag op mijn planning in. Maar ja, wat moet je in je eentje op het eindpunt?
Ik heb via Judith mijn vlucht naar Nederland kunnen vervroegen en zit nu bij te komen van de vermoeienissen en de dorst.
Bovenop de Col del Pal met zicht op de Col de Mantet en op de achtergrond de alles dominerende Canigou van 2784 meter hoog
Warmte en dorst
Warmte en dorst heb ik namelijk dit jaar elke dag mogen ervaren. Regelmatig steeg de temperatuur in het mediterrane deel van de GR 10 ruim boven de 30 graden. Je kunt echter niet oneindig veel water meenemen, want je moet het ook allemaal meesjouwen. Dus na verloop van tijd kom je toch vocht tekort. Dat is een enkele keer vervelend. Daar staat tegenover dat als er dan, soms onverwacht, na uren een koud blik bier of cola gekocht kan worden er een intens diepe bevrediging naar binnen glijdt, die je nog kunt verlengen door super langzaam te drinken. Dorst-masochisme is een redelijke omschrijving van de ervaring.
Tussen deze momenten van lichamelijke sensatie was er weer het genot van de wandel/klim-inspanningen, de overweldigende natuur met prachtige vergezichten, een beangstigend moment met een paard? en de stimulerende ontmoetingen met collega-wandelaars. Ik zal mijn aantekeningen weer gaan uitwerken en ik schat dat ik over een paar dagen het eerste dagverslag zal publiceren.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 2012 - Pyreneeën oost - eindpunt Bayuls sur Mer

zondag 12 augustus 2012

GR 10 – PYRENEEËN 2012; De Finale


Over drie dagen gaat het weer gebeuren. Voor de laatste maal vormt de GR10 de uitdaging. Dit keer weer ouderwets alleen op pad omdat Frank door dringende bezigheden heeft moeten afzeggen. Woensdag 15 augustus vanaf Schiphol naar Toulouse en vandaar naar de Spaanse Grens bij Latour de Carol-Enveitg. Donderdagochtend gaat het met de Train jaune naar het punt waar we vorig jaar zijn gestopt; Mont Louis-La Cabanasse. Daar gaat de rugzak in de echte draagstand en start de pittige, maar plezierige inspanning in het bergdecor. Op naar de Canigou en naar Banyuls sur Mer!
Eind september zal ik wel weer met de eerste verslagen komen, tot dan.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 2012 - Pyreneeën oost - eindpunt Bayuls sur Mer

donderdag 9 augustus 2012

Waterliniepad; Weesp Uitermeer-Nederhorst den Berg-Vreeland-Loenen-Maarsen-Oud Zuilen


Het Jaagpad langs de Vecht in Vreeland
Ophaalbruggen, molens, Vecht, plassen, pleziervaart, kreeften, karper, ooievaars, zwanen; dit zijn de beelden die terugkomen als ik aan de wandeling van dinsdag 7 augustus denk. Voor het gemak vergeet ik even het regenpak waarmee ik droog bij het station kwam en de natte wandel- en onderbroek tussen Overmeer en Vreeland toen ik geen zin had om de regenbroek weer aan te trekken.
Bushalte Rundervreugd
De heenreis met de trein naar Weesp verliep simpel en na enige tijd wachten vonden we de aansluiting met de bus, lijn 106, die één keer per uur richting Nederhorst den Berg rijdt. Die hadden we nodig om tien minuten later bij boerderij 'Rundervreugd' met de gelijknamige bushalte uit te stappen. De vreugde werd direct tot normale proporties teruggebracht door de dit jaar bijna standaard zomerregenbui.
Terugblik op de Vechtbrug in de Gooilandseweg
Na een korte oriëntatie met een terugblik richting fort Uitermeer en de ophaalbrug over de Vecht ging het langs de Vecht richting de Spiegelplas.
Zoetwaterkreeften
Tot onze verbazing troffen we op het wandelpad dat parallel loopt aan het Googpad, een zoetwaterkreeft die ons probeerde af te schrikken. Een zoetwaterkreeft had ik in Nederland nog niet eerder gezien. Met behulp van Wikipedia denk ik nu dat het een Amerikaanse rode rivierkreeft is geweest. Een zogenaamde 'exoot' die zich de laatste jaren behoorlijk in het plassengebied schijnt te hebben vermeerderd.
Dat het geen schijn is bleek later op de dag in Loenen toen er gewoon langs de weg verschillende voorbij kropen en andere, zoals dat in Nederland gebruikelijk is, al waren plat gereden.  http://nl.wikipedia.org/wiki/Rode_rivierkreeft

Tussen de plassen
Het Googpad biedt bij wijlen aan de ene kant zicht op de uitlopers van de Ankeveense Plassen en aan de andere kant de Spiegelplas met zicht op Nederhorst den Berg. Je loopt in een gebied waar vroeger flink geploeterd en gebaggerd is om de turf naar boven te halen om het daarna op de legakkers te laten drogen. Nu is het een prachtige omgeving van riet en sloten met hier en daar een idyllisch huisje en nieuwsgierige beesten die wandelaars in de regen nauwlettend in het oog houden.
Zicht richting Ankeveense Plassen
Zicht over Spiegelplas richting Nederhorst den Berg

Langs de rivier
Het stuk Vecht tussen Overmeer-Vreeland-Loenen-Nieuwersluis-Breukelen-Maarssen is een aaneenschakeling van sloten, polders, mooie oude landhuizen, herenhuizen, opgeknapte arbeiderswoningen, prachtige tuinen en verstilde dorpen. Een decor waar zo een verlate veldwachter of een baron voorbij zou kunnen komen. Wat er regelmatig hoog boven de omgeving wel voorbij komt zijn de motorjachten waar de kapiteins op de tweede etage onder de bovenste buiskap hun kostbare schip op koers houden.
Verscholen huis met hortensia's langs de oever
Nadering van Vreeland
Ophaalbrug over de Vecht in Loenen
Sluis bij Nieuwersluis
Landhuis aan de Vecht west van Breukelen
Landhuis aan de Vecht omgeving Breukelen
Nieuwersluis
Bij Nieuwersluis valt er behalve de sluis nog meer interessants te zien. Allereerst de oude Willem III kazerne. Als militair kon je daar vroeger beter niet komen want 'Nieuwersluis' betekende dat je meer dan krijgstuchtelijk buiten je boekje was gegaan. Je werd daar voor een echte gevangenisstraf naar toe gestuurd. Er werd daar meteen ook goed aan de conditie gewerkt. De verhalen over afmattende roeitochten in zware sloepen over de Loosdrechtse Plassen en de Vecht deden het altijd goed in de kantine.
Deze voormalige gevangenis voor militairen is na afstoting door defensie stilzwijgend voor dezelfde functie behouden, maar nu voor burgers en buitenlui. Die hebben blijkbaar  recht op een modernere behuizing, die je tegenwoordig op de flanken van het oude kazernegebouw ziet.
Je passeert ook nog de oude pupillenschool waar in de tijd van Koning Willem III jonge jongens werden onderwezen om later over te gaan in krijgsdienst.
Nog meer waterfauna
Tussen al deze prachtige huizen en dorpen is ook nog voldoende ruimte voor natuur. In een ondiepe sloot bij een buitenhuis in de buurt van Vreeland zwom op zijn gemak een dikke karper vlak onder het wateroppervlak van de heldere sloot. 
Onze aanwezigheid deerde hem kennelijk niet. Ooievaarsnesten op hoge palen zijn hier bijna een status symbool bij je huis. Ze staan er niet voor niets want we hebben er verschillende gezien met een tweetal er op aanwezig. Ook los in de wei lopen ze hier in het wild. Minder exclusief maar altijd weer attractief zijn de zwanen en de reigers.
Molens
Op onze laatste kilometers van het Waterliniepad namen we geheel in stijl afscheid met het blik op een tweetal molens dat ooit een rol speelde bij het het drooghouden van de polders. De Buitenwegse wipmolen deed dat voor de Buitenwegse Polder en de Westbroekse Molen voor het waterschap Westbroek. En waarom komen wij er langs? Er tussen ligt natuurlijk weer een sluis die van belang was voor de inundatie van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. 
    
Met de 27 kilometers tussen het Fort Uitermeer en slot Zuylen hebben wij het laatste ontbrekende deel in onze gang langs de Nieuwe Hollandse Waterlinie afgesloten. In hoeverre de linie werkelijk ooit heeft afgeschrikt en functioneel zou zijn geweest is ons niet altijd duidelijk geworden. Maar dat geldt voor meer statische verdedigingswerken. 
Volgens de inleiders van de wandelgids schijnt de bekende Pruisische strateeg Von Clausewitz erg onder de indruk te zijn geweest. Wij en vele anderen zijn dat tegenwoordig nog steeds. Het was voor ons de eerste keer dat we een zogenaamd themapad hebben gewandeld. Deze combinatie van natuur, geschiedkundig thema en fysieke inspanning is ons prima bevallen. Bij deze onze waardering voor de initiatiefnemers en ontwikkelaars van dit pad.
Groepsschuilplaatsen vlakbij de Mijdense sluis
We weten nu als we een 'groepsschuilplaats' zien dat er dichtbij een fort of een sluis of een nauwe doorgang door het veen of moeras is. Kijk dat geeft toch weer een ander gevoel bij het zicht op die betonnen dozen in de land.

De dagberichten staan in een totaalverslag verzameld: Waterliniepad 2012

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland