Welkom


Welkom op mijn trektochten- en wandelweblog. Na maanden van trainingswandeltochten maak ik eenmaal per jaar een trektocht. Meestal in de bergen. Het verslag daarvan zet ik op dit weblog. In 2011 heb ik er voor gekozen ook de dagwandelingen in aparte blogberichten te publiceren. Tegelijkertijd rijg ik die berichten op een afzonderlijke pagina aaneen tot een compleet verhaal. (Zie de rechter kolom). Mijn bedoelingen met deze verhalen staan te lezen in 'Over mij', hieronder in de linker kolom. Veel lees- en kijkplezier.
Groet Frans

woensdag 4 juli 2012

Trekvogelpad; Reactie op 'Ik ben verloofd!'

Langs de Koffijgoot bloeit veel op
'Het landschap en de ontmoetingen zijn de hoofdthema’s in mijn verhalen. Het creëren van een glimlach is een bijkomend doel. Veel plezier bij het lezen!'

Dit staat in de linker marge van mijn weblog als welkomstbericht en ter introductie. Nu ontmoet je tijdens de wandelingen regelmatig mensen, sommige onthoudt je wat langer en slechts enkele zijn heel speciaal en gaan naar de map Eregalerij. Zoals de onderstaande blijmakende reactie die ik kreeg op het bericht 'Trekvogelpad; ik ben verloofd!'

Hoi Frans en Frank

Wat is het leuk om ons verlovingsverhaal terug te lezen. Nog steeds heb ik de neiging om te roepen "ik ben verloofd". In eerste instantie dacht ik ook "ja hoor moest dat nou ,dat roepen" maar nu we dit terug lezen vinden we het fantastisch dat ons verlovingsverhaal op deze manier vereeuwigd is. We hebben dan ook besloten om de link te gaan delen en op deze manier mensen bekend te maken dat we verloofd zijn. Nu heeft de aanstaande bruid al een ambtenaar in de kring maar mocht deze om wat voor reden dan ook weg vallen dan zullen we zeker Judith vragen.
We hebben een super leuke dag gehad en als de ring nog niet de kers op de slagroom was dan is het deze blog wel.
Bedankt dat wij dit zo intieme moment met jullie mochten delen en voor de felicitaties.
groetjes
het aanstaande bruidspaar
Hailey & David

Nogmaals veel geluk en een mooie dag toegewenst!
Frans en Judith, Frank en Linda

zondag 1 juli 2012

Trekvogelpad; Eibergen - Enschede

Eibergen - Enschede
20 juni 2012

waterplassen in het Haaksbergerveen


Wij vonden het mooi, 

Jack vond het een beetje lang

Jack net uit de Koffijgoot
Het is goed dat Jack niet kan praten anders hadden we een mooie klaagzang moeten aanhoren. Het kwispelend enthousiasme ging allengs over in veel gehijg, gesteun en gestrompel. Uiteindelijk heb ik hem nog een stuk gedragen wat hij zich prima liet aanleunen. De fysieke grenzen van Jack zijn nu bekend.

Het oorspronkelijke plan met een overnachting was de vorige keer bijgesteld door een programmaverandering thuis. Vanwege het openbaar vervoer waren we die laatste keer gestopt in Eibergen en dan blijft er nog een aardig stuk over naar Enschede. 30 km is een lange etappe in één keer, maar weer net tekort om twee keer naar Twente te reizen; te kostbaar in tijd en in geld. De verplaatsing naar Eibergen via Apeldoorn en Zutphen sloot ditmaal goed aan maar met drie treinen en  één bus ben je toch tweeënhalfuur onderweg.

Nu zijn wij kampioenen in het langer maken van de route, deze keer door drie aanleidingen. In Eibergen gingen we om halfelf niet meteen van start maar hebben we eerst wat rondgelopen om inkopen te doen omdat ik vergeten was een lunchpakket te maken. De tweede aanleiding werd ons opgedrongen en de derde verlenging kwam misschien door verminderde waarneming door vermoeidheid. Daarover later meer.
natuurgebied direct oost van Eibergen langs de Berkel
Langs de Berkel
De route vonden we afwisselender dan het stuk tussen Ruurlo en Eibergen. Misschien speelde mee dat de zon scheen en het sinds tijden eens lekker warm was. Nauwelijks buiten Eibergen liepen we direct langs een mooie zijtak van de Berkel die tot onze aangename verrassing na een kilometer alweer dwong tot een stop. Eerst krijg je bij het verlaten van het bos zicht op de mooie watermolen en als je dan met je hoofd verder draait naar rechts, 'jaha, dat zijn volgens mij terrasstoelen'. 'Goh wat jammer dat we nu al moeten stoppen'. Prima koffie, prima appelgebak bij Het Muldershuis.
Halftwaalf en al 1 kilometer gelopen. Dat wordt laat vandaag voordat we in Enschede zijn. Maar dat maakt niets uit. Het is heerlijk weer en kort na het vervolg worden we via de markering naar de Berkel teruggeleid. Langs water lopen is altijd leuk.
Van goot naar veen
Na twee kilometer even goed opletten want daar verlaat je de Berkel en gaat het langs de mooie Koffijgoot naar het noorden. Zo te zien hebben natuurliefhebbers deze stromende sloot een natuurlijker aanzien willen geven met minder steile oevers en verder stoomopwaarts steen/keipartijen. De komplimenten want het is zo goed gelukt dat het zich inmiddels leent voor romantische liefdesverklaringen.
Koffijgoot
op de kaart staat Koffijgoot,
maar stroomopwaarts heet hij terecht Koffiegoot
Het volgende hoogtepunt vormt het Haaksbergerveen. Uit de gids leer ik dat dit één van de laatste grote hoogvenen van ons land is. Het is in het verleden voor turfwinning gebruikt. Aan de westzijde zijn nog een paar mooie plassen te zien maar verder naar het oosten oogt het droger.
Je trekt zuid om het veen heen. Mooi is dat je het laatste stuk over plankenpaden wordt geleid. Ondanks de verdroging en de vele pollen geel pijpenstroo zie je regelmatig waarom je over planken loopt. Jack vond de planken niks, je moet met die hondenpoten zo opletten waar je loopt. Je moet hier trouwens op tal van plekken niet even de plank missen. Een dropping bij duisternis lijkt hier ook niet een geëigend kinderspel.
Dat we het Haaksbergerveen ook nog vanaf de noordzijde gingen bekijken vonden we niet zo noodzakelijk, zeker niet toen we voor ons gevoel steeds verder van het goede pad afraakten. Omdat wij een oude gids hebben, wijken we soms van de getekende route af als de markeringen een andere richting aangeven. Er is dan blijkbaar een routewijziging aangebracht. Je kunt dat meestal op internet nalezen, maar dat vergeten wij altijd voor het gemak. De eerste keer op dit traject stond het zelfs aangegeven op de markeringssticker en met het lopen op de markeringen kwamen we via de Berkel en de prachtige Koffijgoot na verloop van tijd een stuk verder weer op de oude route terug.
NIVON-huis
Voorbij het Haaksbergerveen ging het echter fout. De markeringen voerden ons naar het noord-westen in plaats van naar het oosten. Na twee kilometer liepen we zelfs van de kaart in onze gids af. 'Zitten we nog wel op het Trekvogelpad of zijn we ongemerkt op een andere wandelroute gekomen?' Knoop doorhakken, stoppen met deze onduidelijkheid, via een eigen route terug naar de route in onze gids met een passage van het NIVON-huis Den Braom. 'Dan drinken we daar meteen een cola of misschien wel een biertje.'

Wel kwamen we er op de Höfterveldweg nog achter dat hier in het de 19e eeuw nog iemand in een hol onder de grond woonde. Maar met het gevoel verkeerd te zitten rond vier uur 's middags en nog 14 km te lopen vonden we dit al minder interessante informatie. Via een kort stuk langs de drukke Haaksbergerweg en twee kilometer over de Munsterdijk zijn we linea recta naar het NIVON-huis gelopen. Onderweg kon ik Frank al voorbereiden dat ze bij het NIVON-huis waarschijnlijk geen bier hebben.
ergens langs de Munsterdijk
'Oh, u heeft alleen maar thee of koffie'. Bij het NIVON-huis hoorden we dat we eerder toch op de juiste, nieuwe route hadden gelopen. De route was gewijzigd om een betere aansluiting op het openbaar vervoer te realiseren. De beheerder was daar overigens niet van overtuigd. De oude route die langs het NIVON-huis liep was veel mooier en sloot ook prima aan op het openbaar vervoer. Hij heeft gelijk voor wat betreft de route, een schitterende afsluiting door het natuurreservaat het Witte Veen.
Via Buurserbeek en Witte Veen naar Enschede
Na een half uur pauze starten we tegen zessen met de laatste 11,5 km. Met een leuke bruggetje over de Buurserbeek en een stuk over de Nederlands-Duitse grens kwamen we in het Witte Veen waar de passage gedeeld wordt met Schotse Hooglanders die daar de baas zijn.
De laatste 5 km werden voor Jack een gang naar Canossa. Een toepasselijke naam gelet op de Duitse oorsprong van de benaming. We liepen namelijk op een weg pal op de Duitse grens.
http://www.onzetaal.nl/taaladvies/advies/naar-canossa-gaan.
Op deze 'Twistveenweg' heeft men heel fijn grid gestrooid dat blijkbaar goed past tussen hondentenen. Aan het eind van deze weg liep Jack te hinken en heb ik hem maar opgepakt. Maar acht kilo weegt na twee km behoorlijk door. 
Ik was opgelucht dat ie daarna op eigen kracht weer normaal kon volgen op het laatste stuk dat tot aan de rand van Enschede mooi door de natuur is uitgezet.
De aansluiting op het openbaar vervoer op het eindpunt konden wij echter niet vinden. Op aanwijzing van een lokale dame kwam ons eindpunt weer een kilometer verder te liggen. Daarmee tilden wij de teller op 34 km. Jack heeft daarna het bushokje, de bus, het perron en de trein alleen nog maar liggend bekeken. 'Eindelijk stoppen die gekken er mee'.
Hier moet ik een flinke plas van laten,
dat stomme wandelen

De dagberichten worden gebundeld in een totaalverslag:

Voor al mijn andere wandelingen in Nederland zie: mijn wandelingen in Nederland