GR 10 - 2011; Rustdag 2; Andorra

Dit is een vervolg bericht in de serie over onze wandeltrektocht in 2011 over de GR10. Zie voor het aaneengesloten verslag de aparte pagina (in de rechter kantlijn).

Rustdag 2; Andorra

Zaterdag 27 augustus
Camping municipal van Mérens-les-Vals

Gemixt heen

Na een nacht met korte waakmomenten staan we al om 08.00 op. We willen er dit keer op tijd bij zijn en staan daarom al om 10.00 uur langs de weg naar Andorra. Maar of het komt omdat het zaterdag is of dat het de bestemming is die we omhoog houden, niemand stopt. Na een half uur geven we ons nog tot 11.00 uur. Hoe we ook vriendelijk lachen, petje op-, petje afzetten, het lukt niet. Om 11.15 zitten we weer koffie te drinken aan de bar van de steeds legere camping.

Lang wachten op het
station van Merens les Vals

Om toch iets te doen te hebben gaan we maar naar het station. Daar hangen we een uur rond en verplaatsen ons tenslotte met een mooie, moderne trein naar het elf kilometer verder gelegen gehucht L'Hospitalet-près-l'Andórre. Daar stappen we samen met een jonge, zwarte vrouw uit. Gedrieën informeren we bij de incrowd hoe we het beste naar Andorra kunnen komen. We wisten het eigenlijk al, liftend. Ik raad de jonge vrouw aan niet vlak bij ons te gaan staan omdat je alleen meer kans hebt dan met zijn drieën. Terwijl ik dit net gedaan heb stopt er bij Frank en mij een ruime Citroën maar zit zij opeens toch als eerste achterin. Gelukkig mogen we allemaal mee.

Met ervaring scheurt onze van origine Portugese chauffeur over de haarspeldbochten op de 27 km naar de Andorrese grensplaats Pas de la Casa. Hij komt net als onze chauffeur van gisteren helemaal uit het 170 km verder gelegen Toulouse om volgens zijn zeggen twee sloffen sigaretten te halen. Een slof sigaretten kost hier weliswaar slechts €19, maar dit lijkt ons toch een erg grote inspanning voor deze korting. Er zijn echter van die momenten dat je niet door moet vragen, maar EO-blij voor je uit moet kijken.

Andorra la Vella

Pas de la Casa is een stadje met gigantisch veel winkels en parkeerflats, waar alles draait om sigaretten, alcohol en andere belastingvrije artikelen. Aan de drukte te oordelen niet zonder succes.

Pas de la Casa

Ons oorspronkelijke doel was de hoofdstad Andorra la Vella en hoewel het al 14.00 is en we nog niet weten hoe we terug zullen komen besluiten we toch door te reizen. Vanuit de mini-bus die de verbinding verzorgt zien we een bergachtig landschap met skipistes en vele, goed onderhouden, moderne hotels die vrijwel allemaal 'en pierre' gebouwd zijn (buitenmuren van natuursteen). Ze zien er zonder uitzondering een stuk beter uit dan de hotels aan de Franse kant van de grens. Over de 33 km bergweg doen we 50 minuten. We dalen door verschillende modern uitziende stadjes en passeren vele schitterende moderne villa's op prachtige locaties tegen de hellingen.

Pont de Paris in Andorra la Vella

  

Vella valt tegen. Het is een kopie van Pas de la Casa met maar dan luxer. Vanuit de bus zien we een onafzienbaar aantal winkelstraten. De ene nog luxer dan de andere. We worden in het oude centrum afgezet, waar we welgeteld nog 1 oud gebouw kunnen vinden; de kerk.

Na horlogezaak nummer twintig en parfumeriewinkel dertig is de nieuwigheid eraf en hebben wij het gezien. Op een van de weinige stukjes natuur, een streepje kunstgras, strijken we neer op een pizzeriaterras waar geen pizza's verkocht worden, eten en drinken wat en gaan op zoek naar de bushalte om niet de laatste bus terug naar de grens te missen. Daar staan we een tijd te wachten op een mini-bus. Als de vertrektijd ruim voorbij is bekruipt ons een vervelend gevoel, zeker omdat we net ervoor nog een mini-bus zagen wegrijden. We vragen het maar bij toeval aan een wachtende dame, die ons wijst op een naderende grote bus. Hij was gelukkig te laat en gaat inderdaad naar de grens. Onze dank is groot.

Gemengd terug

Terug in Pas de la Casa horen we van een paar Britten op doorreis dat de volgende bus richting Ax over ruim een uur vertrekt. Genoeg tijd dus om te gaan liften. Het bordje Ax gaat vele malen omhoog maar waarschijnlijk vanwege de controles van de Franse douane neemt niemand lifters mee. 

ons niet werkend bordje

We willen net terug naar de bushalte gaan als een Moslimgezin ons een lift aanbied. Ze zijn hier goedkoop voor de hele familie fruit aan het kopen om de ramadan beter door te komen. We moeten even wachten tot de handel met de fruitkraam is afgerond. Daarna wordt de kleine auto volgeladen met dozen meloenen. Opa mag voorin zitten en wij zitten met verpletterende tussenruimte tevreden naast oma op de achterbank. Daar vernemen we dat ze al veertien keer oma is en al heel lang in Frankrijk woont. Terwijl de bus nog moet vertrekken uit Pas de la Casa staan wij 45 minuten later alweer in Mérens-les-Vals. Niet slecht voor een paar oude amateurs.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 Pyreneeen oost: Ariège - Carlit