GR 10 - 2011; Mooie cols, schitterende valleien, bezadigd hotel rond Lacs des Bouillouses

Mooie cols, 

schitterende valleien, 

bezadigd hotel

Maandag 29 augustus

Refuge des Bésines – Lac des Bouillouses

(8 uur incl rusten, ± 700m klimmen, ± 800m dalen, ± 17 km)

Hotel

We zitten in Les Bones Hores. Aan het einde van het Lac des Bouillouses hebben we niet gekozen voor de gelijknamige Refuge maar voor de luxe van dit hôtel de montagne aan de west kant van de stuwdam. Kamperen leek ons hier geen prettig idee in deze wat meer toeristische omgeving en is zelfs op de meeste plekken verboden. Maar de echte reden is dat we aan het eind van deze vakantie, morgen is de laatste wandeldag, kiezen voor nog meer comfort dan in een refuge. 

Nou zullen vele Nederlanders niet echt geestdriftig worden van onze oude kamer, met het los zittende toilet, in dit gedateerde hotel met achterstallig onderhoud. Maar dat is het voordeel van dagen lang rondrennen in de bergen, dan worden basiszaken al snel luxe. Er is licht in de gangen, je hebt geen jeton nodig voor de douche, die na verloop van tijd heet wordt, je mag je schoenen aanhouden, er liggen lakens op je matras, er zijn maar twee bedden in plaats van acht en je mag ook je rugzak en je stokken meenemen naar je kamer.

 

Als klap op de vuurpijl hebben we een eigen tafel in het restaurant. Voor €50 p.p. is dit te overzien. Het is trouwens niet veel duurder dan de Refuge des Bésines waar de rekening eindigde op €120. Dat kwam o.a. door de lunchpakketten van €9 per stuk. Maar na het betalen in de keuken kon ik de gardien daar wel complimenteren; het zag er strak en schoon uit.

vlak bij de Col de Coume d'Aniel met in diepte het meertje Besineilles

Hoogste punt

De route van vandaag was lang; 17,5 km waarbij op het laatste stuk langs het Lac des Bouillouses het tempo er een beetje uitging. Het was een prachtige route met twee mooie cols, verschillende mooie meren en meertjes en door de prachtige vallei van de Ruisseau de la Grava. We moeten op deze een na laatste dag oppassen dat we nog oog houden voor al dit schoons.

Om 08.00 vertrokken we bij 15 graden richting de Col de la Coume d'Aniel. Deze col is met zijn 2470m het hoogste punt voor dit jaar. Bij het vertrek worden we nog achterna geschreeuwd door Michel die ons de juiste weg wijst. Op weg naar de col stijgen we eerst geleidelijk langs langs een mooi beekje, daarna volgt een strook verspreide dennen en tenslotte begint een echte rotsblokkenklim, waar je goed je weg moet zoeken en waar enkele meters 'apenkooien' is inbegrepen. Onderweg worden we ingehaald door Michel en twee andere lopers uit de refuge.

Terwijl Frank boven al de hele omgeving fotografisch heeft vastgelegd trek ik langzaam bij. Daarna passeren wij de andere rustende lopers onder het uitroepen van het toch wel een beetje professionele 'à tout à l'heure'.

Het uitzicht aan de oostzijde van de col is schitterend. Een kilometers brede grazige vallei bezaaid met rotsblokken tekent zich af, in het midden opgevuld met het grote Étang de Lanoux en enkele nevenmeertjes. Bij de doorgang tussen de twee meren rusten en eten we. Daarbij worden we weer gepasseerd door de collega-wandelaars.

Porteille de la Grava

Als we doortrekken raken we verward door markeringen die niet in de goede richting gaan. Hier kruisen drie paden elkaar; de GR10, de GR7 en de GR107. Welke markering we nu voor ons hebben is niet duidelijk. Alert geworden door onnodige inspanningen in het verleden maken we een extra kaartstudie waarbij de volgende col, de Porteille de la Grava ons houvast wordt. Door deze col in de gaten te houden maken we met succes een doorsteek om een kleine heuvelrug heen en komen via een drooggevallen meer weer op het juiste pad.

Vlak bij Porteille de la Grava met een terugblik op het Etang de Lanoux

Vallei van de Ruisseau de la Grava



Allerlei stroompjes in het laatste deel van de vallei van de Ruisseau de la Grava

Eenmaal over de Porteille slingeren we de lange vallei van de Ruisseau de la Grava in. Het loopt er lekker naar beneden en mondt uit in een grote vlakte met bij allerlei vertakkingen van de beek.

Lac des Bouillouses

Ten slotte gaat het pal zuid langs de oevers van het Lac des Bouillouses. Vlak voor het meertraject rusten we nog even met Michel die we ergens ongemerkt hebben ingehaald. Wijs geworden door eerdere ervaringen heb ik er al rekening mee gehouden dat het pad dat op de kaart langs het water is getekend in werkelijkheid voortdurend klimt en stijgt. Maar niet zeuren, het zicht op het stuwmeer vergoedt veel. Wat ooit verhogingen in een vallei zijn geweest steken nu als eilandjes boven het water uit.

Voor het diner gaan we nog op zoek naar het vervolg van de GR10 zodat we morgen direct van start kunnen gaan. We zijn blijkbaar toch moe want het lukt ons niet echt. We kijken ook nog even aan de andere kant van de stuwdam waar we Michel en de andere wandelaars van vandaag op het terras van de refuge treffen. Ze wachten op een ouder echtpaar dat vanochtend na ons uit de Refuge des Bésines is vertrokken. 

Als we terug slenteren wordt nog eens bevestigd dat kaartstudie op het juiste moment niet overbodig is. Terwijl wij al lang en breed gedoucht hebben en buiten het hotel alles verkenden trekt het echtpaar vermoeid langs. Na de begroeting horen we dat ze tweeënhalf uur zijn kwijt geraakt op de GR7. We kunnen ze de goede richting over de stuw wijzen en melden dat aan de overzijde op het terras de andere drie op ze wachten. Wij gaan nog wat drinken en kijken uit naar de maaltijd.

De dagberichten zijn in een verslag aaneengeregen in een aparte pagina GR10 Pyreneeen oost: Ariège - Carlit