GR 10 - 2011; Lac des Bouillouses – Gare Mont Louis / La Cabannasse

Vervroegd slotdiner

Dinsdag 30 augustus

Lac des Bouillouses – Gare Mont Louis/Cabannasse,

(± 100m klimmen, ± 600m dalen, ±16 km)

Een laatste blik op het Lac des Bouillouses

Gisterenavond ook de eerste herinnering aan de terugreis gekregen. Van onze collega-wandelaars gehoord dat de Train Jaune juist sinds gisteren een andere dienstregeling heeft waarmee net de door ons gekozen trein van 16.52 is komen te vervallen. De eerst volgende komt nu 18.42 op het station Bolquère-Eyne langs. We moeten vandaag die trein wel nemen om morgenochtend op tijd vanuit Latour de Carol-Enveitg de verbinding richting Toulouse en het vliegveld zeker te stellen. Dat wordt vanavond dus een late aankomst op de camping in Enveitg. Hopelijk is hij dan nog open.

Pla de Bones Hores 

Laatste bergmeren, paarden, runderen en wandelaars

Maar eerst nog mooi een dag wandelen. We verlaten het hotel om 08.30 in onze fleece truien. De gelijkmatige afdaling naar Bolquère start met een omweg over de stuw waar we nu wel de markering ontdekken. Na een kort stuk door het bos gaat het prachtig over de flanken van een grote open vlakte waarop we ons hotel langzaam kleiner zien worden.

We passeren aan het eind van het open stuk de eerste skilift en pauzeren nog een laatste keer bij zo'n mooi bergmeer. (Étang de Pradeille). Daarna gaat het langdurig door dennenbossen naar beneden waar regelmatig paarden en koeien onverwacht vanuit het bos opduiken.

Bij een rust maken we een laatste gesprek met de bekende wandelaars van de afgelopen twee dagen. Michel heeft last van zijn bovenbenen maar hoopt toch over elf dagen aan de Middellandse Zee te staan. Als we aan het koffiezetten zijn duikt er een stier op die langzaam onze kant op stapt (afstand 6 meter). Misschien omdat hij mank loopt zoekt hij geen confrontatie. Ik sta alvast achter een paar boomstammen en daarvoor staat nog de Wit. Of dat laatste geholpen zou hebben is overigens niet duidelijk geworden.

Kerk van Bloquere 

Op het lange pad door het bos passeren we nog enkele stille skiliften en het chaletdorpje Pyrénées 2000 bestaande uit robuuste, luxe houten huizen waarvan enkele opgetrokken uit boomstammen. Daarna verlaten we de natuur definitief en lopen over een asfaltweg langs een tweede chaletdorp, Superbolquère, om voor de slotlunch te eindigen bij de Ancienne Auberge in het oude Bolquère.

Versting stad Mont Louis onder het militaire deel en bovenin, ook binnen de muren, het stadje

Citadel 'Mont Louis'

Ook al nemen we tijdens de maaltijd uitgebreid de tijd, er blijft nog veel te veel middag over. Ik stel voor om naar de citadel 'Mont Louis' te gaan en het einddoel voor vandaag te verleggen naar het station Mont Louis/Cabanasse dat daar vlak bij ligt. Tegen drieën arriveren we bij deze door de bekende zeventiende-eeuwse vestingarchitect Vauban ontworpen en gebouwde citadel. Het ziet er imposant en goed onderhouden uit.

Op het niet toegankelijke deel is een Centre National d'Entrainement voor paracommando's gehuisvest die net bezig zijn met het oefenen van de touwafdaling uit een helikopter. Fast roping down volgens Frank met zijn luchtmobiele ervaring. Wat het is en hoe het heet weet ik zelf natuurlijk ook. Mijn puriteinse vraag waarom dat down er achter moet en of je dan ook fast roping up hebt wordt niet op waarde geschat. Het is ook bedoeld als een tegenhanger voor het Odlo-merkje gezeur.

     

Via een tweetal toegangspoorten komen we in het deel van de vesting waar zich zowaar een klein stadje bevindt met onder andere mairie, kerk, school en cafe's. Er schijnen nog ongeveer 220 mensen te wonen. We kijken rond, drinken wat en een uur later hebben we het gezien en lopen het laatste stuk naar het station.

Train Jaune

Waar we gelukkig direct kaartjes kopen naar het eindstation Latour de Carol-Enveitg aan de Spaanse grens. Als we om 18.00 nog een keer in het stationsgebouw willen is alles zonder verdere aankondiging afgesloten. Op het perron wordt het kintikken slechts onderbroken door kijken naar de samenklontering van veel dagjesmensen die nog net in de twee treintjes in de richting van Villefrance/Perpignan passen. 

Eindelijk komt ons volle toeristentreintje om 18. 40 aan. We kunnen er met nog enkele andere passagiers nog net bij. Het gele treintje is een aardige toeristische belevenis waarbij je in een traag tempo over een soort smalspoor door de uitgestrekte Cerdagne vallei kronkelt. Het treinstel telt zes wagonnetjes waarvan er twee open zijn en je in de buitenlucht van het landschap kunt genieten. Het lijntje gebruikt zo nu en dan de volle breedte van de vallei om te klimmen of te dalen en slingert zich over bruggen en door tunnels langs een serie van dorpen en stadjes.

Langzamerhand verlaten alle toeristen het treinstel en als we in Latour de Carol/Enveitg stoppen stappen er om 20.30 met ons alleen nog enkele backpackers uit. Op de 800 meter verder gelegen camping moest de beheerder van boven komen om ons in te schrijven. Net voor de inval van de duisternis stonden onze tenten en bij het licht van een campingstraatlantaarn eten we onze Salade Parisienne uit blik. De super hete douches daarna vormen een weldadige afsluiting. Einde loopvakantie, over naar de reismodus.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 Pyreneeen oost: Ariège - Carlit